Labour Labourday
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
02 Mei 2011 | Kameroen, Kumba
Afgelopen week heb ik ontzettend veel geleerd en gedaan in de kliniek. Naast begeleidster zijn van de twee studenten heb ik zelf natuurlijk ook nog genoeg te leren. Aangezien de meiden al vrij veel op zichzelf doen ga ik nu mijn eigen gang. En zo ziet de dokter het ook want hij gaf me afgelopen week een grote verantwoordelijkheid. We hadden in de Ward een vrouw van middelbare leeftijd die onder behandeling was voor malaria, typhoid en rhomatic fever. Echter zagen we signs & symptoms van HIV/Aids en dus hebben we haar daar op getest. Het bleek inderdaad positief te zijn.
Elke donderdag om 1 uur is er een therapeutisch meeting over HIV/Aids in de General Hospital in Kumba en de dokter wilde graag dat daar voortaan iemand van de kliniek bij zou zijn. Hij heeft hiervoor mij aangewezen dus dat wil zeggen dat ik ook de verantwoordelijkheid krijg over het proces die HIV/Aids patiënten moeten doorlopen in de kliniek. De meeting in de General Hospital houd in dat nieuwe casussen op het gebied van HIV/Aids beoordeeld worden en indien mogelijk een antiretrovirale therapie kunnen starten. Nu kreeg ik afgelopen donderdag dus de verantwoordelijkheid om de casus uit onze kliniek bespreekbaar te maken in de meeting zodat ze vlug zou starten met therapie en niet nog een week zou moeten wachten. Echter moet de dokter in de General Hospital haar wel van te voren gezien hebben en ze moeten al enkele labtesten hebben ondergaan. Dus zo had ik haar die donderdagochtend naar een ziekenhuis laten gaan waar ze specifieke labtesten voor HIV/Aids doen. Heel de ochtend op haar in de kliniek gewacht aangezien ik verdere acties zou moeten ondernemen. Om half 1 had ik het opgegeven want ik moest al naar de General Hospital om op tijd bij de meeting te zijn. Net toen ik wilde gaan kwam ze binnen met haar labtesten. Vlug een medical history geschreven en het doorverwijsbriefje van de dokter erbij gedaan. Dus zo was ik om 10 over half 1 met de patiënt en haar zoon onderweg richting General Hospital. Ik ben nog maar één keer in dat ziekenhuis geweest dus ik wist helemaal niet waar ik naar toe moest of wat ik moest doen. Dus maar de stoute schoenen aangetrokken en bij een verpleegkundige aangeklopt. Zij heeft ons uiteindelijk verwezen naar de dokter die erover zou gaan. Samen met die dokter en de patiënt gepraat over de mogelijkheden en de volgende stappen. Terwijl de patiënt naar de counselor ging om een dossier aan te maken, die in de meeting besproken zou worden, ben ik naar de meeting gegaan. In de meeting werden dus patiënten besproken en gekozen voor een therapie. Heel erg indrukwekkend want er kwamen ook casussen voorbij over een kinderen van onder de 5. Heel aangrijpend. Halverwege de meeting kwam het dossier binnen van de patiënt van onze kliniek. Deze werd besproken, ze bleek al in fase 3 te zitten, en de conclusie was dat er met haar besproken moest worden hoelang ze in Kumba zal blijven. Deze mevrouw komt namelijk