De week van 'My Birthday' - Reisverslag uit Kumba, Kameroen van Kim Elderen - WaarBenJij.nu De week van 'My Birthday' - Reisverslag uit Kumba, Kameroen van Kim Elderen - WaarBenJij.nu

De week van 'My Birthday'

Door: Kim

Blijf op de hoogte en volg Kim

26 Maart 2013 | Kameroen, Kumba


Afgelopen week veel trieste verhalen gehoord waardoor ik mijn verjaardag uit Kumba gevierd heb om even alle ellende achter me te laten.

Het was op woensdag dat ik samen met Mike ‘Azi Orphanage’, een weeshuis in Kumba, bezocht heb. Nadat we door de okada aan de straatkant afgezet waren moesten we nog een heel stuk lopen. Uiteindelijk kwamen we bij een begraafplaats aan en daar tegenover stond het weeshuis. Dat was al een best wel trieste eerste indruk. Aangekomen bij het huis was ik verrast door de luxe. Het huis is groot en ziet er netjes uit. Ik vroeg mezelf meteen af wat ik hier kwam doen. We werden hartelijk begroet door alle kinderen. Nadat we plaats hadden genomen, en we de vrouw complimenten hadden gegeven over het huis, begon ze haar verhaal te doen. Blijkbaar zitten ze nog maar een paar weken in dit huis, het is geschonken door een man die nu in Amerika woont. De situatie was namelijk zo slecht dat de vrouw op het punt had gestaan terug naar haar dorp te vertrekken met of zonder de kinderen. Zij en haar 14 weeskinderen zijn uit het vorig ‘huis’ gejaagd omdat ze de huur niet meer konden betalen. In tranen begon ze het hele verhaal te vertellen hoe zwaar ze het had en dat ze overal heeft moeten lopen smeken voor mensen om haar te helpen. Ze vertelde hoe ze dit werk al tientallen jaren doet en dat het God is die haar dit laat doen. Ze is getrouwd geweest maar heeft uiteindelijk voor de kinderen gekozen. De familie van de vrouw wil niks meer met haar te maken hebben dus ze leeft echt alleen voor de kinderen. Op de manier hoe ze over de kinderen vertelde was zo vol passie. Mijn conclusie was dat die vrouw het echt niet makkelijk heeft en haar hart echt op de goede plaats heeft zitten. Op het moment woont ze dus in dit huis met de kinderen en werkt ze hard om geld bij elkaar te verdienen om voor de kinderen te zorgen. Zij is dan ook degenen die grotendeels de school en eten betaald. Heb zoveel respect voor dat. Echter is er nog een bedrag dat betaald moet worden aan de school maar de schoolhoofd weet dat de vrouw aan het eind van het jaar alles betaald. Ik en Mike hebben bedacht dat we haar hierin willen helpen zodat ze dat geld kan gebruiken voor het kopen van eten. Helaas begon de lucht nogal grauw en donker te worden dus we moesten hals over kop vertrekken. We mochten echter niet gaan voordat de kinderen voor ons gebeden hadden. Zo lief! Ze kwamen om ons heen staan en legden hun hand op ons hoofd en begonnen hardop individueel te bidden. Dat was echt hartverwarmend. Na de gebeden zijn ik en Mike vlug naar de straatkant gerend. Eenmaal aangekomen begon het zo hard te regenen dat we in de dichtstbijzijnde school moesten vluchten om te schuilen. We hebben daar gewoon een half uur gestaan, zo serieus was het. En koud! Maar goed, daar weten jullie alles van aangezien het maart is en het in NL nog sneeuwt ;)

