Positief blijven denken!
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
12 Februari 2012 | Kameroen, Kumba
De week was voor mij niet zo geweldig. In de kliniek was niet veel te doen waardoor ik me heb verveeld. Gelukkig hadden de dokter en ik, dinsdag, woensdag en donderdag een druk programma omdat we de TRC-workers moesten examineren. Daarnaast is Roel, van de PUM stichting, weer in het land en daarmee had ik genoeg bij te buurten. Woensdag kreeg ik weer enorme oorpijn aan mijn linkeroor en dus besloten ik, Roel en de dokter dat ik een andere dokter moest gaan zien in Douala. Ik zou een afspraak hebben met hem op de vrijdag om 10 uur ’s ochtends wat betekende dat ik donderdag in Douala moest overnachten. Die vrijdag was ik om 10 uur op afspraak bij een chirurg. Die stuurde me naar het lab om oorsmeer af te laten nemen welke ze op kweek zouden zetten. Dit om te weten wat voor bacterie er precies in mijn oor aan het werk is, zodat we gericht een behandeling kunnen beginnen. Na de test gedaan te hebben werd me verteld om dinsdag weer terug te komen voor de uitslag en dan ga ik ook een andere KNO-arts zien. Dus moet dinsdag weer terug!
Dit gebeuren met mijn oor kan me doen beslissen om terug te gaan naar Nederland. Gezondheid is nummer één en als dat in gevaar is moet ik een beslissing gaan nemen. Echter is dat niet zo makkelijk als je je in een land begeeft waar je enorm van houd en waar je je voldoening uit kunt halen. Op de terugweg van Douala naar Kumba kwam er een vrouw bij ons in de bus prediken. Ze vertelde over God en over hoe de bijbel ons een richtlijn kan geven in het leven. En over de keuze die je zelf kunt maken tussen de duivel en God. Ze vertelde het op zo’n manier dat het voor mij zelfs te volgen was en interessant werd. Ze vertelde dat het leven niet alleen gaat over geld, eigendommen en luxe dingen maar dat het gaat over hoe je zelf bent en uit en hoe je in het leven staat. In de bus werd gezongen en gedanst, echt heel mooi. Uiteindelijk kregen we een boekje met daarop: ‘The time is short’. Erin staat hoe het leven is en hoe je erin kunt staan. Het boekje eindigt met: ‘The time is short.. Few days after this writing; the author found death in a motor accident.’ Zo zijn de afrikanen dan ook wel weer.. houden van drama! Haha. Maar goed, wat ik uit heel de preek heb gehaald is dat dit probleem met mijn oor niet centraal moet gaan staan in alles wat ik doe hier. Ik slik nu tabletten tegen de pijn terwijl ik wacht op de uitslag. In de tussentijd ga ik door met de dingen die ik leuk vind zodat ik de aandacht niet te veel op mijn oor richt. Het heeft echter wel voor wat vertragingen gezorgd. Zo kunnen Mike en ik volgende week niet beginnen met het Outreach programma want er zijn gewoon nog dingen niet geregeld EN ik ben nog steeds geen officiële stichting in Kameroen (de man die erover gaat verzet de afspraak steeds). Maar goed, er is tijd voor alles!
Gisteren was Youth Day, de dag van de kinderen. De dag dat de kinderen moeten marcheren voor de hoge pieten. Aangezien Maria Grazia naar de dagopvang gaat moest haar school ook marcheren. Om 10 uur ’s ochtends was Maria helemaal klaar om naar ‘the field’ te gaan; ze zag er zo schattig uit! Ik ging samen met Esther haar wegbrengen. Zodra Maria de drukte zag begon ze te huilen en wilde dan ook niet naar haar leraressen. Ze klemde zich aan mij en Esther vast. Op een gegeven moment haar toch gewoon gegeven en vlug weggegaan. Toen was het voor mij en Esther een heel gedoe om ons door de massa te wringen en een staanplaats te bemachtigen aan de zijkant van de weg zodat we het konden filmen en foto’s konden maken. Op zo’n moment kennen de donkere mensen geen respect en orde. Iedereen duwden en wringden om vooraan te staan. De lijn waar we achter moesten staan werd door de massa dan ook naar voren verplaatst. Het enigste wat 5 seconden orde kon brengen was een politieman die de mensen naar achtersloeg met een zweep. Echter kon dat de mensen niet weerhouden om vervolgens meteen weer naar voren te gaan. Erg genoeg was Maria’s school ook niet vlug aan de beurt. Na een uur van duwen en ellebogen kwam haar school eindelijk marcherend langs. Maria Grazia was niet zo gediend van de massa mensen en zodra ze me zag rende ze op me af en wilde weg. Dus dat was de Youth Day! ’s Avonds ben ik samen met Eric uitgegaan want de stad was ‘booming’. Het was echt heel leuk. We zijn een kroeg in geweest waar ze binnen een klein podiumpje hadden waar dansers en danseressen op aan het dansen waren. Wat een ritmefeeling. Ik en zackary bleven niet onopgemerkt en Zackary kreeg dan ook al vlug een microfoon in zijn hand gedrukt. Na zijn comedie act zijn we naar de Nightclub gegaan en hebben nog wat flink nagedanst.
