Machteloosheid
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
17 Februari 2014 | Kameroen, Kumba
Dit is het gevoel dat ik op dit moment voel. Machteloosheid. Je wilt zo graag helpen en dat doe je ook zoveel als je kan maar dan toch het kindje zo ziek zien worden doet pijn. Heel veel pijn. En dat met het besef dat ze misschien wel gered kan worden, als er maar geld is. Ik smeek niet vaak maar deze keer smeek ik met beide knieën op de grond: Help me aub Roniqueen helpen.
Ik heb in mijn eerste verhaal van dit jaar verteld over Roniqueen. Het meisje van 6 jaar dat sinds twee jaar verlamd is. Drie weken terug is ze geopereerd aan haar opgezwollen buik en hebben ze een grote tumor verwijderd. Tot op de dag van vandaag zijn we op de uitslag van de biopsie aan het wachten. Belachelijk gewoon! Na de operatie verliep alles prima. Ik en Layne gingen ieder week twee keer langs om haar doorligwonden te verzorgen.
Afgelopen dinsdag was het Youthday en dus een groot feest voor de kinderen. Ik en Eric hadden besloten om alle kinderen van Needs For Children langs te gaan. Het was een leuke dag en het was fijn om alle kinderen weer eens te zien zoals Lydia, Dabrack Fay, Rhema Niek, Abigail en de kinderen van de weeshuizen. Bij Roniqueen sloeg mijn humeur om, haar buik was WEER opgezwollen. Ik was erg geschrokken en besloot de volgende dag er meteen achteraan te gaan. In het ziekenhuis vertelde ze me dat ze niks konden doen totdat we de uitslag zouden hebben. Als het kanker zou zijn zou ze doorgestuurd worden naar Yaoundé en anders staan de artsen voor een raadsel. Ook zij waren namelijk geschrokken van de groeisnelheid van de tumor. Nee, we moesten gewoon wachten. Wachten!! En dat terwijl een kind bijna uit elkaar klapt!! Iedere dag ben ik naar het ziekenhuis gegaan met de vraag of de uitslag er al was. Ik kreeg steeds te horen nee. Vrijdags was er nog een verwarring want ze vertelde me dat het kanker bleek te zijn maar later konden ze de uitslagformulier niet meer vinden en vervolgens krijg ik savonds telefoon dat de uitslag helemaal nooit is verzonden. Pffffffff ..
Vandaag kreeg ik telefoon van de moeder van Roniqueen: het kon zo niet langer! Ik ben net terug van een bezoek aan Roniqueen en ik kan je zeggen dat ik met tranen in mijn ogen aan het typen ben. De grootte van Roniqueen’s buik is verdubbeld. Het staat gewoon strak en de aders zijn zichtbaar. Zo ontzettend zielig. Ook heeft ze moeite met ademhalen. Ze is totaal niet de Roniqueen die ik vorige week nog gezien heb; grapjes maken en gezellig kletsen. Ik heb net een heel ziek kindje gezien waarvan ik weet dat als we nog langer wachten(!) dit meisje dood zal gaan. De ouders hebben besloten morgen naar Yaoundé te gaan om daar gespecialiseerde dokters naar haar te laten kijken. We hebben besloten ze financieel te assisteren terwijl zij meer sponsors zoeken die kunnen helpen. Je wilt namelijk ook niet alles geheel overnemen omdat de familie zelf ook moeite moet doen om te helpen. Dat is iets wat ik geleerd heb uit mijn vorige ervaringen. Maar samenvattend: dit kan nog wel eens een lang een duur proces worden. En hier worden mensen alleen geholpen als er betaald word. Het is een proces met nog een onduidelijke route en hierdoor weten we ook niet hoeveel het gaat kosten. Maar wat ik weet is dat we dit kindje willen redden!
Help me alsjeblieft dit meisje redden! Normaal gebruik ik mn blog niet om te smeken voor geld of hulp maar deze situatie doet me zo enorm veel pijn. En ik hoop gewoon zo erg dat ze het gaat redden!
Hopelijk volgende week een vrolijker bericht..
Heel veel liefs,
Kim
IBAN: NL84 RABO 0166 2837 03
BIC: RABONL2U
t.n.v. Stichting Needs For Children
-
19 Februari 2014 - 07:58
Mama:
Hoi lieverd,
We gaan er alles aan doen om de mensen te motiveren om mee te doen .
Mischien allemaal een paar pilsjes minder met carnaval !!!!!!!
Nou kom op wie doet er mee om Roniqueen te helpen.....
Kusss xxxx -
03 Februari 2018 - 18:57
Linda Plaat:
Beste Kim,
Net terug van drie maanden Kameroen (Ikiliwindi). Je reisverslag dan ook met interesse gelezen.
Had niet direct door dat het al drie jaar geleden was, dat je er geweest bent. Wel heel nieuwsgierig hoe het is afgelopen.
Zelf ook veel klein en groot leed tegengekomen en gelukkig een paar mensen kunnen helpen. Mocht je nog een keer gaan, ik heb een soort van samenwerkingsverband met het Presbyterian Hospital in Kumba. Wil dit graag met je delen.
Groet,
Linda Plaat
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley