Laatste week Nederlands buurten
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
05 Juni 2011 | Kameroen, Kumba
Dit was de laatste week voor Veerle en Jessica, de twee HBO-verpleegkunde studenten. Maandag en Dinsdag hebben ze nog als vanouds gewerkt en ik dus eigenlijk alleen maar toegekeken. Wel me weer wat gaan verdiepen in de wonden aangezien ik dat dus al 5 maanden niet meer gedaan had. Afgelopen woensdag hadden de meiden hun eindevaluatie. De eindevaluatie werd gehouden door de dokter, Amina en mij. Aangezien ik vanuit mijn studie weet hoe een eindevaluatie eruit moet zien en wat voor feedback de meiden nodig hebben, heb ik de leiding in het gesprek gekregen van de dokter. Ik had dat totaal niet verwacht en had me dus ook niet voorbereid. De meiden moeten op 4 categorieën een level halen: ZOM (Zorg Op Maat), ROM (Regie op Maat), Kwal (Kwaliteit van zorg), Desk (Deskundigheid), Bij beide studenten heb ik de evaluatie opgebouwd aan de hand van deze categorieën. Ik merkte dat de dokter en Amina er zo ook een kijk op kregen. Uiteindelijk hebben de studenten alles behaald zoals ze zelf wilden en is het dus positief afgerond. De dokter riep me naderhand nog op het kantoor. Hij vertelde me ontzettend trots te zijn hoe alles verlopen is en dat ik heel veel waard ben geweest. Nu heeft hij er meer zicht op wat studenten hier moeten doorlopen en hoe je het beoordeeld. Dat gaf me wel een heel goed gevoel. De rest van de woensdag heeft Jessica nog wat uitgewerkt en Veerle is met een patiënt mee naar Douala gegaan. Aan mij was het de taak om de feedbackformulieren van de meiden schriftelijk te beoordelen.
Donderdag was er geen werk omdat het een public holiday was vanwege hemelvaart. Ik en Nelson zijn toen samen naar de Barombi Lake gegaan met als doel deze keer het meer met een kano over te steken. Toen we er aan kwamen was het ontzettend stil en geen mens te bekennen. We hadden drinken en eten meegenomen dus hebben we maar gepicknickt. Ondertussen zagen we een kano aankomen.. De man vroeg ons of we naar de overkant wilde gaan om het dorpje te gaan bekijken. Mam, het was dezelfde man als die het ons de vorige keer vroeg dus dat zat wel goed. Uiteindelijk gingen we dus met een krakkemikkig kanootje naar de overkant. Zijn hond ging er ook mee in. In het begin vond ik dat niet erg maar toen ik zijn verse afgehakte staart zag vond ik dat wel wat minder. Hij vond het namelijk heel fijn om met z’n lijf tegen m’n rug te schuren. Onderweg op het meer had de hond een gat in de kano gebeten en dus hadden we een lek. Nelson schoot meteen in paniek! Het werd dus water uit de boot scheppen terwijl we verder gingen. De hond werd in het water gegooid en die moest de overkant maar zwemmend halen. Gelukkig waren we heel aan de overkant gekomen (inclusief de hond Spirit) en konden we het dorpje gaan bezoeken. We kregen van de man eerst een kokosnoot aangeboden en toen gingen we verder. Ik ben er al eens geweest in 2009 maar ik kon me er niks meer van herinneren. Het dorpje lag er rustig bij en de mensen waren heel aardig. De chief nog ontmoet en toen was het tijd weer terug te gaan want we wilden voor het donker de overkant halen. We gingen met dezelfde kano weer terug en gelukkig was het gat gemaakt. De hond ging helaas ook weer mee maar deze keer was hij wel wat rustiger. Het beetje water wat nog door de lek in de kano kwam schepte Nelson uit en de man pendelde. Het weer zag er stralend uit maar dat veranderde al vlug. We waren op de helft toen we de donkere wolken al aan zagen komen. En niet lang daarna begon het heel hard te regen! Ik heb me onder mijn jas verstopt en was verrast toen we aan een kant kwamen welke niet de overkant was. Nelson vertelde me dat we te voet verder moesten om het meer heen. Hij vertelde me dat hij bang was dat hij dood zo gaan op die kano. Ik wist niet waar hij het over had en toen vertelde hij me wat er was gebeurt. Ik zat namelijk met mijn rug naar hen toen en met mijn jas over mijn kop dus ik heb niks meegekregen. Blijkbaar waren de golven zo sterk dat ze de boot niet meer vooruit konden krijgen. En dat terwijl het meer steeds ruwer werd. We hadden dus geluk dat de kano uiteindelijk bij de kant uitkwam. Na een 20 minuten lopen kwamen we bij de overkant aan. Het regende nog steeds maar daar voelde we al niks meer van. Toen we thuis aan kwamen hebben we er gelukkig om kunnen lachen! De rest van de dag hebben we niks anders gedaan dan op de bank gelegen want we waren kapot.
