NFCF: Out Reach Programma
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
26 Januari 2012 | Kameroen, Kumba
Deze week stond in het teken van mijn stichting. Eindelijk is het Outreach Programma van start gegaan!
Maandag heb ik niet gewerkt, echter was ik wel in de kliniek maar dan boven in mijn eigen kantoortje. Ik heb er heel de dag aan het voorlichtingsmateriaal gewerkt. Ik heb drie grote posters gemaakt over hygiëne, malaria en Hiv/Aids. Als je ze ziet denk je.. oh, dat is zo gemaakt. Maar het was voor mij bloed, zweet en tranen! Voordat ik de plaatjes in kleur uitgeprint had was ik al een hele ochtend verder. En toen moest ik alles nog op de posters plakken en bij schrijven. Dat was ook weer een heel avontuur! Uiteindelijk was ik om half 9 ’s avonds thuis.
En dinsdag 20 maart was het dan zo ver: het Outreach Programma. Die ochtend nog wat voorbereidingen gedaan en om 12 uur konden we vertrekken. Het team bestond uit:
- Micheal, labtechneut van de Ejed MEF
- Bridget, caissière van de Ejed MEF
- Zackary, komediant
- Terence, filmmaker
- en ik natuurlijk.
In Kumba hadden we een taxi kunnen regelen die vertrok naar Ekome Bonji. In het dorpje aangekomen stond ons een grote teleurstelling te wachten. Er was niks geregeld; geen boxen + microfoon, geen stoelen en geen kinderen. Toen we wat rond vroegen bleek dat het programma niet echt aangekondigd was. En dat terwijl ik de chief nog wel 2000 cfa (= ongeveer 3 euro) had gegeven. Die motivatie had blijkbaar niet geholpen. Zackary en Terence gingen samen op pad om kinderen te zoeken en mee te krijgen naar de plaats waar de voorlichting gegeven zou worden. Ondertussen regelden wij dat de boxen en microfoon er zou komen. De man die het had moeten regelen vertelde ons dat er geen elektriciteit sinds morgen was. Dit konden omstanders niet beamen en dat betekende dat de man recht in ons gezicht aan het liegen was. Uiteindelijk de man zover gekregen om de muziekinstallatie te installeren. Zackary had in de tussentijd veel kinderen bij elkaar gekregen. Toen de microfoon werkte heeft hij ongeveer een uur de kinderen vermaakt waardoor het nog drukker werd. Hij hield de kinderen bezig dmv zijn grappen en een danswedstrijd. Oh, ik weet niet hoe we het hadden moeten doen zonder Zackary.
Rond 3 uur vonden we de populatie groot genoeg om de voorlichting te starten. Michael begon met de introductie. Na de introductie was ik aan de beurt om te starten met de voorlichtingen. We wisselde elkaar af per onderwerp om het niet saai te maken. Ik speelde in op de kinderen door er stukjes drama in te doen in samenwerking met Zackary. Dit om de kinderen alert te houden en ze op een spelenderwijs iets te leren. Het was ontzettend leuk om de reacties van de kinderen te zien. Zackary en ik zijn erg aan elkaar gewaagd en de stukjes drama verliepen dan ook vlekkeloos. Ik heb ontzettend moeten lachen om een reactie van een kind: Zackary deed alsof hij naar de toilet was geweest. Ondanks zijn wormen vond hij geen reden om zijn handen te wassen. Terwijl hij koekjes aan het eten was vertelde ik de kinderen wat hij fout deed. Op een gegeven moment gaf Zackary een koekje aan een kindje. Ik reageerde niet want ik wilde zien of hij het zou op eten of niet. Ineens gooide het jongetje het koekje op de grond. Ik vroeg waarom en hij zei: aangezien Zackary zijn handen niet heeft gewassen kan het zijn dat er eitjes van die wormen aan dit koekje zitten. Ik lach helemaal in de deuk. Wie had dat gedacht, zo’n klein jongetje met zoveel verstand. Ik vroeg waar die wijsheid vandaan kwam en hij vertelde het net van mij geleerd te hebben. Geweldig! Daar doe ik het voor. De kinderen hebben me echt verrast. Na de voorlichting stelden we de kinderen namelijk vragen met als beloning koekjes. Dit om voor onszelf te evalueren wat ze geleerd hebben. Het was mooi om te zien dat grotendeels de vragen goed hadden, wat voor ons betekend dat we het goed uitgelegd hadden. Het was een bijzonder geslaagde dag door de inzet van alle leden van de stichting. We hebben de kinderen iets geleerd en ze zwaaiden ons met een glimlach uit. Het was een dag waarin een kind ook echt een kind mocht en kon zijn!!