uit een dorp dat dichtbij Mutengene ligt en ook daar is een HIV/Aids center. Ze kunnen nu in Kumba de therapie wel starten maar dan moet ze een half jaar blijven. Na een half jaar kunnen ze haar pas evalueren en haar door sturen naar het andere ziekenhuis. Dus na de meeting is dat besproken en er is besloten dat ze dezelfde dag nog zou beginnen met de therapie. Dus toen ik naar huis ging had ik een heel voldaan gevoel! En de dokter was ook trots op mij :D
De reden dat mijn verhaal er vandaag pas op staat is omdat het gisteren Labourday (Dag van de Arbeid) was. Dit betekende dat we, alle medewerkers van de kliniek, moesten gaan marcheren. Jaja Niek, ook ik kan marcheren ;) Na wel 2 uur in de bloedhete zon gewacht te hebben konden we gaan marcheren. Het marcheren duurde maar 2 minuten en toen was het al voorbij. Hierna hebben we ons verzameld bij een terras ‘Kanton’. Daar flink gegeten en gedanst. Ik heb alle dansen van verschillende tribes gedanst dus even mijn afrikaanse kant laten zien. Tegen de avond waren al mijn collega’s al weg maar ik was eigenlijk nog niet moe. Dus samen met Spako en Zackary, de twee komieken, nog uit geweest naar een café. Toen ik daar binnen kwam kreeg ik echt even een Dirty Dancing 2 gevoel. Iedereen stond op de dansvloer met elkaar te dansen. Er hing een walm zweet wat niet normaal was. Maar goed.. beter dat iedereen danst dan zo saai aan een tafeltje staan met een pilsje in je hand zoals we dat in NL gewend zijn. Ben er deze avond trouwens achtergekomen hoe weinig respect de mensen hier kunnen hebben. Spako en Zackary zijn erg bekend in West Kameroen. Dus overal waar ze komen worden ze herkend. Helemaal prima maar het valt me op dat hier in Kumba, hun eigen stad, er zonder respect met ze omgegaan word. Zo was er een vrouw die zomaar geld uit hun handen probeerde te jatten. Echt heel sneu. Echter zijn hun het gewend dus hun wisten er wel mee om te gaan. We hebben dan ook echt een gezellige avond gehad ondanks de vervelende mensen. Ja.. ik heb me dus goed vermaakt. Hier in Kumba kom je trouwens niks te kort. Overal zijn er tentjes waar je kunt drinken en overal kun je eten. Zo staan er langs de weg mensen die vis aan het roosteren of soja aan het braden zijn. Daarnaast nog heel veel standjes met fruit, alleen daarmee is het erg uitkijken aangezien er Cholera heerst.
Kumba Kumba.. een plek waar iedereen de laatste roddels kent, waar er altijd een hele walm stof hangt dat je wimpers er zelfs vol van zitten, waar elke dag verschillende okada ongelukken gebeuren, waar zodra het donker word dieven rondlopen, waar niet altijd water en elektriciteit is en waar het ontzettend heet is. Maar toch voelt het als een thuis! Mensen kennen me hier, ik heb mijn vaste plekken waar ik dingen koop of doe, ik word niet meer afgezet als ik iets koop en ik praat vloeiend pidgin met iedereen.
Liefs,
Ntube
Ps. Niekos, ik hoop dat je een fijne dag hebt gehad. Ik vond het super fijn om jou en iedereen op de background gesproken te hebben. En hierbij alsnog een keer GEFELICITEERD!
