DIE 'White men' in Kumba
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
26 April 2011 | Kameroen, Kumba
Allereerst sorry dat mijn verhaal zo laat geplaatst is maar het netwerk zit hier niet mee. En het weer ook niet trouwens ;)
Maar mijn verhaal:
De eerste keer dat ik in Kameroen was voor mijn stage was alles nieuw en leuk en interessant. Nu ik hier voor de tweede keer al wat langere tijd ben ga ik andere dingen zien zoals hoe de cultuur in elkaar zit. Ik vind de cultuur geweldig met al z’n tradities maar op het gebied van vrienden vind ik het heel moeilijk. Zo heb ik me afgelopen week erg vergist in mijn beste maatjes hier. En dan word je wel weer even met je neus op de feiten gedrukt. Kumba is een roddelstad. Ik ben natuurlijk een bekende ‘white man’ hier dus alles wat ik doe word in het breed uitgemeten. Zo hoor ik ooit verhalen terug over mezelf waarin ik mezelf niet ken; dus die helemaal niet waar zijn. Ik had dat eerst niet echt door. Maar nu word ik vaak geroepen op straat door mensen die ik niet eens ken dus ik word door meer ogen in de gaten gehouden dan ik denk. Dus ik moet gewoon erg uitkijken met wat ik doe. Daarbij is het uitkijken voor de mannen hier want voor je het weet raak je je eigen ik kwijt, wat zijn de mannen hier dominant. Tegenspraak word niet echt getolereerd en vreemdgaan is hier bijna een normale kwestie. Dus ik houd me afzijdig van dit alles en leer er gewoon van. Ik laat de mensen allemaal maar lullen hier want uiteindelijk weet ik wat ik wel en niet doe en ik heb geen zin me steeds te verdedigen. Ja, afgelopen week voelde ik me sterker dan ooit.
Was de laatste tijd even vergeten waarvoor ik ook alweer in Kameroen was. Dus nu ga ik weer voor de volle honderd procent voor mijn werk dat ik hier doe en concentreer me alleen daar op. In de kliniek is het deze maand erg rustig maar we hebben wel interessante casussen gehad!
1. Een jongen die ik nog ken uit 2009 met de Sickel Cell aandoening was opgenomen in het ziekenhuis. Dat is een ziekte dat te maken heeft met de rode bloedcellen. Hij was in het ziekenhuis omdat hij een crisis onderging. Echt heel zielig. Hij kon niet staan en had heel veel pijn. We hebben die woensdagochtend heel veel injecties moeten geven maar hij bleef maar pijn hebben. Dus zo heb ik zijn beide onderbenen gemasseerd om de pijn wat weg te masseren. We hebben geprobeerd wat we konden maar hij bleef maar huilen van de pijn. Gelukkig naarmate de week vorderde is het beter gegaan met hem. Zelfs zo goed dat we hem vandaag naar huis hebben kunnen sturen. Dat was wel een heel fijn gevoel.
2. We kregen ook nog een spoedgeval binnen. Een oude man die buiten bewustzijn was na iets traditioneels genomen te hebben, volgens de familie. Tijdens het nemen van de vitale functies merkte ik dat hij af en toe stopte met ademen, ijskoud aanvoelde en dat zijn bloeddruk niet te meten was. De dokter zei dat we hem pijnprikkels moesten geven als hij stopte met ademen en zo kwam hij iedere keer weer een beetje bij. Het was een heel eng gezicht. Ik dacht dat hij onder onze ogen zou sterven. Echter kwam hij diezelfde dag nog bij en ging het goed met hem. De dokter vermoed een anafylactische shock.
Super interessante casussen dus! Aangezien de studenten nog steeds hier zijn heb ik wat betreft handelingen niet veel te doen. De studenten moeten het nog leren dus ik laat zoveel mogelijk aan hen over. Maar dat maakt wel dat ik het af en toe heel saai heb. Dus nu ben ik van Amina aan het leren wat te doen als de dokter er niet is. Ik leer om te kijken naar de klachten van de patienten en daar een actie op te laten volgen. Zo leer ik bij welke klachten je welke labtest moet laten doen. Hierna ga ik leren bij welke diagnoses welke medicatie voorgeschreven moet worden. Maar dat eerste is voor nu al moeilijk genoeg. De dokter heeft waarschijnlijk een programma in september in Nederland voor 3 weken dus dan gaan ik en Amina samen de kliniek runnen. Dus daar ben ik mezelf nu voor aan het trainen, super leuk natuurlijk!