Woensdag moest ik meteen weer aan de slag in de kliniek, een operatie. De operatie waar ik in gespecialiseerd begin te worden: Appendicectomy. Na de operatie en de rest van de week heb ik boven in mijn kantoortje een verslag uitgewerkt van de activiteiten van NFCF (Needs For Children Foundation). En donderdag was het natuurlijk mijn verjaardag! Hier in Kameroen doen ze of een groot feest geven of ze vieren het helemaal niet. Ik besloot dit jaar geen feest te geven want het kost zo veel geld en ik heb andere plannen om met het geld te doen. Mijn verjaardag was dus wel wat saai. Gelukkig zijn jullie me niet vergeten waardoor ik me toch jarig voelde. Alle berichtjes en telefoontjes vrolijkte me op! Daarnaast heb ik spap, smam, oma, opa en Ina op de webcam gezien en dat was heel fijn! Ze waren mijn verjaardag zelfs met taart aan het vieren.. Zou willen dat ze een stukje door de camera hadden kunnen geven. Ja, mijn verjaardag was niet echt speciaal. Gelukkig kon Eric mijn verjaardag niet zo over laten gaan en die nam me mee uit die avond. Dus ik heb er toch wat van proberen te maken!
Vrijdag ben ik richting Buea gegaan want Eric had een show in Tradefair. Zulke evenementen zijn zo leuk want je kijkt je ogen uit. Ook is dit een gelegenheid om andere blanken te leren kennen. Ook dit keer kwam ik weer toevallig twee Nederlanders tegen. Altijd leuk om weer even in je eigen taal te buurten en ervaringen uit te wisselen.
Nogmaals iedereen heel erg bedankt voor de felicitaties!
Liefs,
Kim Ntube
Maandag heb ik niet gewerkt, echter was ik wel in de kliniek maar dan boven in mijn eigen kantoortje. Ik heb er heel de dag aan het voorlichtingsmateriaal gewerkt. Ik heb drie grote posters gemaakt over hygiëne, malaria en Hiv/Aids. Als je ze ziet denk je.. oh, dat is zo gemaakt. Maar het was voor mij bloed, zweet en tranen! Voordat ik de plaatjes in kleur uitgeprint had was ik al een hele ochtend verder. En toen moest ik alles nog op de posters plakken en bij schrijven. Dat was ook weer een heel avontuur! Uiteindelijk was ik om half 9 ’s avonds thuis.
En dinsdag 20 maart was het dan zo ver: het Outreach Programma. Die ochtend nog wat voorbereidingen gedaan en om 12 uur konden we vertrekken. Het team bestond uit:
- Micheal, labtechneut van de Ejed MEF
- Bridget, caissière van de Ejed MEF
- Zackary, komediant
- Terence, filmmaker
- en ik natuurlijk.
In Kumba hadden we een taxi kunnen regelen die vertrok naar Ekome Bonji. In het dorpje aangekomen stond ons een grote teleurstelling te wachten. Er was niks geregeld; geen boxen + microfoon, geen stoelen en geen kinderen. Toen we wat rond vroegen bleek dat het programma niet echt aangekondigd was. En dat terwijl ik de chief nog wel 2000 cfa (= ongeveer 3 euro) had gegeven. Die motivatie had blijkbaar niet geholpen. Zackary en Terence gingen samen op pad om kinderen te zoeken en mee te krijgen naar de plaats waar de voorlichting gegeven zou worden. Ondertussen regelden wij dat de boxen en microfoon er zou komen. De man die het had moeten regelen vertelde ons dat er geen elektriciteit sinds morgen was. Dit konden omstanders niet beamen en dat betekende dat de man recht in ons gezicht aan het liegen was. Uiteindelijk de man zover gekregen om de muziekinstallatie te installeren. Zackary had in de tussentijd veel kinderen bij elkaar gekregen. Toen de microfoon werkte heeft hij ongeveer een uur de kinderen vermaakt waardoor het nog drukker werd. Hij hield de kinderen bezig dmv zijn grappen en een danswedstrijd. Oh, ik weet niet hoe we het hadden moeten doen zonder Zackary.
