Dag 2013, HALLO 2014

2013 was een jaar waarin ik vele leuke dingen heb meegemaakt maar ook heel veel mindere leuke. Het is een jaar geweest waarin ik mezelf meerdere malen ben tegen gekomen. De stichting heeft een kantoor gekregen, ik ben samen gaan wonen, mijn projecten gingen door, vrijwilligsters vanuit NL zijn geweest, mijn ouders zijn hier op vakantie geweest en ik ben zelf nog naar Nederland geweest. Het was een druk jaar met als hoogtepunt toch wel de vakantie samen met mijn ouders. Het was geweldig om spap en smam mijn huisje, vriend, cultuur, vrienden en het land laten leren kennen. Gewoon om te zien hoe ik hier leef en hoe de stichting de projecten uitvoert. We hebben samen mooie herinneringen gemaakt.

De stichting is enorm gegroeid en hebben een hoop projecten kunnen doen. Ik ga er niet allemaal op detail in want dan moet je het jaarverslag op de site www.needsforchildren.nl maar even lezen. Maar ik kan zeggen dat de medische hulp aan kinderen dit jaar me nogal heeft aangegrepen. Het is verschrikkelijk om twee van je kinderen te zien overlijden. Ebane en Fali blijven altijd in mijn hart en ik denk nog heel vaak aan ze. De casus van Fali is voor mij een harde leerles geweest, je kunt niet vechten tegen de cultuur. Fali is overleden omdat zijn vader de behandeling tegen kanker zelf gestopt heeft omdat hij ‘moe’ was en er niemand was om zijn taak over te nemen. Fali is enkele weken later overleden. Wat betreft Ebane heb ik veel last gehad van schuldgevoel. Ebane was hiv positief en daar kwamen we dit jaar pas achter. We hebben haar opgevolgd en uiteindelijk kreeg ze ARV(anti retrovirale)-medicijnen. De medicijnen zijn erg heftig voor een kind en ze moest dan ook een goed dieet erbij krijgen maar de moeder kon dit niet, door geldgebrek, opvolgen. Enkele weken voor haar dood kwam ze op mijn kantoor omdat ze me wilde zien maar ik was er niet. Ze zijn toen terug naar het dorpje vertrokken zonder me te zien. Ik heb ook nooit meer de kans hiervoor gekregen. Ebane was het eerste kindje dat we hielpen met de stichting.

Er zijn natuurlijk ook positieve berichten vanuit de stichting. Zo hebben we het afgelopen jaar hard gewerkt om een positieve relatie met de gevangenis te ontwikkelen. Iedere maand gaan we nu naar de gevangenis om daar de kinderen te bezoeken, voorlichting te geven en ze te voorzien van eten. Ja, er zitten veel kinderen tussen de 12 en 20 in de gevangenis; uit de 600 gevangen zijn het er ruim 60. Natuurlijk zitten ze er niet allemaal voor niets maar wij van de stichting vinden dat we hun hoop en een les voor als ze uit de gevangenis mee moeten geven. Als je de omstandigheden ziet waarin zij leven in de gevangenis dat gun je je ergste vijand nog niet.

Naast de outreach programma’s, hulp aan de weeshuizen en ga zo maar door was het hoogte punt van dit jaar van de stichting toch wel het Educative Multi Talent Event. Eindelijk hebben we de stichting bekend gemaakt aan het publiek en wel met een enorm groot talenten show in de amusementpark. Er waren meer dan 500 kinderen, 20 vrijwilligsters van over de hele wereld, 6 weeshuizen, gehandicapte kinderen en ga zo maar door. Het was helemaal geweldig! Super trots op ons team. Gedurende deze periode waren ook Bente en Joske in Kameroen; de twee vrijwilligster uit Nederland die ons team voor 6 weken kwam versterken. Het was enorm leuk om weer Nederlands te spreken en weer even nuchter naar dingen te kijken. Soms laat ik me te veel meeslepen met de cultuur hier en vergeet ik even waar ik eigenlijk voor sta.

Ik ben dan ook even weer in Nederland geweest om op adem te komen. Dacht ik. Na mijn vriendinnen en familie verrast te hebben met mij thuiskomst, werd ik ziek. Ik heb een week in quarantaine (schrijf je dat zo) in het ziekenhuis gelegen omdat ik een virus had. Ik heb enorm veel steun gehad en vooral een speciale dank aan al mijn vriendinnen die er alles aan deden om bij me te zijn. Jullie zijn schatten! Nadat ik beter was nog een paar fijne weken gehad maar toen ik terug naar de warmte kon was ik toch ook wel weer blij. Ik ging terug met een koffer vol kleren, spulletjes en speelgoed voor de kinderen. Daarnaast ook brilletjes geschonken door Foudraine Optiek. Zij zullen ook in 2014 ons helpen om kinderen die niet goed zien te voorzien van een brilletje. Super bedankt!