Ik en Jessica zijn in onze vrije tijd regelmatig bij een nieuwe tent wat gaan drinken en schapenvlees gaan eten. Echt heel gezellig! Woensdag waren we uitgenodigd om bij Marco te gaan eten, dat is een italiaan die voor het houthakkersbedrijf TRC werkt. Hij had ons beloofd om Lasagna te maken. Dus zo kwamen ik, Veerle, Jessica en de dokter aan bij een mooi groot en fris huis. We kregen eerst chips, italiaanse worst en olijven te eten. Wat een verwennerij dachten wij al! Vervolgens gingen we ons verplaatsen naar de tafel. Het voorgerecht was stokbrood, salade en verschillende soorten kaas waaronder BRIE. Oh, ik was in de zevende hemel. Heb er zoveel van gegeten dat ik het hoofdgerecht, de lasagna, bijna niet meer op kon. Maar het was heerlijk! Overal kregen we wijn bij, al ben ik daar niet zo’n fan van. Het toetje was een magnum! Ik wist echt niet wat me overkwam. Misschien ga ik wel vrienden worden met hen.. al is het alleen al voor het eten ;)
Op goede vrijdag hebben ik, Jessica en Nelson meegelopen met Stadiums of the cross march. Dan loop je in zwarte kleren en een kruis een heel stuk en in gedeeltes wordt de lijdensweg van Jezus verteld. Het was leuk en interessant maar verder ben ik niet voor pasen naar de kerk geweest. We zijn wel ’s zondags met het hele huis samen gaan eten. Oh.. ik heb wel de chocolade eitjes gemist hoor!
Deze week weer flink werken en zondag is het 1 mei; Niek zijn verjaardag en Labourday!
Wens jullie allemaal een fijne week!
Heel veel liefs,
Ntube Kim
Maar mijn verhaal:
De eerste keer dat ik in Kameroen was voor mijn stage was alles nieuw en leuk en interessant. Nu ik hier voor de tweede keer al wat langere tijd ben ga ik andere dingen zien zoals hoe de cultuur in elkaar zit. Ik vind de cultuur geweldig met al z’n tradities maar op het gebied van vrienden vind ik het heel moeilijk. Zo heb ik me afgelopen week erg vergist in mijn beste maatjes hier. En dan word je wel weer even met je neus op de feiten gedrukt. Kumba is een roddelstad. Ik ben natuurlijk een bekende ‘white man’ hier dus alles wat ik doe word in het breed uitgemeten. Zo hoor ik ooit verhalen terug over mezelf waarin ik mezelf niet ken; dus die helemaal niet waar zijn. Ik had dat eerst niet echt door. Maar nu word ik vaak geroepen op straat door mensen die ik niet eens ken dus ik word door meer ogen in de gaten gehouden dan ik denk. Dus ik moet gewoon erg uitkijken met wat ik doe. Daarbij is het uitkijken voor de mannen hier want voor je het weet raak je je eigen ik kwijt, wat zijn de mannen hier dominant. Tegenspraak word niet echt getolereerd en vreemdgaan is hier bijna een normale kwestie. Dus ik houd me afzijdig van dit alles en leer er gewoon van. Ik laat de mensen allemaal maar lullen hier want uiteindelijk weet ik wat ik wel en niet doe en ik heb geen zin me steeds te verdedigen. Ja, afgelopen week voelde ik me sterker dan ooit.
Was de laatste tijd even vergeten waarvoor ik ook alweer in Kameroen was. Dus nu ga ik weer voor de volle honderd procent voor mijn werk dat ik hier doe en concentreer me alleen daar op. In de kliniek is het deze maand erg rustig maar we hebben wel interessante casussen gehad!
1. Een jongen die ik nog ken uit 2009 met de Sickel Cell aandoening was opgenomen in het ziekenhuis. Dat is een ziekte dat te maken heeft met de rode bloedcellen. Hij was in het ziekenhuis omdat hij een crisis onderging. Echt heel zielig. Hij kon niet staan en had heel veel pijn. We hebben die woensdagochtend heel veel injecties moeten geven maar hij bleef maar pijn hebben. Dus zo heb ik zijn beide onderbenen gemasseerd om de pijn wat weg te masseren. We hebben geprobeerd wat we konden maar hij bleef maar huilen van de pijn. Gelukkig naarmate de week vorderde is het beter gegaan met hem. Zelfs zo goed dat we hem vandaag naar huis hebben kunnen sturen. Dat was wel een heel fijn gevoel.
2. We kregen ook nog een spoedgeval binnen. Een oude man die buiten bewustzijn was na iets traditioneels genomen te hebben, volgens de familie. Tijdens het nemen van de vitale functies merkte ik dat hij af en toe stopte met ademen, ijskoud aanvoelde en dat zijn bloeddruk niet te meten was. De dokter zei dat we hem pijnprikkels moesten geven als hij stopte met ademen en zo kwam hij iedere keer weer een beetje bij. Het was een heel eng gezicht. Ik dacht dat hij onder onze ogen zou sterven. Echter kwam hij diezelfde dag nog bij en ging het goed met hem. De dokter vermoed een anafylactische shock.
Super interessante casussen dus! Aangezien de studenten nog steeds hier zijn heb ik wat betreft handelingen niet veel te doen. De studenten moeten het nog leren dus ik laat zoveel mogelijk aan hen over. Maar dat maakt wel dat ik het af en toe heel saai heb. Dus nu ben ik van Amina aan het leren wat te doen als de dokter er niet is. Ik leer om te kijken naar de klachten van de patienten en daar een actie op te laten volgen. Zo leer ik bij welke klachten je welke labtest moet laten doen. Hierna ga ik leren bij welke diagnoses welke medicatie voorgeschreven moet worden. Maar dat eerste is voor nu al moeilijk genoeg. De dokter heeft waarschijnlijk een programma in september in Nederland voor 3 weken dus dan gaan ik en Amina samen de kliniek runnen. Dus daar ben ik mezelf nu voor aan het trainen, super leuk natuurlijk!
