Weer terug van weggeweest!

Daar ben ik dan weer, in het oude en vertrouwde Kameroen! De vliegreis er naar toe was iets minder prettig aangezien ik naast een dikke naar zweet ruikende Rus zat. Dan is 7 uur toch wel lang! Eenmaal in Douala aangekomen kreeg ik een klap van de hitte. M’n handen begonnen klam aan te voelen en mijn trui kon ik wel uitdoen. Bij de visa check kon ik er, heel stoer, vlug doorheen. Echter moest de vrouw achter de balie wel twee keer kijken of het wel echt was: een white men met een Residence Permit? ;) Op mijn koffers hoefde ik ook al niet lang te wachten EN daar kwam nog bij dat ze mijn koffers niet wilde checken bij het naar buiten gaan. Heerlijk! Gelukkig was het helemaal af toen daar de dokter, Emmanoe en Zackary op mij stonden te wachten. Echt fijn om weer terug te zijn. We bleven overnachten in Douala omdat het ’s nachts te gevaarlijk is om te rijden, en Kumba ligt er toch wel ruim 3 uur vanaf.

Die volgende dag, de woensdag, zijn we richting Kumba vertrokken. Ik merk dat het spannende er wel af is nu ik er weer voor mijn derde keer ben. Alles is gewoon geworden dus dat gevoel van opwinding had ik deze keer niet. Toch blijft Kameroen een ontzettend mooi land en voel ik me er enorm thuis. In Kumba aangekomen zijn we meteen richting huis gegaan. Wat vond ik dat spannend! Eindelijk zou ik Maria Grazia, mijn kleine zusje, weer zien. Oh, wat is ze groot geworden en ze heeft al flink wat praatjes. Toen ze me zag werd ze wat verlegen maar ze was niet bang. Echter na 5 minuten kreeg ik een kus en knuffelde ze me. Gedurende de dag begon ze zo aan mij te wennen dat ze mijn aandacht bleef vragen. Toen ik boven mijn koffers aan het uitpakken was riep ze van beneden: ‘Ntube!! Come!!’ Ik heb die dag gebruikt om mijn koffers uit te pakken en iedereen in het huis hun cadeaus te geven. Dolgelukkig. Ze zeiden dat ik ze kerstmis had gegeven… haha.

Donderdag was de dag van opnieuw Kumba ontdekken. En ontdekken was het! Ik keek mijn ogen uit want de straten zijn nu geasfalteerd en dus geen stof meer! Bij de kliniek aangekomen schrok ik van het enorme gebouw dat in de maak is voor de kliniek. De kliniek is namelijk zijn laboratorium aan het uitbreiden en deze is dus aan de straat kant. Het is goed dat er een laboratorium komt met nog meer mogelijkheden aan labtesten. Nu worden er namelijk vaak patiënten naar de hoofdstad doorverwezen omdat in Kumba sommige testen niet gedaan kunnen worden. Echter is het gebouw erg groot waardoor de oude voorgevel van de kliniek verdwijnt. Jammer maar ik geloof wel dat dit gebouw iets goeds toevoegt aan de kliniek. In de kliniek heb ik iedereen zijn cadeau gegeven…. Het is zo mooi om te zien dat ze van alle cadeaus of de foto’s blijven hangen. Voor de mensen hier hebben foto’s ontzettend veel waarde! Ben dus blij dat ik voor iedereen foto’s had afgedrukt. Die dag verder nog naar de markt geweest en vrienden bezocht.

Vrijdag ben ik naar Juliette geweest, mijn vriendinnetje die altijd mijn jurken maakt. Ze was dolgelukkig om me te zien. Ook haar zoontje kwam meteen op me afgerend. De meiden in de buurt kwamen ook even kijken om te zien wat Juliette voor cadeau van mij had gekregen. Ook Juliette was weer dolblij met haar foto’s en die gingen dan ook meteen rond. Samen nog gezellig gebuurt maar toen moest ik gaan want ik had afgesproken om naar de ouders van Esther te gaan. Dus zo stond ik die middag bij Pa en Ma Ntoko, geweldige mensen! Hun zoon Ngome, die nu in Eindhoven studeert, had me foto’s mee gegeven om aan hen te geven. Ze hebben hem al drie jaar niet gezien dus ze waren heel verrassend. De oma van Ngome was er ook en bij het zien van zijn foto’s begon ze te zingen en zijn foto te aaien. Zo mooi! Verder die dag met Maria Grazia gespeeld.

Gisteren zijn ik en Victorine met Maria naar de kapper geweest. Het was een andere kapper dan ik gewend ben. Deze was midden in de markt tussen de vis en bonen. Er zaten 6 vrouwen op een rij haren te vlechten en weet ik het wat nog meer. Allemaal ingewikkelde stijlen in ieder geval. Maria’s haar kreeg allemaal kleine vlechtjes. We hebben er wel een paar uur voorgezeten! In het begin huilde ze maar al vlug werd ze er moe van. Het resultaat is wel echt schattig. Op de terug weg naar huis wilde ze alleen maar door mij gedragen worden, ze vond zichzelf erg zielig. Echter in onze straat aangekomen wilde ze zelf lopen en begon ze te zingen en te dansen. Gisteravond ben ik uit geweest met Juliette, haar nicht en Zackary. Gezellig wat gegeten, vlees dat op straat bereid word (niet echt goed voor je buik) en gedronken. Daarna zijn ik en Zackary nog een dansje gaan doen in Vianello Nightclub.

Ja, het is fijn weer terug te zijn!

Morgen begin ik met werken in de kliniek en daarnaast gaan ik en Michael een programma maken van hoe we alles gaan aanpakken voor de Stichting Needs For Children. Dus volgende week daarover meer!

Liefs,
Kim Ntube


Ps. Voor degene die het weer hier wilt weten: het is ongeveer 35 graden dus heet maar niet benauwd. Dus ik vind het goed te doen! ;)