Anderhalf jaar later

Telkens als ik op site van Needs For Children kijk en dan onder het kopje ‘Nieuws uit Kameroen’ klik kom ik op deze site en zie ik mijn bericht van 18 maart 2014. Het is nu anderhalf jaar verder en mijn leven is totaal veranderd maar een klein mooi meisje rijker..

De stichting gaat nog steeds super goed en we zijn nog altijd druk met projecten. Sinds het laatste bericht hebben we er wat projecten bij zoals de ‘nutrition project’ en hebben we een kraamkliniek heropend. Allemaal super leuk en het loopt goed. Het team bestaat nog steeds uit dezelfde mensen. Echter zal Layne van de Peace Corps binnenkort vertrekken en plaats maken voor een nieuwe vrijwilliger genaamd Patrick. Sinds de komst van onze kleine meid Indy ben ik ineens niet meer alleen verantwoordelijk voor mezelf maar voor een mensje meer. Dit maakt dat ik nu hard aan het werk ben om mijn team op zichzelf te laten werken dus zonder mij. Ik heb namelijk gemerkt in al die tijd dat ik hier samen met Eric en Indy ben dat het nogal eenzaam is. Sinds de geboorte van Indy ben ik eenmaal terug geweest naar Nederland voor een maand en dat was me erg goed bevallen. Hier in Kameroen is iedereen erg met zichzelf bezig en hard aan het werk om het hoofd boven water te houden. Ik heb hier dan ook niet veel vrienden of mensen waar ik even naartoe kan gaan met Indy. Dit resulteert in het feit dat ik vaak met Indy alleen ben. Ook gaat ze met mij mee naar kantoor en alle projecten. Ik mag van geluk spreken dat ik alle tijd voor Indy heb en dat maakt dat ik nog steeds borst voeding geef. Enorm blij en trots ben ik dat ik alle nieuwe ontwikkelingen van Indy mee kan maken en het niet hoef te horen van een oppas of kinderdag verblijf. Toch zal ik moeten gaan denken aan het terug keren naar Nederland omdat dit voor Indy beter is. Ze zal zich in Nederland meer sociaal kunnen ontwikkelen en daarnaast is de gezondheidszorg veel beter. Afgelopen maand heeft ze malaria gehad en dat is echt geen pretje. Ook ik ben nog erg ziek geweest van ‘typhoid’ en op zo’n moment kun je niks voor je baby betekenen. Dat heeft me doen realiseren dat ik zuinig op mezelf moet zijn maar ook dat ik in een omgeving wil zijn waar mijn vrienden en familie altijd kunnen inspringen.

En dus ben ik bezig met het re-organiseren van mijn Stichting. Inmiddels hebben we een secretaresse die het kantoor iedere dag open gaat houden en het contact met mij in Nederland kan behouden. Ze zal me voorzien van alle verslagen en nieuws. Michael en Christina zullen een grote rol gaan spelen in de stichting aangezien zij al een lange tijd bij de stichting werkzaam zijn. Tot op heden waren ze vrijwilligers maar nu zal ik toch moeten gaan denken om hen full time aan te nemen. Doe ik dit niet dan zal alles verwateren zodra ik in Nederland ben. Het is hier in Kameroen misschien allemaal goedkoop maar voor de mensen hier is het moeilijk om geld te verdienen. Als je nagaat dat een verpleegkundige hier 60.000 cfa verdient (dat is 90 euro) per maand, dan kun je er niet vanuit gaan dat iemand als vrijwilliger blijft werken. Over 3 weken komen mijn moeder, tante en een vriendin ons opzoeken en hopelijk kunnen zij ook meedenken.

Wel allemaal spannend dus! Ook omdat er nog steeds zoveel mensen in Nederland zich inzetten voor de kinderen hier. Dat is hartverwarmend en daarom wil ik ook zeker dat de Stichting zal blijven bestaan. Wil hierbij nogmaals iedereen enorm bedanken voor al het werk, donaties en tijd die jullie erin steken. Door jullie kunnen we kinderen blijven helpen en blij maken.

Ik kan dan wel bezig zijn met het re-organiseren maar de projecten blijven doorgaan. Een paar weken terug hadden we een meeting met wat kinderen die we in het verleden geholpen hebben. Zo mooi om te zien en te horen hoe onze hulp hen geholpen heeft. Ook zijn er weer nieuwe casussen zoals een meisje van 16 jaar die verlamd is en een baby van 9 maanden heeft . Voor haar word er een speciale rolstoel fiets gemaakt zodat ze zich toch kan verplaatsen. Verder word de baby nu medische behandeld aangezien het erg ziek was. Verder nog een casus van een blinde vrouw die nu zwanger is van baby nummer vijf. Zij zal gratis in onze kraamkliniek gaan bevallen want we willen dat dit kindje veilig te wereld gebracht gaat worden. Ook nog een meisje van 18 jaar die blind is maar enorm graag naar school wil. En de jongeren in de gevangenis die nog meer handwerk willen leren. Needs For Children is van alle markten thuis en dat maakt het werk hier ook zo leuk.


Zo kan ik nog wel even doorgaan maar ik zal het hierbij laten. Jullie zijn weer op de hoogte van hoe of wat hier in Kameroen. Voor nieuwe foto’s en verhalen hou www.facebook.com/NeedsForChildren in de gaten!

Heel veel liefs uit het regenachtige Kameroen (nu wachtend op het droogseizoen),
Kim