Stof omgetoverd tot modder!

Het was een super leuke afwisselende werkweek in de kliniek. Maandag werd mijn maag flink op de proef gesteld door de dokter te assisteren bij het openmaken van een abces. Het ging om een oudere man in de Private Ward welke een abces op zijn dijbeen had als gevolg van een gezette injectie in een andere kliniek. De dokter maakte de incisie en ik stond erbij om alles wat er uit zou komen op te vangen. Maar ik had niet verwacht dat het zo veel zou zijn! Ik stond er met een bakje en die zat binnen no time vol met pus en dus moest ik vlug van bakje wisselen. Er is meer dan een liter bruinige pus uit zijn abces gekomen. Ongelooflijk! Ik heb nog nooit eerder zoiets meegemaakt. Nu moet ik overal wel tegen kunnen ;) Woensdag hadden we weer een operatie: appendicectomy. Ik mocht de dokter weer assisteren en het word steeds meer routine. Voor Veerle en Jessica was dit hun eerste operatie en zij hebben dus gekeken. Veerle heeft foto’s gemaakt van de operatie dus hieronder kunnen jullie mij aan het werk zien. De operatie was weer goed verlopen! Diezelfde dag hebben we ook een Staff Meeting gehad en dat was weer erg interessant. De meiden werden nog een keer welkom geheten en Roel werd bedankt. Voor Roel was het woensdag zijn laatste werkdag in de kliniek, op dit moment werkt hij voor een kliniek in Buea. Amina werd in de meeting officieel als Nurse in Charge benoemd en ik haar assistent.
Donderdag was het weer Keep Kumba Clean dus ook Keep Ejed Clinic Clean en zo stond ik dus om 7 uur ’s ochtends de tearoom te poetsen. De studenten van de Ejed Medical Foundation school waren ook ingepland maar die kwamen pas om 8 uur aankakken dus toen was ik onderhand al klaar. Hierna mocht ik meteen door met het assisteren van het verzorgen van de wond van de man die de incisie had gehad. Het ging echt heel lomp en de man had heel veel pijn. Echt heel zielig. Gelukkig is die man al aan mij gewend, hij wil namelijk dat ik met zijn zoon ga trouwen, dus ik kon hem wel geruststellen. De rest van de dag heb ik als cashier functie gedaan aangezien Bridgit ziek was geworden. Vrijdag was ze er ook niet dus heb ik, aangezien ik de enigste ben die die functie kan, weer haar job overgenomen. Ik vond het super leuk om te doen; de cashier is de pilaar van de kliniek (zo zeggen ze dat hier). Maar het was dus een afwisselende werkweek. Verder weer een cholera casus gehad.. dat is toch wel echt triest!

Wat ik in mijn vrije tijd heb gedaan hing een beetje af van de elektriciteit. Dinsdag was er namelijk heel de dag geen elektriciteit! Dit heeft er voor gezorgd dat ik woensdag pas naar ‘Aruna’s Place’ kon gaan om internationaal te bellen. Dus zo heb ik eindelijk, na twee weken stilte, opa en oma weer gesproken. Ik probeer ze iedere week een keer te bellen want dat geeft me een vertrouwd gevoel en het gevoel dat ik er weer een week tegen kan. Ook ’s pap en ’s mam gebeld natuurlijk. Het is zo heerlijk om weer even ‘thuis’ te zijn met je gedachten. Na weer even lekker bij gekletst te hebben het ik nog wat nagebuurt met de vrouwkes die daar werken. Super leuk meiden! Aangezien het donker weer begon te worden met een stevige pas richting huis gelopen maar halverwege begon het toch te stortregenen, heel ongewoon voor deze tijd van het jaar, dus maar in een bar geschuild. Daar een vriend van mij tegengekomen, Alfred. Toen het droog was samen door de modder richting Alaska Street gelopen. Daarna nog even bij de buren geweest. Pascal, dat is degene die ons ieder morgen naar de Ejed Clinic brengt, heeft namelijk een bar en dus daar wat gehangen. Dus dat was mijn woensdag. Donderdag niet veel gedaan, vooral op internet gezeten. Heb namelijk gesolliciteerd voor een baan als internationaal ambassadeur van de postcode loterij :D Alleen gaat dit wel via stemmen dus hierbij vraag ik of je aub op mij wilt stemmen via: http://www.internationaalambassadeur.nl/KimvanElderen

Vrijdag stond er weer een weekendje Buea op de planning. Het was deze keer voor de eerste keer dat ik er helemaal alleen naar toe zou gaan. Dus vol goede moed ging ik naar het bus park in Kumba. Kaartje naar Buea gekocht en al vlug zat ik in het busje welke naar Buea zou gaan. Echter moet er wel gewacht worden totdat het hele busje volgepropt zit. En dan ook letterlijk volgepropt. Ik zat helemaal achterin met nog drie mensen waarvan één, mijn buurman, ontzettend stonk. En zo heb ik dus drie kwartier gewacht totdat de bus vertrok. Toen we nog geen tien minuten onderweg waren kregen we een lekke band. En zo stond ik samen met mijn medepassagiers langs de rand van de weg te wachten totdat de band verwisseld was. Als enigste blanke voel je je dan toch wel wit. Ieder auto die langs kwam tuuterde en dan zakt je moed toch wel even in je schoenen. Na een half uur konden we weer gaan rijden. Naar Buea is ongeveer een uur maar de rit duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid. Er zat een jongen naast me die dacht dat die mijn telefoon wel even uit mijn hand mocht pakken om foto’s te kijken. Oh, wat was de rit vervelend. Ik was blij dat ik het bus park, Mille 17, nog voor het donker werd had bereikt. Daar opgehaald door vrienden van me. Die avond nog ergens wat gaan drinken en gekletst met m’n vrienden: Brian, Simon, Mpaco en Ahone (De laatste twee zijn broer en zus en wonen samen in een studentenhuis). Gisteren alleen met Brian, aangezien de rest druk en onderwege was, richting limbe gegaan. In Limbe wat gewandeld en aan zee vis gegeten. Limbe was nog mooier dan ik me herinner van de vorige keer; schoon en veel bedrijvigheid. Met zwart lavazand aan mijn benen terug naar Buea gegaan en daar heb ik ’s avonds mijn vlechten uit laten halen. Het jeukte zo ontzettend dat ik er niet meer tegen kon. Dus nu kan de wind er eindelijk weer doorheen ;). Vandaag ben ik terug gekomen uit Buea. Toen ik thuis kwam was er een Bakossi Meeting in huis aan de gang dus daar moest ik ook weer verplicht bij zitten. Toen ik net boven kwam werd ik verrast met een nat bed en een nat tafellaken. Blijkt het hier vannacht heel hard geregend te hebben en mijn ramen waren niet dicht. Dus ik had wat te doen…..

Heel veel liefs,
Ntube