Dit is het mooiste 'werk' dat er bestaat!

Sorry sorry sorry.. voor mijn lateness! Maar we hadden vanaf zondag geen internet dus vandaar nu een verslag van vorige week!
Een geweldige week achter de rug met veel ondernemingen! Sorry dat het er nu pas op staat maar zondag was het druk en gisteren was er geen electriciteit.
In de kliniek was het afgelopen week erg druk, zowel out-patients als patiënten in de ward. Heel veel verschillende soorten casussen: Een man met Malaria, Rhomatic Fever en Bacteriën in zijn darmen, een vrouw met hele dikke benen en daarbij ook heel kortademig, een jongen met wonden na aanleiding van een ongeluk, een kindje die gehecht moest worden na aanleiding van een okadaongeluk, een blanke jongen (uit de UK) die zich niet lekker voelde en ga zo maar door. De man met waarschijnlijke spondylitis tuberculosa (wervelontsteking) heeft via de General Hospital medicatie gekregen tegen de Tuberculose. En sindsdien gaat het gelukkig een stuk beter. Echter vandaag ging het helemaal mis. Hij heeft ontzettend veel pijn en kan bijna niet lopen. Het word dus verder onderzoeken… Met de jongen die buiten bewustzijn was gaat het weer een stukje beter. Inmiddels reageert hij op aanwijzingen en kan hij een beetje praten. Hij is inmiddels al bijna een maand bij ons en het gaat stukje bij beetje beter…

Woensdag moest ik weer naar Douala voor mijn oor, Zachary zou me gezelschap houden. Om 7 uur waren we onderweg in een busje. In Muyuka (een uur van Kumba af) kwam ik erachter dat ik mijn paspoort niet bij had. Dus om de kosten te drukken ging Zachary terug naar Kumba om het op te pikken en ik zou daar wachten. Ik had een plaatsje gevonden bij het politiebureau omdat dat het veiligst is. Ik heb van 8 tot 11 uur gewacht. Zachary had pech onderweg. Ik zat heel ongemakkelijk op het politiebureau. Er zaten mannen opgesloten daar in een hok en hadden een kijkgaatje uitkijkend op waar ik zat. Op een gegeven moment waren ze aan het smeken om water. Dat ging echt door merg en been. Gelukkig kregen ze een emmer water na een tijdje van een politieman. Even later hadden ze ruzie daarbinnen. Ik voelde me echt heel vreemd. Zo zag ik ook hoe geboeide net opgepakte jongens in het donker hol gestopt werden. Gelukkig ook een jongen die vrij mocht. Om 11 uur kwam Zachary mij gelukkig redden. In de regen gewacht op een nieuwe bus. Toen we die hadden reden we door naar Mutengene waar we weer in een andere bus gestopt werden. Ja, de bussen moeten hier vol zijn. Zo niet, dan word je gewoon in een andere bus gepropt om die vol te krijgen. Helemaal gebroken kwamen we rond half 1 aan in Bona Berry in Douala. Vanuit daar naar Aqua area gegaan op een okada. Het was een fijne trip. Op een okada beleef je alles toch anders. Bij de KNO-arts, dr. Pokam, hoefde ik maar heel even te wachten. Toen was ik aan de beurt; hij maakte eerst mijn rechter oor schoon en toen begon hij aan mijn linkeroor (DE oor). Eerst probeerde hij het schoon te maken met een zuigapparaat. Echter werd het niet helemaal schoon en moest hij een andere methode gebruiken. Een methode die voor mijn een drama is; vloeistof in mijn oor. Hij deed vloeistof in mijn oor welke ging bruisen en vervolgens stopte hij er een gaasje in. Hij draaide die er flink diep in en haalde hem er daarna uit. Wat een zooi kwam eruit. En dus moest het nog een keer herhaald worden. Vervolgens heeft hij alles nog een keer schoon gezogen met het apparaat. Het heeft wel 30 minuten geduurd en het was zeer pijnlijk. Heb nu als behandeling Diclo tabs en een oordruppel. Dus maar hopen dat dit gaat helpen! Ik en Zachary hebben de rest van de dag nog even goed genoten van Douala. Zachary is een erg bekende Komediant en overal word hij herkent. Hij dacht dat het in Douala wel wat minder zou zijn maar dat bleek niet zo te zijn. Overal word hij nageroepen en mensen willen met hem op de foto. Echter is het niet zo erg als in Kumba dus dat was wel fijn! Tegen de avond zijn we met de bus terug naar Kumba gegaan.