Donderdag werd ik door Bridget verrast met mijn lievelingsmaaltijd: boiled ripe plantains met snails. Dat de dag erna mijn verjaardag was, was toevallig ;) Oh, wat heb ik gegeten die dag zeg! Aan het eind van de werkdag kwam Bridget naar me toe dat ze haar nichtje wilde gaan bezoeken die ernstig ziek was: twee dagen geleden had ze een abortus laten doen in een kliniek van een man die eigenlijk verpleegkundige is. De man heeft al twee keer in de gevangenis hiervoor gezeten omdat hij dit eigenlijk helemaal niet mag doen. Hoe de abortus bij Briget’s nichtje is gegaan is niet duidelijk maar het is wel duidelijk dat er iets mis is gegaan. Nieuwsgierig als ik ben vroeg ik Bridget of ik met haar mee mocht. En zo vertrokken we naar de kliniek van deze beruchte man. De kliniek is wat afgelegen maar ziet er van buiten mooi uit. De man doet alleen maar abortussen en toen ik binnen kwam en de wachtrij met meisjes zag was ik nogal geschokt. Ze lachten naar mee alsof dit de normaalste zaak van de wereld is. De lucht die er hing was misselijkmakend vies en muf. Bridget’s nichtje bleek al ontslagen te zijn uit het ziekenhuis en dus bezocht ik de dokter vluchtig. Het is een klein en oud mannetje. Het stonk er zo erg dat ik op een gegeven moment gewoon naar buiten moest. Na het ziekenhuis zijn we naar het huis van haar nichtje gegaan. Toen ik binnen kwam bleek ik het meisje te kennen… maar wat zag ze eruit. Er lag een zwak in elkaar gekropen mager meisje op de bank. Met holle ogen keek ze me aan en vertelde zich niet fijn te voelen, haar buik deed pijn en ze was zwak. Ik zag al meteen dat ze anemia had, bloedarmoede. Het meisje werd verzorgt door haar oma, die zelf niet eens in staat was om lang te staan en de vrouw stonk naar urine. Dus als ze incontinent is sta ik er niet van te kijken. De hele situatie maakte me misselijk. Terwijl we aan het praten waren keek ik naar buiten en zag ik hoe drie jongens een kat aan het braden waren. Afrika, het is toch ook echt ongelooflijk. Helaas moesten we het meisje achterlaten met het advies terug te gaan naar diezelfde kliniek voor bloedtransfusie. Als we haar namelijk doorverwijzen naar onze kliniek of een andere en ze overlijd daar dan is het onze verantwoordelijkheid. Beter dat die kliniek haar doorverwijst. Het is hard maar wel de waarheid. Gisteren hoorde ik van Bridget dat haar nichtje dit weekend bijna dood was en dat ze haar met spoed weer opgenomen hebben. Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat lopen. Het meisje is 19 en dit is al haar tweede abortus, en dan nog niet eens te spreken over de ziektes die ze zou kunnen hebben.
Daarnaast maken bloedtransfusies me bang hier in Afrika. Moet je nagaan dat in onze kliniek iemand bloed nodig heeft en dat er een donor komt die bloed wil geven en die blijk hiv positief te zijn en die doodleuk verteld dat hij twee maanden geleden nog bloed gegeven heeft in een ander kliniek. Pffffff, schokkerend!


Vrijdag was mijn verjaardag en ik moest gewoon echt even uit Kumba. Ik heb mijn verjaardag uiteindelijk in Limbe aan het strand gevierd.

Gisteren heb ik twee pakketjes ontvangen: van de meiden en van spap en smam. Super bedankt, ik voelde me ook gisteren even jarig =) Ik wil hierbij iedereen heel erg bedanken voor alle kaartjes en berichten!


Liefs,
kim

  • 26 Maart 2013 - 08:47

    Claudia:

    Hey Kim, wat is het daar toch mooi zeg! Wel een leukerd hoor die gozer waar jij je verjaardag mee heb gevierd aan het strand!! Zo zou ik Um ook wel willen vieren haha.
    Mooie foto,s. Hier is het inderdaad nog steeds koud. S,nachts vriest het Brr.
    Mooi verhaal Kim en weer een goede daad verricht. Dat moet jou ook weer veel energie geven dat je die vrouw dan daar kan helpen met al die kinderen.
    Dag Kim . Gr. Van ons xxx

  • 26 Maart 2013 - 09:34

    Lisanne:

    Yeah! Zijn onze kadotjes toch veilig aangekomen:) geef ze maar een mooi plekje meis!!
    Beetje jammer dat je verjaardag in zo'n rot week viel, pff wa heb jij het daar te voorduren zeg, krijg steeds meer respect voor je. Zou der echt niet tegen kunnen : /..
    Hopelijk gaat de komende tijd wat leuker worden voor je!!
    Liefs kuss Lisanne

  • 26 Maart 2013 - 15:16

    Smam:

    hoi kimmy

    Weer een verjaardag in afrika. Maar je hebt het wel fijn gehad zo te zien.
    Het was weer een indrukwekkende week . Daar maak je in ieder geval een heleboel mee. Wel heftig hoor..... Dat meisje!
    En ook dat weeshuis... Echt erg. Ben blij dat de doos weer goed is aangekomen, ga ik maar weer een nieuwe sturen. We hebben weer genoeg spulletjes.
    Nou maak er een fijne week van en tot de volgende keer...............