Rond 3 uur vonden we de populatie groot genoeg om de voorlichting te starten. Michael begon met de introductie. Na de introductie was ik aan de beurt om te starten met de voorlichtingen. We wisselde elkaar af per onderwerp om het niet saai te maken. Ik speelde in op de kinderen door er stukjes drama in te doen in samenwerking met Zackary. Dit om de kinderen alert te houden en ze op een spelenderwijs iets te leren. Het was ontzettend leuk om de reacties van de kinderen te zien. Zackary en ik zijn erg aan elkaar gewaagd en de stukjes drama verliepen dan ook vlekkeloos. Ik heb ontzettend moeten lachen om een reactie van een kind: Zackary deed alsof hij naar de toilet was geweest. Ondanks zijn wormen vond hij geen reden om zijn handen te wassen. Terwijl hij koekjes aan het eten was vertelde ik de kinderen wat hij fout deed. Op een gegeven moment gaf Zackary een koekje aan een kindje. Ik reageerde niet want ik wilde zien of hij het zou op eten of niet. Ineens gooide het jongetje het koekje op de grond. Ik vroeg waarom en hij zei: aangezien Zackary zijn handen niet heeft gewassen kan het zijn dat er eitjes van die wormen aan dit koekje zitten. Ik lach helemaal in de deuk. Wie had dat gedacht, zo’n klein jongetje met zoveel verstand. Ik vroeg waar die wijsheid vandaan kwam en hij vertelde het net van mij geleerd te hebben. Geweldig! Daar doe ik het voor. De kinderen hebben me echt verrast. Na de voorlichting stelden we de kinderen namelijk vragen met als beloning koekjes. Dit om voor onszelf te evalueren wat ze geleerd hebben. Het was mooi om te zien dat grotendeels de vragen goed hadden, wat voor ons betekend dat we het goed uitgelegd hadden. Het was een bijzonder geslaagde dag door de inzet van alle leden van de stichting. We hebben de kinderen iets geleerd en ze zwaaiden ons met een glimlach uit. Het was een dag waarin een kind ook echt een kind mocht en kon zijn!!
Woensdag moest ik meteen weer aan de slag in de kliniek, een operatie. De operatie waar ik in gespecialiseerd begin te worden: Appendicectomy. Na de operatie en de rest van de week heb ik boven in mijn kantoortje een verslag uitgewerkt van de activiteiten van NFCF (Needs For Children Foundation). En donderdag was het natuurlijk mijn verjaardag! Hier in Kameroen doen ze of een groot feest geven of ze vieren het helemaal niet. Ik besloot dit jaar geen feest te geven want het kost zo veel geld en ik heb andere plannen om met het geld te doen. Mijn verjaardag was dus wel wat saai. Gelukkig zijn jullie me niet vergeten waardoor ik me toch jarig voelde. Alle berichtjes en telefoontjes vrolijkte me op! Daarnaast heb ik spap, smam, oma, opa en Ina op de webcam gezien en dat was heel fijn! Ze waren mijn verjaardag zelfs met taart aan het vieren.. Zou willen dat ze een stukje door de camera hadden kunnen geven. Ja, mijn verjaardag was niet echt speciaal. Gelukkig kon Eric mijn verjaardag niet zo over laten gaan en die nam me mee uit die avond. Dus ik heb er toch wat van proberen te maken!
Vrijdag ben ik richting Buea gegaan want Eric had een show in Tradefair. Zulke evenementen zijn zo leuk want je kijkt je ogen uit. Ook is dit een gelegenheid om andere blanken te leren kennen. Ook dit keer kwam ik weer toevallig twee Nederlanders tegen. Altijd leuk om weer even in je eigen taal te buurten en ervaringen uit te wisselen.
Nogmaals iedereen heel erg bedankt voor de felicitaties!
Liefs,
Kim Ntube
-
26 Maart 2012 - 09:23
Debby:
Hoi Kim, wist niet dat je jarig was, dus bij deze alsnog van harte gefeliciteerd!! -
26 Maart 2012 - 10:16
Reinder & Rita:
Hoi Kimmie,
Super dat je voorlichtingsdag zo geslaagd was, de posters zien er ook leuk uit.
En je hebt het goed overgebracht op de kinderen, ze snapte het meteen.
We zijn trots op jou en het goede werk wat je daar verricht.
Ga zo door....
Dikke kus wij xxxxxxx -
26 Maart 2012 - 13:17
Mama:
Heel goed gedaan hoor. Het ziet er allemaal prima uit. We wisten wel dat het jou zou lukken. Nu begint het eindelijk te lopen.
We zijn Heel erg trots op jou.
Liefs, kusjes en knuffels Papa en Mama -
26 Maart 2012 - 15:44
Anke:
Super! Je doet echt goed werk meid! Ben trots op jou!
Kuz -
26 Maart 2012 - 17:23
Mariëll:
Hoi lieve Kim,
Zoals ik gehoopt had,gebeurd dus!!
Je pakt de draad weer heel positief op !
Daar doe je het toch voor,voor al die vrolijke gezichtjes!!
Ik heb op je verjaardag geproost hoor!!
Maak er weer een mooie week van!!
Liefs,Mariëll XX -
28 Maart 2012 - 06:05
Adri:
Ha Kim, gelukkig is het allemaal nog goed gekomen wat een inzet van jullie allemaal!! Het ziet er leuk uit, de posters, en ze hebben het allemaal begrepen en daar gaat het tenslotte om.Top heel veel groetjes
Adri. -
28 Maart 2012 - 06:45
Harrie En Leny:
hoi kim
eindelijk begint het nu te lopen je hebt mooie posters gemaakt zodat de kinderen het kunnen begrijpen mooi om te lezen dat het kindje het koekje niet wilde opeten ja kim daar doe je het toch voor heel veel succes deze week
gr harrie en leny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