Vrijdag was mijn eerste dag weer echt werken en ik heb er van genoten! Eindelijk weer wonden verzorgen, infusen zetten, injecties geven en ga zo maar door. Heb geen moment stilgezeten!
Dit weekend thuis gebleven omdat het voor de meiden het laatste weekend was echter heb ik ze niet veel gezien ;)! Het is voor hen een tijd van afscheid nemen en ik weet uit ervaring dat dat niet mee valt….
Oh, ik wil bij deze even IEDEREEN bedanken die een bijdrage heeft geleverd aan de verkoop op de braderie! Ik heb vernomen dat het een groot succes is geworden en er veel geld opgehaald is. Ik ben super trots op jullie!
Heel veel liefs,
Ntube Kim
Donderdag was er geen werk omdat het een public holiday was vanwege hemelvaart. Ik en Nelson zijn toen samen naar de Barombi Lake gegaan met als doel deze keer het meer met een kano over te steken. Toen we er aan kwamen was het ontzettend stil en geen mens te bekennen. We hadden drinken en eten meegenomen dus hebben we maar gepicknickt. Ondertussen zagen we een kano aankomen.. De man vroeg ons of we naar de overkant wilde gaan om het dorpje te gaan bekijken. Mam, het was dezelfde man als die het ons de vorige keer vroeg dus dat zat wel goed. Uiteindelijk gingen we dus met een krakkemikkig kanootje naar de overkant. Zijn hond ging er ook mee in. In het begin vond ik dat niet erg maar toen ik zijn verse afgehakte staart zag vond ik dat wel wat minder. Hij vond het namelijk heel fijn om met z’n lijf tegen m’n rug te schuren. Onderweg op het meer had de hond een gat in de kano gebeten en dus hadden we een lek. Nelson schoot meteen in paniek! Het werd dus water uit de boot scheppen terwijl we verder gingen. De hond werd in het water gegooid en die moest de overkant maar zwemmend halen. Gelukkig waren we heel aan de overkant gekomen (inclusief de hond Spirit) en konden we het dorpje gaan bezoeken. We kregen van de man eerst een kokosnoot aangeboden en toen gingen we verder. Ik ben er al eens geweest in 2009 maar ik kon me er niks meer van herinneren. Het dorpje lag er rustig bij en de mensen waren heel aardig. De chief nog ontmoet en toen was het tijd weer terug te gaan want we wilden voor het donker de overkant halen. We gingen met dezelfde kano weer terug en gelukkig was het gat gemaakt. De hond ging helaas ook weer mee maar deze keer was hij wel wat rustiger. Het beetje water wat nog door de lek in de kano kwam schepte Nelson uit en de man pendelde. Het weer zag er stralend uit maar dat veranderde al vlug. We waren op de helft toen we de donkere wolken al aan zagen komen. En niet lang daarna begon het heel hard te regen! Ik heb me onder mijn jas verstopt en was verrast toen we aan een kant kwamen welke niet de overkant was. Nelson vertelde me dat we te voet verder moesten om het meer heen. Hij vertelde me dat hij bang was dat hij dood zo gaan op die kano. Ik wist niet waar hij het over had en toen vertelde hij me wat er was gebeurt. Ik zat namelijk met mijn rug naar hen toen en met mijn jas over mijn kop dus ik heb niks meegekregen. Blijkbaar waren de golven zo sterk dat ze de boot niet meer vooruit konden krijgen. En dat terwijl het meer steeds ruwer werd. We hadden dus geluk dat de kano uiteindelijk bij de kant uitkwam. Na een 20 minuten lopen kwamen we bij de overkant aan. Het regende nog steeds maar daar voelde we al niks meer van. Toen we thuis aan kwamen hebben we er gelukkig om kunnen lachen! De rest van de dag hebben we niks anders gedaan dan op de bank gelegen want we waren kapot.
Vrijdag was mijn eerste dag weer echt werken en ik heb er van genoten! Eindelijk weer wonden verzorgen, infusen zetten, injecties geven en ga zo maar door. Heb geen moment stilgezeten!