Meer heb ik eigenlijk niet te vertellen over deze week! De foto’s zijn deze week vooral gericht op Maria Grazia!
Heel veel liefs,
Kim Ntube
ps. Ik wil hierbij Daan heel veel suc6 wensen met zijn nieuwe uitdaging in het ziekenhuis en Rick feliciteren met zijn huisje en baan!
Dit gebeuren met mijn oor kan me doen beslissen om terug te gaan naar Nederland. Gezondheid is nummer één en als dat in gevaar is moet ik een beslissing gaan nemen. Echter is dat niet zo makkelijk als je je in een land begeeft waar je enorm van houd en waar je je voldoening uit kunt halen. Op de terugweg van Douala naar Kumba kwam er een vrouw bij ons in de bus prediken. Ze vertelde over God en over hoe de bijbel ons een richtlijn kan geven in het leven. En over de keuze die je zelf kunt maken tussen de duivel en God. Ze vertelde het op zo’n manier dat het voor mij zelfs te volgen was en interessant werd. Ze vertelde dat het leven niet alleen gaat over geld, eigendommen en luxe dingen maar dat het gaat over hoe je zelf bent en uit en hoe je in het leven staat. In de bus werd gezongen en gedanst, echt heel mooi. Uiteindelijk kregen we een boekje met daarop: ‘The time is short’. Erin staat hoe het leven is en hoe je erin kunt staan. Het boekje eindigt met: ‘The time is short.. Few days after this writing; the author found death in a motor accident.’ Zo zijn de afrikanen dan ook wel weer.. houden van drama! Haha. Maar goed, wat ik uit heel de preek heb gehaald is dat dit probleem met mijn oor niet centraal moet gaan staan in alles wat ik doe hier. Ik slik nu tabletten tegen de pijn terwijl ik wacht op de uitslag. In de tussentijd ga ik door met de dingen die ik leuk vind zodat ik de aandacht niet te veel op mijn oor richt. Het heeft echter wel voor wat vertragingen gezorgd. Zo kunnen Mike en ik volgende week niet beginnen met het Outreach programma want er zijn gewoon nog dingen niet geregeld EN ik ben nog steeds geen officiële stichting in Kameroen (de man die erover gaat verzet de afspraak steeds). Maar goed, er is tijd voor alles!
Gisteren was Youth Day, de dag van de kinderen. De dag dat de kinderen moeten marcheren voor de hoge pieten. Aangezien Maria Grazia naar de dagopvang gaat moest haar school ook marcheren. Om 10 uur ’s ochtends was Maria helemaal klaar om naar ‘the field’ te gaan; ze zag er zo schattig uit! Ik ging samen met Esther haar wegbrengen. Zodra Maria de drukte zag begon ze te huilen en wilde dan ook niet naar haar leraressen. Ze klemde zich aan mij en Esther vast. Op een gegeven moment haar toch gewoon gegeven en vlug weggegaan. Toen was het voor mij en Esther een heel gedoe om ons door de massa te wringen en een staanplaats te bemachtigen aan de zijkant van de weg zodat we het konden filmen en foto’s konden maken. Op zo’n moment kennen de donkere mensen geen respect en orde. Iedereen duwden en wringden om vooraan te staan. De lijn waar we achter moesten staan werd door de massa dan ook naar voren verplaatst. Het enigste wat 5 seconden orde kon brengen was een politieman die de mensen naar achtersloeg met een zweep. Echter kon dat de mensen niet weerhouden om vervolgens meteen weer naar voren te gaan. Erg genoeg was Maria’s school ook niet vlug aan de beurt. Na een uur van duwen en ellebogen kwam haar school eindelijk marcherend langs. Maria Grazia was niet zo gediend van de massa mensen en zodra ze me zag rende ze op me af en wilde weg. Dus dat was de Youth Day! ’s Avonds ben ik samen met Eric uitgegaan want de stad was ‘booming’. Het was echt heel leuk. We zijn een kroeg in geweest waar ze binnen een klein podiumpje hadden waar dansers en danseressen op aan het dansen waren. Wat een ritmefeeling. Ik en zackary bleven niet onopgemerkt en Zackary kreeg dan ook al vlug een microfoon in zijn hand gedrukt. Na zijn comedie act zijn we naar de Nightclub gegaan en hebben nog wat flink nagedanst.
