Verslag uit een koude Buea
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
14 Augustus 2011 | Kameroen, Kumba
Het babytje waar ik vorige week over geschreven heb, de baby met moeite met ademhalen en spasme, is een dag later (de dinsdag) overleden. Het was een verschrikkelijk situatie. De moeders lagen met hun kinderen op de afdeling te rusten toen wij, de verpleegkundigen, dingen aan het bespreken waren op de zusterspost. Op een gegeven moment begon er een moeder hysterisch te huilen dus ik rende er naar toe. Het babytje waar ik jullie over verteld heb lag levenloos op bed. De dokter kwam een hartmassage geven maar het was al te laat. De 2 dagen oude baby was overleden. Ik had een brok in mijn keel. In Nederland geven we de familie dan privacy maar hier komt juist iedereen kijken. Zelfs patiënten van andere afdeling kwamen op de sensatie af. Voelde me er heel vervelend bij. Het was het meisje haar eerste kindje dus het was dubbel zo verschrikkelijk voor haar. Op een gegeven moment kwam haar vader, gekleed als een chief, binnen en pakte het kindje. Hij heeft een uur met het kindje in zijn armen voor zich uit zitten staren. Toen ze wilde gaan was de rekening nog niet volledig betaald en moesten ze blijven. Na een paar uur konden ze gaan. Dus zo vertrok de moeder met haar levenloos kindje in haar armen op weg naar haar village om het kindje te gaan begraven.
De woensdag was de dag van de meetings. In de ochtend hadden we een clinical meeting; een meeting met alle verpleegkundigen van de kinderafdeling. Ik had gevraagd of ik erbij mocht zijn aangezien we in Kumba ook altijd een clinical meeting hebben dus wilde wel eens het verschil zien. Nou.. het is overal hetzelfde. Ook tijdens deze meeting werd duidelijk dat er dingen die besproken zijn in vorige meetings vervolgens NIET geïmplementeerd worden. Is het dan echt luiheid of de mentaliteit? Ongelooflijk! Echter het verschil met de meeting in Kumba is dat ze hier wel mensen direct aanspreken op hun fouten. In de Ejed Clinic hebben we als regel dat we tijdens een meeting geen namen mogen noemen. Aan het eind van de meeting kwam er natuurlijk (!) voedsel te voorschijn, tja.. het is Kameroen! Iedereen had iets meegenomen om te delen: koekjes, pinda’s, cake, irish patatoes, qwa koko, soja, panncakes en drinken. Dit nam meer tijd in beslag dan de hele meeting zelf. Terug op de afdeling waren er 3 baby’s opgenomen, allemaal uit Muyuka. Dus vraag me af wat daar gaande is. Voor mij was het weer tijd voor de volgende meeting: therapeutical meeting HIV/Aids. Het was/ging ongeveer hetzelfde als in Kumba. Alleen betrok de dokter de verpleegkundigen er meer bij. Samen hebben we de stage of Hiv/Aids vastgesteld, of de patiënt medically ready is en welke medicatie ze voorgeschreven krijgen.
Donderdag en Vrijdag was een drukke dag met z’n dagelijkse bezigheden. Niet echt iets heel spannends meegemaakt. Leer iedere dag heel veel bij over de verschillende ziektebeelden bij kinderen, behandelingsmogelijkheden en vooral het berekenen van de verschillende medicatie. Moeilijk! Voor ieder tabletje en injectie moet je rekenen. Gelukkig zijn hier genoeg dokters om het helemaal uit te leggen. De verpleegkundigen kunnen het ook wel maar soms zijn er wat onenigheden en dan is het wel fijn dat de dokters zo dichtbij staan. Echter moet je hier wel met de dokters uitkijken…. Vreemdgaan is hier iets heel normaals. En dokters vallen bij de meiden altijd in de smaak. Maar mij niet gezien hoor!