Dit weekend thuis gebleven omdat het voor de meiden het laatste weekend was echter heb ik ze niet veel gezien ;)! Het is voor hen een tijd van afscheid nemen en ik weet uit ervaring dat dat niet mee valt….
Oh, ik wil bij deze even IEDEREEN bedanken die een bijdrage heeft geleverd aan de verkoop op de braderie! Ik heb vernomen dat het een groot succes is geworden en er veel geld opgehaald is. Ik ben super trots op jullie!
Heel veel liefs,
Ntube Kim
-
05 Juni 2011 - 20:38
Marjan Uit Oirschot:
Hoi Kim,
Als ik vandaag op de Braderie in Best loop en zie je moeder met nog wat meer mensen rommel voor je verkopen dan weet ik wel dat het geld goed terecht komt. Want wat hebben wij het hier dan toch goed als ik die foto's van jouw zie (kano, Huisjes) dus kim petje af kei knap dat je dat allemaal daar doet. -
05 Juni 2011 - 21:59
Mama:
Hoi Kimmy,
Het was vandaag een gelukkig warme en toch nog droge dag op de braderie. vanmorgen vroeg regende het en zag ik het even niet zitten, maar......het is allemaal goed gekomen.
We hebben nog nooit zoveel geld opgehaald dus er kan begonnen worden aan de nieuwe w.c. in het weeshuis. Carola, Leo en Mieke hebben mij geholpen. Papa was van de koek en zoopie. Dus Kim we zitten hier niet stil maar dat wist je al.
Ga zo door we zijn trots op jou.
Kusjes, Knuffels Papa en Mama -
05 Juni 2011 - 22:33
Bart:
Spannend verhaal hoor Kimmetje! Dus je hebt het er gelukkig goed vanaf gebracht :) ... Ik wens je super veel succes met het afscheid van de meiden en dat je mooie herinneringen met hun kunt delen. Goed van je ma en pa en de rest, dat ze zich weer volledig hebben ingezet voor jou project in Kameroen, op de braderie. Geweldig! En PS. Nelson heeft wel een geweldig mooi shirt aan! KusX Bart -
06 Juni 2011 - 06:02
Mariëll:
Lieve Kim,
Doe in meer spannende momenten dan maar je jas over je hoofd,hihihi....
Is maar goed dat je het niet gezien hebt dan!
Vèèl sterkte met het afscheid nemen vd studenten en maak er weer een mooie week van!
LIefs,Mariëll XX -
06 Juni 2011 - 06:41
Miranda:
Hey Kim
Ik ben blij dat het goed afgelopen is met je reisje in de kano, is de staart
van de hond trouwens ook goed genezen. Wij zijn niet naar de braderie geweest want wij waren naar Amsterdam naar Man In The Mirror dat was een hele grote internationale dans en muziek show over Michael Jackson GEWELDIG!!!! maar ik hoor wel dat jullie mam en de rest weer goed z'n best hebben gedaan en dat is heel mooi. Nou Kim ik wens je succes met het afscheid nemen van je mede collega's dat zal zeker niet leuk zijn en ga zo door met het goede werk wat je daar allemaal doet.
Heel veel liefs en groetjes van Hans, Miranda, Niels en Stan xxxxxxxxxxxxxx -
06 Juni 2011 - 11:24
Pa:
Ha Wimke
Weer een spannede boottocht achter de rug , je maakt zo veel mee maar ook klote dingen dus de volgende keer aan de kant blijven.
Kunt volgende keer onze vissersboot uit gemonde meenemen die is veiliger.
Zal wel wennen zijn als de hollandse meiden weer weg zijn maar het komt allemaal goed.
Doe je ding daar we zijn allemaal trots op je.
Grt xxx pa -
06 Juni 2011 - 19:43
Anke:
Hey meis,
Fijn dat ik je eindelijk aan de telefoon kreeg gister! :)
Oooo die fotos kim...Daar zit je dan in een kano. Net of dat heel normaal is..Whahahaha Echt vet!
Veel plezier weer op het werk! :) Het is toch fijner als je bezig mag/kan zijn ipv toekijken.
K mis jou wel hoor! (Nog steeds :P)
Kuz -
02 Juli 2011 - 19:34
Ria Mitchell:
Hallo Kim,
Wat een geweldig reisverslag.
Jij schrijft duidelijk en jij bent vol lof over je werk.
Ga zo door, en wat een natuur daar.
Geniet er van want hier in Nederland is het goed, maar lang niet zo als daar.
Succes, met al jouw patienten.
Liefs Ria Mitchell.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
