Het valt niet altijd mee..

Heb een erg zware en moeilijke week gehad. Ten eerste heb ik keelpijn, ben ik verkouden en continu aan het hoesten. Jaja ook in Kameroen kun je verkouden worden ;). Het is iets wat veel voorkomt nu ivm de enorme hoeveelheid stof die in de lucht dwarrelt. Ten tweede is het mentaal ook erg zwaar geweest. Heb het erg moeilijk gehad met het vinden van de juiste relatie met de meiden die hier nu stage lopen. Voor mij is alles wat hier gebeurt normaal aan het worden en ik moet er rekening mee houden dat het voor hen niet normaal is. Ik heb daar erg moeite mee gehad maar na een gesprek met hen en de dokter gaat het nu erg goed. Ik ben hier voor een ander programma dan zij en dat moet ik gewoon goed in mijn hoofd houden. Kan er nu gelukkig de balans wel in vinden. Ik vind het in ieder geval enorm leuk om hen te begeleiden in de werkzaamheden in de kliniek. Echter was het deze week erg rustig! Extreem rustig! Dus de meiden hebben letterlijk op hun gemak kunnen wennen. Ik heb af en toe een injectie gezet, een wond verzorgt, financiën gedaan, de drugstore opnieuw geordert en de kerstboom eindelijk afgetuigt. Nou.. ik weet wel dat daar mijn hoesten erger van geworden is; wat een stof kwam er van de gehele boom af zeg! Gelukkig heeft Michael (van het lab) mij geholpen en was het zo gebeurt.
Op het werk is er wel een casus geweest die indruk op me heeft gemaakt en dat was afgelopen vrijdag. Toen ik op het werk kwam was het in de nursingpost een chaos. De nightduty had de morning report nog niet een geschreven! Het was druk geweest ’s nachts met een man die erg veel pijn had en men maar niet kon verklaren waarvan. Bij de ronde met de dokter hem gezien maar ik kon me niet concentreren want werd afgeleid door z’n shirt. Een shirt met “Gemeente Best” en ons logo erop. Is dat niet toevallig! Met de man zelf ging het nog altijd niet goed. Die avond kregen de dokter en ik telefoon dat de man buiten bewustzijn was geraakt en dat het echt niet goed ging. De dokter is naar de kliniek gegaan, maar aangezien hij de man geen diagnose kan geven heeft hij hem doorgestuurd naar een ander ziekenhuis waar ze meer faciliteiten hebben. Tot op heden ligt de man nog bij ons in de kliniek aangezien ze het geld er niet voor hebben. Met de man gaat het op en af en ben dus erg benieuwd hoe het morgen met hem gaat.

Dat was mijn week op het werk. In mijn vrije tijd heb ik ook niet stilgezeten. Afgelopen woensdag naar Aruna’s Place gegaan waar je heel goedkoop naar het buitenland kunt bellen. Dus pap & smam en opa & oma gebeld. Heerlijk om dan toch weer even elkaars stem te horen en het heeft me deze week echt opgepept! Na het bellen nog even met wat meiden daar aan de praat geraakt en het was heel gezellig. Ze waren helemaal weg van mijn haar en mijn wimpers. Of ik ook zo’n wimpers bij hen zou kunnen maken ;). Toen ik trouwens thuis kwam van m’n gezellig uitje kreeg ik thuis het slechte nieuws dat de (enigste) broer van Victorine is overleden. Zij is vrijdag dan ook vertrokken naar haar village en waarschijnlijk komt ze woensdag nadat haar broer begraven is terug. Heel sneu allemaal.

Zelf ben ik vrijdag ook vertrokken, samen met de dokter, naar Buea. Daar moest hij aanwezig zijn bij een meeting en ik ben ook mee geweest. De meeting was in Buea Regional Hospital en het onderwerp ‘Current Guidelines in the management of gastrointestinal bleeding’. De presentatie werd gehouden door een internist uit Duitsland: Dr. Werner Tenbieg van het Alice Hospital Germany. De meeting zou om 3 uur beginnen maar uiteindelijk begon het om half 5. De presentatie was erg interessant en heb er veel van geleerd. Echter was het erg gericht op de moderne technieken die ze hanteren in ziekenhuizen in Europa. Ik vond het dan ook erg moeilijk hoe ik dit moest plaatsen in de Afrika setting. Na een presentatie van anderhalf uur was er tijd voor vragen. Toen kwamen uiteindelijk de vragen hoe gastrointestinal bleeding te behandelen is in Afrika. De dokters in de zaal vertelde hun eigen werktechniek en ze deelden ervaringen. Erg interessant en ik ben blij dat het tot dat niveau kwam. Rond half 7 was de hele presentatie klaar.. dacht ik. Aangezien de meeting gesponsord word door een laboratorium en het telefoonmerk Orange hielden die ook nog een presentatie. Om 8 uur was ik het hele hebben en houwen wel beu en besloot, na toestemming van de dokter, te gaan. Ik zou dat weekend toch in Buea verblijven dus mijn vrienden verwachtte me ook. Ben dus de rest van het weekend in Buea geweest bij mijn vrienden. Gisteren heb ik Roel! en Harrison opgezocht in Buea. Roel is donderdag aangekomen in Kameroen en zal 10 dagen in de Ejed Clinic verblijven om hulp te bieden bij de organisatie op werk en financieel gebied. Ik ken Roel nog van mijn tijd hier in Kameroen in 2009 dus dat was wel heel erg leuk om hem weer hier in dit land te zien. Vandaag zijn we allemaal opgehaald door de dokter in Buea om weer richting Kumba te vertrekken. Dus na een heerlijk weekendje Buea ben ik weer in het vertrouwde stoffige warme Kumba. Weer helemaal vol energie om te beginnen aan een nieuwe werkweek!

Heel veel liefs,
Ntube

Ps. Het zijn niet veel foto’s deze week maar ik weet niet meer waar ik foto’s van moet maken ;)!