Ohja.. de koningin natuurlijk ook met dr verjaardag ;)
Elke donderdag om 1 uur is er een therapeutisch meeting over HIV/Aids in de General Hospital in Kumba en de dokter wilde graag dat daar voortaan iemand van de kliniek bij zou zijn. Hij heeft hiervoor mij aangewezen dus dat wil zeggen dat ik ook de verantwoordelijkheid krijg over het proces die HIV/Aids patiënten moeten doorlopen in de kliniek. De meeting in de General Hospital houd in dat nieuwe casussen op het gebied van HIV/Aids beoordeeld worden en indien mogelijk een antiretrovirale therapie kunnen starten. Nu kreeg ik afgelopen donderdag dus de verantwoordelijkheid om de casus uit onze kliniek bespreekbaar te maken in de meeting zodat ze vlug zou starten met therapie en niet nog een week zou moeten wachten. Echter moet de dokter in de General Hospital haar wel van te voren gezien hebben en ze moeten al enkele labtesten hebben ondergaan. Dus zo had ik haar die donderdagochtend naar een ziekenhuis laten gaan waar ze specifieke labtesten voor HIV/Aids doen. Heel de ochtend op haar in de kliniek gewacht aangezien ik verdere acties zou moeten ondernemen. Om half 1 had ik het opgegeven want ik moest al naar de General Hospital om op tijd bij de meeting te zijn. Net toen ik wilde gaan kwam ze binnen met haar labtesten. Vlug een medical history geschreven en het doorverwijsbriefje van de dokter erbij gedaan. Dus zo was ik om 10 over half 1 met de patiënt en haar zoon onderweg richting General Hospital. Ik ben nog maar één keer in dat ziekenhuis geweest dus ik wist helemaal niet waar ik naar toe moest of wat ik moest doen. Dus maar de stoute schoenen aangetrokken en bij een verpleegkundige aangeklopt. Zij heeft ons uiteindelijk verwezen naar de dokter die erover zou gaan. Samen met die dokter en de patiënt gepraat over de mogelijkheden en de volgende stappen. Terwijl de patiënt naar de counselor ging om een dossier aan te maken, die in de meeting besproken zou worden, ben ik naar de meeting gegaan. In de meeting werden dus patiënten besproken en gekozen voor een therapie. Heel erg indrukwekkend want er kwamen ook casussen voorbij over een kinderen van onder de 5. Heel aangrijpend. Halverwege de meeting kwam het dossier binnen van de patiënt van onze kliniek. Deze werd besproken, ze bleek al in fase 3 te zitten, en de conclusie was dat er met haar besproken moest worden hoelang ze in Kumba zal blijven. Deze mevrouw komt namelijk uit een dorp dat dichtbij Mutengene ligt en ook daar is een HIV/Aids center. Ze kunnen nu in Kumba de therapie wel starten maar dan moet ze een half jaar blijven. Na een half jaar kunnen ze haar pas evalueren en haar door sturen naar het andere ziekenhuis. Dus na de meeting is dat besproken en er is besloten dat ze dezelfde dag nog zou beginnen met de therapie. Dus toen ik naar huis ging had ik een heel voldaan gevoel! En de dokter was ook trots op mij :D
De reden dat mijn verhaal er vandaag pas op staat is omdat het gisteren Labourday (Dag van de Arbeid) was. Dit betekende dat we, alle medewerkers van de kliniek, moesten gaan marcheren. Jaja Niek, ook ik kan marcheren ;) Na wel 2 uur in de bloedhete zon gewacht te hebben konden we gaan marcheren. Het marcheren duurde maar 2 minuten en toen was het al voorbij. Hierna hebben we ons verzameld bij een terras ‘Kanton’. Daar flink gegeten en gedanst. Ik heb alle dansen van verschillende tribes gedanst dus even mijn afrikaanse kant laten zien. Tegen de avond waren al mijn collega’s al weg maar ik was eigenlijk nog niet moe. Dus samen met Spako en Zackary, de twee komieken, nog uit geweest naar een café. Toen ik daar binnen kwam kreeg ik echt even een Dirty Dancing 2 gevoel. Iedereen stond op de dansvloer met elkaar te dansen. Er hing een walm zweet wat niet normaal was. Maar goed.. beter dat iedereen danst dan zo saai aan een tafeltje staan met een pilsje in je hand zoals we dat in NL gewend zijn. Ben er deze avond trouwens achtergekomen hoe weinig respect de mensen hier kunnen hebben. Spako en Zackary zijn erg bekend in West Kameroen. Dus overal waar ze komen worden ze herkend. Helemaal prima maar het valt me op dat hier in Kumba, hun eigen stad, er zonder respect met ze omgegaan word. Zo was er een vrouw die zomaar geld uit hun handen probeerde te jatten. Echt heel sneu. Echter zijn hun het gewend dus hun wisten er wel mee om te gaan. We hebben dan ook echt een gezellige avond gehad ondanks de vervelende mensen. Ja.. ik heb me dus goed vermaakt. Hier in Kumba kom je trouwens niks te kort. Overal zijn er tentjes waar je kunt drinken en overal kun je eten. Zo staan er langs de weg mensen die vis aan het roosteren of soja aan het braden zijn. Daarnaast nog heel veel standjes met fruit, alleen daarmee is het erg uitkijken aangezien er Cholera heerst.