Buitenom werk heb ik deze week veel opgetrokken met Zackary. Dit is m’n beste maatje en verder hoef ik geen ‘neppe’ vrienden. Er zijn dit jaar veel vrienden langsgekomen en weer gegaan, ja.. m’n mensenkennis is wel verbeterd! Ik en Zackary zouden naar de Tole Tea fabriek gaan om te zien hoe thee gemaakt word maar toen we ervoor stonden weigerde ze ons toe te laten. We moesten permissie hebben van de manager en die was er nu niet. Helaas herkende de man bij de gate Zackary niet anders waren we zo binnengekomen. De werkers die naar buiten kwamen lagen helemaal in de deuk toen ze Zackary zagen maar helaas was de gate man niet om te krijgen. Heb verder van de velden weer geen foto’s kunnen maken want het is zo mistig. Zo nu en dan ga ik naar de bar van Ivo, de oom waar ik in huis woon. Heb het hier in Buea goed naar mijn zin maar mis Kumba wel meer en meer! Vandaag belde Victorine om me te vertellen dat Maria Grazia aan mijn deur had staan kloppen….
Kim Ntube
De woensdag was de dag van de meetings. In de ochtend hadden we een clinical meeting; een meeting met alle verpleegkundigen van de kinderafdeling. Ik had gevraagd of ik erbij mocht zijn aangezien we in Kumba ook altijd een clinical meeting hebben dus wilde wel eens het verschil zien. Nou.. het is overal hetzelfde. Ook tijdens deze meeting werd duidelijk dat er dingen die besproken zijn in vorige meetings vervolgens NIET geïmplementeerd worden. Is het dan echt luiheid of de mentaliteit? Ongelooflijk! Echter het verschil met de meeting in Kumba is dat ze hier wel mensen direct aanspreken op hun fouten. In de Ejed Clinic hebben we als regel dat we tijdens een meeting geen namen mogen noemen. Aan het eind van de meeting kwam er natuurlijk (!) voedsel te voorschijn, tja.. het is Kameroen! Iedereen had iets meegenomen om te delen: koekjes, pinda’s, cake, irish patatoes, qwa koko, soja, panncakes en drinken. Dit nam meer tijd in beslag dan de hele meeting zelf. Terug op de afdeling waren er 3 baby’s opgenomen, allemaal uit Muyuka. Dus vraag me af wat daar gaande is. Voor mij was het weer tijd voor de volgende meeting: therapeutical meeting HIV/Aids. Het was/ging ongeveer hetzelfde als in Kumba. Alleen betrok de dokter de verpleegkundigen er meer bij. Samen hebben we de stage of Hiv/Aids vastgesteld, of de patiënt medically ready is en welke medicatie ze voorgeschreven krijgen.
Donderdag en Vrijdag was een drukke dag met z’n dagelijkse bezigheden. Niet echt iets heel spannends meegemaakt. Leer iedere dag heel veel bij over de verschillende ziektebeelden bij kinderen, behandelingsmogelijkheden en vooral het berekenen van de verschillende medicatie. Moeilijk! Voor ieder tabletje en injectie moet je rekenen. Gelukkig zijn hier genoeg dokters om het helemaal uit te leggen. De verpleegkundigen kunnen het ook wel maar soms zijn er wat onenigheden en dan is het wel fijn dat de dokters zo dichtbij staan. Echter moet je hier wel met de dokters uitkijken…. Vreemdgaan is hier iets heel normaals. En dokters vallen bij de meiden altijd in de smaak. Maar mij niet gezien hoor!
Buitenom werk heb ik deze week veel opgetrokken met Zackary. Dit is m’n beste maatje en verder hoef ik geen ‘neppe’ vrienden. Er zijn dit jaar veel vrienden langsgekomen en weer gegaan, ja.. m’n mensenkennis is wel verbeterd! Ik en Zackary zouden naar de Tole Tea fabriek gaan om te zien hoe thee gemaakt word maar toen we ervoor stonden weigerde ze ons toe te laten. We moesten permissie hebben van de manager en die was er nu niet. Helaas herkende de man bij de gate Zackary niet anders waren we zo binnengekomen. De werkers die naar buiten kwamen lagen helemaal in de deuk toen ze Zackary zagen maar helaas was de gate man niet om te krijgen. Heb verder van de velden weer geen foto’s kunnen maken want het is zo mistig. Zo nu en dan ga ik naar de bar van Ivo, de oom waar ik in huis woon. Heb het hier in Buea goed naar mijn zin maar mis Kumba wel meer en meer! Vandaag belde Victorine om me te vertellen dat Maria Grazia aan mijn deur had staan kloppen….
