Druk druk druk.. en stoffig

Ik weet niet goed waar te beginnen want heb een ongelooflijke drukke maar leuke week gehad. Op het werk is het nu super leuk en gezellig. Begin mijn draai te vinden in de farmacie en het is heel gezellig met mijn collega welk in dezelfde ruimte als mij zit. Ik zie nu pas hoe hard het werken is in de farmacie en vooral hoe moeilijk. Er is nu nog geen goed systeem om controle te houden op alle medicatie. Nu word er in het weekend gewoon medicatie uit de farmacie gehaald door de dokter en door de weeks schiet iedereen de ‘drug store’ in als er iets op is. Dus hopelijk zal het computersysteem hier verandering in brengen. Maar tot op heden werkt deze dus nog niet, ik ben benieuwd wanneer wel. Buiten mijn werk in de farmacie ben ik ook nauw betrokken bij alles wat er in de wards gebeurt. Afgelopen woensdag hadden we een operatie: het verwijderen van een blinde darm. Ik had als taak de patiënt onder narcose brengen en het in de gaten houden van de vitale functies tijdens de operatie. De vorige keer dat ik in de Ejed Clinic was heb ik dit nooit gedaan dus het was nieuw voor me. Het was leuk en interessant maar vind het wel jammer dat je dan niet veel meemaakt van de operatie zelf. De operatie is verder prima gegaan dus was geslaagd in mijn nieuwe functie ;). Verder was het deze week erg druk met patiënten; de wards lagen goed vol. Sinds ik hier ben hebben we al twee patiënten gehad met Cholera. Dus dat is niet zo goed nieuws. Hopelijk blijft het hierbij maar ben er bang voor….

Buiten het werk om ben ik iedere dag wel op pad of bezig geweest. Zowiezo heeft mijn telefoon me nogal bezig gehouden. Het is nieuw dat je voordat je een sim kaart koopt jezelf moet registreren. Iedereen had als deadline afgelopen woensdag. Ik ben me maandag gaan registeren maar woensdag werd mijn simkaart geblokkeerd. Blijkt dat mijn document nog niet naar Douala is gestuurd en dus ‘te laat’ is. Ben heel de week bezig geweest om te vechten voor heropening van mijn simkaart. En de aanhouder wint… Mijn telefoon werkt weer! Dus ben weer bereikbaar.
Dinsdag ben ik met mijn collega Bridgit naar de markt geweest om materiaal te kopen voor Afrikaanse jurken. Die dag ook samen met haar naar de taylor gegaan en er zijn nu drie jurken in de maak! Morgen kan ik ze ophalen dus ben erg benieuwd. Begin steeds meer een afrikaan te worden zo…… Alleen kan ik nog niet goed wennen aan het weer. Het is hier erg heet en droog. Dit resulteert in heel veel stof! Ik kan niet meer normaal van de kliniek naar huis lopen want dan ben ik een grote zandkorrel. Ik heb nog nooit zo vaak gedoucht op een dag. Gelukkig valt er zo nu en dan nog wel een flinke regenbui waardoor de stof weer modderig word. Dat is ook niet alles. Donderdag was het de dag van “Keep Kumba Clean”. Dan worden de wegen vrij en schoon gemaakt. Ook in het ziekenhuis waren de studenten flink aan het poetsen. Die dag ben ik samen met Nelson, die woont in hetzelfde huis, gaan wandelen en heb ik delen gezien van Kumba die ik nog niet kende. Geweldig om weer nieuwe dingen te zien en mee te maken.
Vrijdag heb ik mijn Afrikaanse danskunsten kunnen uitoefenen in de nightclub. Ik en de dokter waren uitgenodigd voor de opening van de nieuwe nightclub in de Vianello Hotel “Club 100”. Samen met een vriend van de dokter, die tevens ook chief is, zijn we daar naar toe gegaan. Het was erg druk maar heel gezellig. Ik was de enigste blanke daar maar ook het enigste meisje dat heel de avond op de dansvloer heeft gestaan. Ik vond het weer heerlijk! Om 4 uur kwam een vriend van mij naar me toe om te zeggen dat het beter was als ik met de dokter nu naar huis zou gaan, hij lag namelijk te dutten. Hahaha, maar we hebben een hele leuke avond gehad! Zaterdag moest ik weer vroeg op om mijn kleren te wassen dus veel slapen zat er niet in. Hierna zijn ik en Nelson naar de Mbo Barombi Lake gegaan. Vorig jaar konden we nog met de taxi er naar toe maar dat zat er nu niet in aangezien de weg er naar toe erg slecht is. Dus zijn we te voet gegaan. Ik werd weer overweldigd door het mooie natuur! Wat is het daar prachtig en rustig. Deze keer hebben we geprobeerd om rond het meer te gaan wandelen. Helaas moesten we na een half uur terug omdat de paden begroeid waren. Het was een heerlijke trip.

Dus zoals je kunt lezen hou ik me hier goed bezig! Wel heb ik veel aan Nederland gedacht. Deze week is Bart vertrokken naar Costa Rica en tot nu toe heb ik hem nog niet gesproken. Wel via via gehoord dat het goed met hem gaat. Maar zoals jullie misschien wel begrijpen is deze stilte om gek van te worden. En dan is alleen in Kumba toch maar alleen..

Heel veel liefs,
Ntube