Euhm.. wat is nog meer leuk om te vertellen. Oh ja, Needs For Children heeft in 2013 ook een nauwe samenwerking met PRCS (Presbyterian Rehabilitation Comunity Services) gevormd. Een deel van hun werk is op zoek te gaan naar gehandicapte kinderen in dorpjes en de ouders te adviseren en soms de kinderen te behandelen in de revalidatie centrum. Zij doen dus iets waar ik geen tijd voor heb. En wanneer zij kinderen vinden waarvan de situatie te complex is komen ze bij mij en kijken we in samenwerking wat we kunnen doen. Super goed werk dus! Zo zijn we ook bij Abigail gekomen. Het 4 jarig meisje dat blind is, niet kan lopen of praten en ondervoed was. Needs For Children heeft 6 maanden lang zich ingezet om het kind bij te voeden, wanneer het sterk genoeg was te leren lopen en geleerd met kinderen te spelen. Het is geweldig hoe het kind vooruit is gegaan. Helaas kan NFC niet altijd blijven helpen en dus heeft de stichting de moeder een winkeltje gegeven zodat ze financieel onafhankelijk kan zijn.

Nu is het 2014. Dit verhaal is laat omdat het jaar nogal vervelend begonnen is. Na een paar dagen Limbe om het nieuwe jaar te vieren werd het tijd om de projecten te starten. Een bezoek aan Abigail liet zien dat ze weer flink vermagerd is, de winkel al failliet is en dat het een grote puinhoop is. We zitten met onze handen in het haar. We hebben alles geprobeerd maar de moeder weet gewoon niet hoe ze dingen draaiende moet houden. Daarnaast gedraagt ze zich ook niet verantwoordelijk. Met behulp van een persoonlijk donateur vanuit Nederland kan Abigail nog steeds naar de dagopvang waar ze leert lopen en spelen. Hier zal ze ook te eten krijgen maar daar houd de hulp bij op. We kunnen niet iets opdringen en de moeder zal het toch echt zelf moeten gaan inzien.
Naast dit vervelend nieuws kwam Roniqueen op kantoor met een hele dikke buik. We kennen haar van de meetings bij de PCRS. Ze is verlamd naar aanleiding van een ongeluk 3 jaar geleden en ze ziet niet goed. NFC bracht haar onmiddellijk, na het zien van haar dikke buik, naar het ziekenhuis. Een paar dagen later werd ze geopereerd en een enorme tumor werd verwijderd. Op het moment gaat het goed met Roniqueen maar we wachten nog steeds op de uitslag van het lab.

Tja, dit was het wel zo’n beetje. Komende week komt Peacekorps op bezoek want ze willen een vrijwilligster voor 2 jaar aan Needs For Children koppelen. Dus hopelijk kunnen we volgende week Layne officieel welkom heten. Dit zal Needs For Children goed doen omdat Peacekorps ook werkt met donaties. Layne kan projecten schrijven en op die manier een donatie krijgen van Peacekorps. Het is een feit dat Needs For Children meer heeft uitgegeven het afgelopen jaar dan dat er binnen is gekomen. Als dit zo wat jaren door gaat kan Needs For Children het werk niet meer uitvoeren. Blijf ons dus steunen! Er is nu ook een mogelijkheid om Persoonlijk Donateur van een kind te worden. We houden je dan op de hoogte van de ontwikkelingen met verslagen en foto’s. Het geld komt er 100 procent terecht!

In mijn persoonlijk leven gaat het goed maar ik ben wat lamgeslagen ;). Zoveel als ik vroeger sporten zo weinig doe ik nu. Ik weet gewoon niet wat ik hier moet doen aan sport. Ik ben naast mijn werk dus hard op zoek naar wat lichaamsbeweging. Een goede voornemen voor het nieuwe jaar! ;) Verder zijn Eric en ik hard aan het nadenken wat voor ons een inkomstenbron kan gaan worden. De stichting betaald me niet en Eric moet het hebben van shows. Waarschijnlijk gaan we in het komend jaar ons richten op toeristen. We hebben een extra kamer en Eric kent het land en de mensen uit zijn duimpje dus ideaal voor mensen die van het echte afrikaanse leven houden. Je moet hier namelijk niet op vakantie komen om te relaxen, aan het strand te liggen en van luxe resorten te genieten. Dus bij deze: Wil je het echte Afrika zien? Zien hoe de mensen hier leven, de typische culturele dingen, het pure natuur (jungle, savanne, watervallen, zee, eilanden, moerassen, wilde dieren etc) en een kijkje nemen in de projecten die NFC doet? Aan de hand van wat je wil kunnen wij je reis plannen en Eric je gids zijn! Klinkt gaaf toch?


Ik droom nog even verder en ik wens jullie het allerbeste voor 2014!
Als goede voornemen heb ik: Iedere week weer een verhaaltje schrijven!

Heel veel liefs,
Kim