Meer heb ik eigenlijk niet te vertellen over deze week! De foto’s zijn deze week vooral gericht op Maria Grazia!
Heel veel liefs,
Kim Ntube
ps. Ik wil hierbij Daan heel veel suc6 wensen met zijn nieuwe uitdaging in het ziekenhuis en Rick feliciteren met zijn huisje en baan!
-
12 Februari 2012 - 18:37
Mariëll:
Hoi lieve Kim,
Wat een ellende toch steeds met je oor hè!Vèèl beterschap!!Ik hoop dat ze snel de goeie medicijnen voor je hebben ervoor,waardoor je je helemaal weer kunt richten,waar je daarvoor daar bent!!
Maar weet je??Als je je "verveelt"???
Waar ik momenteel werk hebben we meer dan genoeg werk voor je!!:-) dus mocht je je bedenken??hahaha...;-)
Wat is het toch een mooie meisje zeg,zo`n poppetje!!
Nou,maak er weer een mooie en fijne week van en veel beterschap!!
Liefs,Mariëll XX -
12 Februari 2012 - 19:09
Marjan :
Hoi Kim
Wat erg als je om je oren terug naar Nederland komt maar ja gezondheid gaat voor alles hopelijk krijg je dinsdag goed bericht en kun je je taak daar toch volbrengen. Ik duim voor je dat alles goed komt toi toi toi.
Groeten -
12 Februari 2012 - 21:44
Pa:
He Wimke
Zou toch zonde zijn voor jou als je terug moet komen om je klote oren , Ik wil je graag hier hebben maar niet op zo,n manier , Kim succes dinsdag bij de kno arts en Wimke je weet het alles komt goed.
Grt xxx Pa -
13 Februari 2012 - 20:37
Adri:
Ha die Kim, jammer dat je zo'n last hebt van je oren, hoop dat het weer gauw beter gaat.
En hou de moed erin he, de aanhouder wint altijd!Het gaat je gewoon lukken het oprichten van de stichting al heeft het dan wel tijd nodig.
Wel lachen hoor die vrouw in de bus zulke mensen kom je niet iedere dag tegen of toch wel in Eindhoven scheurt ook een man in zijn scoot-mobiel rond om het woord Gods te verspreiden!Je hebt hem vast en zeker weleens gezien of gehoord!
Nou Kim veel beterschap met je oor en tot ziens.
Groetjes Adri. -
13 Februari 2012 - 21:34
Anke:
Hey meis,
Ik duim voor je morgen!
En laat even weten wat de uitslag is..
Denk aan je..
Kuz -
16 Februari 2012 - 18:11
Niek En Courtney:
Hoi kim!
Wat erg dat je oor maar niet beter wordt! zonde als je daarvoor terug zou moeten gaan naar Nederland, maar hopelijk krijg je goed nieuws!
Veel beterschap! groetjes Courtney en Niek
-
19 Februari 2012 - 17:57
Mama:
hé lieverd,
Dat oor toch.... het gaat maar niet over.
Maaar we blijven positief, het komt wel goed schatje. Veel sucses de komende week. En wij gaan hier weer met volle moed verder,voor de stichting. Kusjes en groetjes van ons en ook een dikke knuffel voor Maria.
XXXXXXXXXXXXXXXX mama -
20 Februari 2012 - 16:07
COla:
Oh schat wat een ellende die oor. Snijd m maar gauw af dan sturen wij een nieuwe op.
Alles komt goed schat
xxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