Kim Ntube
-
14 Augustus 2011 - 17:34
Irma:
Heey Kim,
Wat een verschikkelijke ervaring lijkt me dat met dat babytje!! Het werk heeft z'n mooie kanten en mindere he.. Ik heb er nog steeds heel veel respect voor wat je allemaal klaar speelt daar!!
Maak er vooral nog iets moois van de laatste weken, want je komt bijna teeeerruuug :D :D
Echt leuk en ik kijk er al naar uit om je weer te zien
Xxxjess -
14 Augustus 2011 - 17:35
Mariëll:
Lieve Kim,
Vreselijk dat verhaal van die baby...:-(
Kan me voorstellen dat je je zo machteloos voelt!
En,wat hier zo normaal is even een pilletje halen op doktersrecept is bij jullie echt niet zo normaal....
Nou,maak er maar weer een fijne en leerzame week van,ZONDER sterfgevallen!
Vèèl liefs,Mariëll XX -
15 Augustus 2011 - 08:17
Juul:
Dag lieve meid,
Ach ja, pas als je het niet meer hebt, weet je wat je mist, dus is denk ik wel goed voor je om eens weg te zijn uit Kumba. Heb net al je verslagen van de afgelopen twee maanden gelezen en mennnn... wat leer ik er ook veel van!! Je schrijft echt geweldige verhalen en het is zo super voor iedereen hier dat jij echt met regelmaat je verhalen op schrijft.
Ik heb de afgelopen tijd wel heel vaak aan je gedacht hoor, naast dat ik een schuldgevoel had omdat ik je verslagen niet gelezen had ;), was ik een boek aan het lezen. Het heet Indigo en het gaat over een Amerikaanse die in Ghana gaat wonen om onderzoek te doen naar de kleur Indigo. Ze reist dan ook naar de landen er om heen, maar helaas niet naar Kameroen (ten minste, niet in het boek). Echt super jammer, maar het boek beschrijft de West-Afrikaanse cultuur heel goed en dan is het geweldig om dat boek te gelezen te hebben en jouw verhalen te lezen :D
Geniet van wat je daar hebt en meemaakt, je kunt er inderdaad alleen maar van leren en tja, Nederland kan dan vergeleken met daar zo saai zijn ;)
Succes ermee en tot je volgende verhaal!!
Dikke knuffel!! -
15 Augustus 2011 - 12:15
Lisanne:
Heey meis,
Wat je toch allemaal wel nie blijft meemaken daar, elke week keer! en die maria grazia al je zeker wel missen, wat een sgatje is dat als je zo die foto's van der ziet:)
Raar om nog maar paar keer verhaaltje van je te lezen voordat je weer hier bent. Nog maar paar weekjes! Heel veel succes en plezier nog eventjes. Kuss Lisanne -
15 Augustus 2011 - 17:16
Pa:
He Wimke
Nog 5 weken dan kan ik je weer eens een keer vastpakken .
Hier kun je weer een paar maanden bijtanken en dan weer terug om je ding tedoen.
Hoop dat je daarna hier blijft , maar ja dat is iets wat jij beslist.
Kim nog een leerzame week en sla de mannen van je af anders moet ik nog de laatste weken naar jou toekomen.
Grt xxx pa
-
15 Augustus 2011 - 17:16
Ria Mitchell:
Hoi Kim, Wat een belevenissen die jij daar allemaal mee maken. Dat is niks voor mij, als maar je zelf behelpen en moeten toe zien als er zo', babytje overlijd. Het is ongelooflijk wat daar nog moet veranderen.
Maar het zal ooit goed komen als er heel Kim-men komen om hun tehelpen.
Ik ben trots op je Groetjes Ria Mitchell. -
15 Augustus 2011 - 19:50
Anke:
Hey meis,
Aaaah van die baby is echt zielig!
Fijn dat ik gister je stem gehoord heb. Zo opgewekt en blij :D
Ik tel de dagen af..........
Kuz
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