Kumba Kumba.. een plek waar iedereen de laatste roddels kent, waar er altijd een hele walm stof hangt dat je wimpers er zelfs vol van zitten, waar elke dag verschillende okada ongelukken gebeuren, waar zodra het donker word dieven rondlopen, waar niet altijd water en elektriciteit is en waar het ontzettend heet is. Maar toch voelt het als een thuis! Mensen kennen me hier, ik heb mijn vaste plekken waar ik dingen koop of doe, ik word niet meer afgezet als ik iets koop en ik praat vloeiend pidgin met iedereen.
Liefs,
Ntube
Ps. Niekos, ik hoop dat je een fijne dag hebt gehad. Ik vond het super fijn om jou en iedereen op de background gesproken te hebben. En hierbij alsnog een keer GEFELICITEERD!
Ohja.. de koningin natuurlijk ook met dr verjaardag ;)
-
02 Mei 2011 - 20:10
Marion:
Hey,
Mooi verhaal heb je geschreven. Zo te zien heb je het nog steeds ontzettend naar je zin en krijg je elke keer weer nieuwe uitdagingen in de kliniek.
Liefs Nange -
02 Mei 2011 - 20:35
Pa:
Hallo Wimke.
Mooi verhaal en ben erg trots hoe jij het toch weer telkens zo goed en zo vlug alles voor elkaar krijgt , ik zie daar wel dingen in terug wat we altijd tegen je gezegd hebben zelfvertrouwen en je eigen niet af laten schepen en dat doe je perfect.
Marcheren kan je ook dus als je terug bent kun je het leger in .
Wimke ga zo door ben trots op jou.
xxx Pa -
02 Mei 2011 - 20:48
Anke:
Wow Vet verhaal!
Dat jij dat daar even allemaal mag doen!
Echt super! Ook ik ben trots op zon vriendinnetje als jou (K)
Kuz -
02 Mei 2011 - 23:44
Lieske:
Hey Kimmie,
Je hebt weer veel geleerd en meegemaakt de afgelopen week. Erg leuk om te lezen. Geniet nog van je tijd in Kumba.
Liefs Lieske -
03 Mei 2011 - 00:24
Bart:
Nou echt mooi verhaal hoor!! En de fotos zijn ook echt gaaf! vooral dat je aan het marcheren bent! 1 om in te lijsten.....Ik lees en zie dat het goed met je gaat en dat doet me goed! Hou het zo vol en op naar de volgende ervaring... Je hebt inderdaad gelijk dat er in Nederland niet zo uitbundig gedanst wordt, want daar ben ik hier ook wel achter gekomen, het is gewoon een passie! Ik wens je komende weer heel veel succes!!Kussx Bart -
03 Mei 2011 - 11:45
Adri:
Hoi Kim, wat een mooi verhaal weer en wat maak jij iedere week veel mee.
Geniet er elke week van en blijf je natuurlijk volgen!
Groetjes van ons allemaal. -
03 Mei 2011 - 16:49
Mariëll:
Lieve Kim,
Waar maken wij ons hier toch soms druk om...........pffffffffff......
Mooi hoe je alles zo snel oppakt,ja ik snap dat dat soms niet anders kan,maar je moet het maar aankunnen en aandurven!!
Nog steeds heb ik veel bewondering en respect voor je hoor!!
Dank voor je mooie verhaal en foto`s!Maak er een mooie week weer van!
Liefs,Mariëll XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