Ik en Jessica zijn in onze vrije tijd regelmatig bij een nieuwe tent wat gaan drinken en schapenvlees gaan eten. Echt heel gezellig! Woensdag waren we uitgenodigd om bij Marco te gaan eten, dat is een italiaan die voor het houthakkersbedrijf TRC werkt. Hij had ons beloofd om Lasagna te maken. Dus zo kwamen ik, Veerle, Jessica en de dokter aan bij een mooi groot en fris huis. We kregen eerst chips, italiaanse worst en olijven te eten. Wat een verwennerij dachten wij al! Vervolgens gingen we ons verplaatsen naar de tafel. Het voorgerecht was stokbrood, salade en verschillende soorten kaas waaronder BRIE. Oh, ik was in de zevende hemel. Heb er zoveel van gegeten dat ik het hoofdgerecht, de lasagna, bijna niet meer op kon. Maar het was heerlijk! Overal kregen we wijn bij, al ben ik daar niet zo’n fan van. Het toetje was een magnum! Ik wist echt niet wat me overkwam. Misschien ga ik wel vrienden worden met hen.. al is het alleen al voor het eten ;)
Op goede vrijdag hebben ik, Jessica en Nelson meegelopen met Stadiums of the cross march. Dan loop je in zwarte kleren en een kruis een heel stuk en in gedeeltes wordt de lijdensweg van Jezus verteld. Het was leuk en interessant maar verder ben ik niet voor pasen naar de kerk geweest. We zijn wel ’s zondags met het hele huis samen gaan eten. Oh.. ik heb wel de chocolade eitjes gemist hoor!
Deze week weer flink werken en zondag is het 1 mei; Niek zijn verjaardag en Labourday!
Wens jullie allemaal een fijne week!
Heel veel liefs,
Ntube Kim
-
26 April 2011 - 15:07
Reinder En Rita:
Super spannend dat je de kliniek alleen gaat runnen, en lekker eten en drinken kun je daar ook, alleen even zoeken naar het juiste adres.
Gewoon vrienden met ze worden, mag je volgende week weer.
Heel veel groetjes en knuffels, wij xxxxxx -
26 April 2011 - 15:11
Bart:
Haha! Italiaans eten in Kameroen, dat is de perfecte match voor jou! en dan ook nog eens BRIE, dat zal wel een genot zijn geweest voor je! Goed dat je draad weer oppakt en voor je doel gaat! Erg fijn dat je weer interessante casussen hebt gehad en dat je deze straks kunt gaan toepassen....Doe veel ervaringen op en geniet!! XXX -
26 April 2011 - 15:28
Mama:
Fijn om te lezen dat je er weer helemaal voor gaat. Kei goed van jou...... Wij zijn net terug van de sauna. We zijn nog in Nieuwe Schans en het is hier heerlijk. Het is ook super mooi weer en ik ben al zo bruin dat ik in Kameroen niet meer op zou vallen..ha ha. De hondjes zijn logeren bij Ina en Wil. Dat is even wennen want daar zorg jij anders voor. Maar ze doen het prima. Nog veel plezier deze week en we horen weer van je.........
Kusjesssssss van ons -
26 April 2011 - 16:25
Anke:
Jeeujj!! Weer een verhaaltje! :D
Alles komt goed meid!
Laat die mensen daar maar praten, jij weet beter!
Weer een leuk verhaaltje maar weer erg weinig fotos :(:(:(
Binnenkort weer skype?
Kuz -
26 April 2011 - 16:46
Mariëll:
Hey lieve Kim,
Zolang jij maar weet hoe het ECHT zit,dan is het goed!
Probeer idd bij je eigen "ik" ,te blijven,dan komt het allemaal goed!
Eerlijkheid duurd het langst!
Fijn dat je je er weer helemaal op gestort hebt!!
Zet dat zo door!!
Vèèl liefs en een leerzame en fijne week toegewenst!Mariëll XX -
27 April 2011 - 10:30
Cola:
Tja ik zou zeker vrienden worden hahaha liefde gaat door de maag!!! (eten dan he).
Spannend joh die casussen!!
En wat betreft die roddels....so by it! jij weet wel beter.
Ze zijn toch ook nergen te vertrouwen hahaha.
Dikke kus uit hollandia -
27 April 2011 - 20:02
Niek:
Hey Sister! Ga je maar weer eens storten op je werk ja ipv al da gelambal!! haha! En laat die die gasten maar zeveren daar! Doen ze hier ook al te veel ;P
ps. ik vind het een eer dat ik genoemd ben in je verhaal! ;P
We bellen zondag wel ff goed sis?
XXX je broer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