Donderdag moest ik weer naar het werk en daar kwam ik terecht in een hele gekke situatie. Een donkere jongen kwam de nursingpost binnen en vroeg waar ik vandaan kwam. Toen ik hem vertelde uit Holland te komen begon hij in het Nederlands te praten. En vloeiend! Ik wist niet wat me overkwam. Ja, en probeer dan maar eens vloeiend Nederlands terug te praten! Ik schaamde me rot dat hij nog beter Nederlands sprak dan ik. Hij bleek in Kumba te zijn voor zijn business. Hij woont in Nederland en verstuurd vanuit daar zakken kleding naar Kumba op. Deze zakken worden hier doorverkocht aan winkels. Echter maakte hij een uitzondering deze keer en zou hij een zak met kleding openmaken. Dus zo stond ik dezelfde dag nog bij zijn en Clovis winkeltje. Uiteindelijk twee broeken gekocht! Voor maar 2500 CFC en dat is ongeveer 3.75 euro. Dus dat is wel leuk zaakjes doen ;)

En dan nu het geweldige verhaal van de zondag: Het feestje bij Mah Di’s Orphanage. Ik wilde van deze dag een feestje maken in plaats van altijd maar materialistisch steun te geven. Dus zo waren ik en Michael, samen met de taxichauffeur en de ‘dj’, rond 2 uur bij het weeshuis. Ze kwamen ons vol vreugde begroeten: Aunti Kim! Uncle Mike! Ze waren allemaal nog lekker aan het eten: bruine bonen met maïs. Een kwartier later kwam de man die de boel zou filmen aan. Dus hebben we een rondje weeshuis gedaan om de kijkers thuis straks een beeld te geven van het weeshuis en de omgeving. In de tussentijd was alles voorbereid en zaten de kinderen in een kring. Toen werd het tijd voor de special guest. De kinderen waren zo nerveus en enthousiast. Ik was degene die alles in goede banen moest leiden. Nadat Mike ze goed opgewarmd had belde ik Zachary om te komen. En zo kwam Zachary aan samen met 3 jonge jongens die heel goed kunnen dansen. De kinderen gingen helemaal uit hun dak en lagen helemaal in de deuk. Prachtig! Kinderen houden van Zachary en hij weet daar goed op in te spelen. Zachary zou het hele programma leiden:
- Gebeden
- Drama; de kinderen hadden een toneelstukje voorbereid over het verschil tussen een verantwoordelijke en onverantwoordelijke vader. De kleinste zei het oude testament op en zong het nieuwe testament. Het was hart verwarmend. Verder hadden ze nog verschillende liedjes etc.
- Fashionparade
- Quiz
- Dansvoorstelling van de drie jongens
- Stoelendans
- Dansen!
De kinderen genoten er zichtbaar van. We hadden snoep, koekjes en cadeautjes om uit te delen. Dankzij jullie allemaal had ik spullen waarmee ik de kinderen blij kon maken. Tegen half 6 was het programma afgelopen. Ik kreeg als bedankje een zelfgemaakte haarelastiek. Echt super lief. Mam, ik moet je van hen allemaal heel erg bedanken voor alles wat je voor ze doet en ik moet zeggen dat ze je altijd in gedachten hebben!

Ik heb dus een geweldige week gehad! Daarnaast heb ik Niek, die in Costa Rica is, gesproken en dat heeft me ook weer veel steun gegeven.

Zondag heb ik trouwens ook een afscheidsfeestje gehad van de Dayton studenten. Ik ben er samen met de dokter naar toe gegaan vanwege Sara. Het feestje was veel gepraat maar tegen 10 uur konden we eindelijk dansen. Het was super gezellig en we hebben veel gelachen. De mensen kwamen steeds naar me toe om me te complimenteren voor mijn Afrikaanse Danskunsten. Toen kwam de ‘moeder’ van Sara en die zei: Kim, she is already a Kumba Girl. Echt super lief! Maandag is Sara nog even langs de kliniek gekomen om ons allen gedag te zeggen. Het was een korte maar super leuke tijd met Sara!

Heel veel liefs,
Kim Ntube

Ps. Ik wil hierbij even de gelegenheid nemen om Adri te bedanken voor het geweldig pakket!