    KUsjes van ons Papa, Mama en Nena XXXXXXXX

  • 26 Maart 2013 - 16:09

    Marjan Van Doremalen:

    Hey Kim,

    Nogmaals van harte gefeliciteerd. Maar wat jij daar allemaal in een week ziet zie ik denk ik mijn hele leven niet meer zoveel armoede. Dus ik krijg steeds meer respect voor je en dat had ik al veel.
    Zoals ik lees doe jij daar veeeeeeel goede dingen voor de medemens. Nou Kim toppie en hou je haaks.

    Groeten Marjan

  • 26 Maart 2013 - 17:13

    Julia:

    Hey Kim!

    Zo, weer even je drie laatste verhaaltjes gelezen en fijn om te lezen dat het beter gaat! Het blijft heerlijk te lezen over jouw leven in Afrika. Ik kan me er niks bij voorstellen, maar vind het fijn voor jou dat jij je er thuis voelt.
    Blijf lekker je ding doen en inderdaad, als die mogelijkheid er is, ga ergens anders na toe. Even jezelf letterlijk uit de ellende halen kan soms heel goed werken. Hoe gaat het me dat kleine jongetje van vorige week met die moeder met 5 kinderen? Heb je al een sponsor gevonden?

    Ik kijk uit naar volgende week!

    Liefs en een dikke knuffel!

    Juul

  • 27 Maart 2013 - 12:34

    Mariëll:

    Lieve Kim,
    Een week waar weer van alles is gebeurd....heftig hoor!!
    En daarom is het goed dat je je verjaardag ergens anders rustig hebt gevierd!!
    RESPECT!!!
    Vèèl liefs en een dikke knuffel!
    Mariëll xxx
    p.s het oma-schap laat nog steeds op zich wachten,hihihi...

  • 28 Maart 2013 - 00:43

    Wim Van Deurzen:

    Hallo,

    Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag... enne, leuke foto's hoor! Als het jou net zo goed gaat als ons ;-) dan zit het wel goed. Ik heb de kanker, zoals je wellicht weet, bezworen en we gaan gewoon door waar wij gebleven waren, o.a. met het boek. Ik had ook een zwart pleegbroertje, dat opgroeide in ons gezin. Hij kwam uit Midden-Afrika en hij was ondergebracht bij Stichting Don Bosco in Scheveningen. Hij was dus een kind uit oorlogsgebied.

    Groetjes, Wim

  • 03 April 2013 - 17:52

    Corry:

    He Kim,
    Ik had t je eind vorig jaar al belooft, maar nu dan echt gekeken op site.
    Ik blijf heel veel bewondering voor je hebben. T werk wat jij daar doet, respect meisje. Alle ellende die je tegenkomt en die je probeert op te lossen......
    Ik hoop echt dat t je lukt om voor elkaar te krijgen wat je voor ogen hebt!!
    Was vanmiddag bij je moeder dus heb al n update gehad, maar ga je nu ook zelf beter in de gaten houden.
    Trouwens alsnog gefeliciteerd met je verjaardag.
    Lieve groetjes Corry

  • 03 April 2013 - 18:06

    Irma:

    Wat een heftige verhalen zeg! Dan zitten we in Nederland maar veilig. Ik snap dat al deze gebeurtenissen je veel doen. Knap hoe je hier mee omgaat.hopelijk heb je wel kunnen genieten van je verjaardag.
    Ga zo door meid en veel succes! Xxxjes

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Kim

HBO-verpleegkundige en oprichtster van Stichting Needs For Children

Actief sinds 27 Okt. 2008
Verslag gelezen: 964
Totaal aantal bezoekers 266507

Voorgaande reizen:

27 December 2012 - 31 December 2022

Kameroen, Kumba als woonplaats

10 Januari 2012 - 10 Juni 2012

Vrijwilligers werk & voor de stichting in Kameroen

16 November 2010 - 06 November 2011

Vrijwilligers werk in Kameroen

13 Januari 2009 - 10 Juni 2009

Stage in Kameroen

Landen bezocht: