Een volle week en een weekend Limbe

Afgelopen week is een hele drukke week geweest en daarom staat mijn bericht er later op. Af en toe heb ik het hier te druk dat ik mezelf voorbij loop. Maar dat komt ook omdat ik alles leuk en geweldig vind.
Mijn week begon niet zo leuk want maandag voelde ik me niet lekker. Toch ben ik gewoon, zoals ik thuis in Nederland ook altijd doe, naar het werk gegaan. Toch wilde de dokter mij even consulteren en besloot toen me medicijnen voor te schrijven. Ik moest 6 tabletten slikken (Bactrim en Flagyl) en daar houd ik helemaal niet van. Maar goed, hij wilde zelfs zien dat ik het innam. Daarnaast wilde hij ook dat ik een lab stool zou doen, dus mijn feces naar het lab toen brengen, maar dat verrek ik eeuwig! Veel hebben ze niet aan mij gehad die dag wat mijn buik bleef maar raar doen. Gelukkig hielpen de medicijnen goed waardoor ik de dinsdag weer fit was. Dinsdag moest ik wel fit zijn want ik moest om 6 uur op om me klaar te maken voor de trip naar de Brasserie, dit is een bedrijf in alcohol. Ik, Amina en de dokter moesten er om 7 uur, wat dus half 8 werd, bij het bedrijf zijn om de medewerkers te vaccineren voor meningokokken. Echter waren we hier al rond 9 uur mee klaar want er waren niet zo heel veel mensen te vaccineren. Eenmaal in de kliniek kwamen nog de familie van de medewerkers voor een vaccinatie. Dus een drukke vaccinatiedag gehad!
Woensdag was het heel druk in de kliniek maar dat kwam ook omdat de studenten in de weg liepen. Naast de kliniek zijn er ook nog twee klaslokalen voor de studenten van verpleegkunde. Zij hebben af en toe een practicum in het ziekenhuis maar vandaag liepen ze heel de dag met ons mee. Echt heel erg irritant was dat, ze bedoelen het allemaal wel goed maar ze kunnen nog niet veel. Op een gegeven moment was Amina les aan het geven over hoe je moet injecteren en hoe je de ampullen moet opmaken. Ik was ook bij deze les omdat ik het leuk vond om te zien hoe Amina les geeft. Echter moest ik na de les iemand een injectie geven en de studenten wilde graag met me meekijken. Nou dat vond ik natuurlijk geen probleem, maar ik wist toen niet wat voor iets stoms ik zou gaan doen. Ik had mijn spulletjes netjes bij elkaar en ik was bij de patiënt aangekomen. Nu moest ik alleen nog de injectie klaarmaken. Maar op het moment dat ik de ampul openmaakten, wat hier heel erg moeilijk gaat omdat er geen breekrand inzit, spat de ampul helemaal open waardoor ik het glas in mijn hand had zitten. Ik voelde me er echt vervelend onder terwijl dit wel vaker gebeurt maar nu gebeurde het net met die studenten en net na die ene les. Kan er nu gelukkig wel erg om lachen. In de Nursingspost stonden alle studenten en verpleegkundigen die die dag dienst hadden bij de dokter te praten. Toen ik binnen kwam kreeg ik meteen de vraag “En Kim, wat vind jij van de overdracht hier?” De overdracht is hier niet alles maar ik had die vraag niet verwacht en ik wilde mijn collega's niet omlaag halen. Oei.. Ik voelde me toen echt heel ongemakkelijk. De studenten hebben het me die dag dus niet echt makkelijk gemaakt. Gelukkig moest ik de rest van de dag naar de theatre om deze voor te bereiden voor de operatie van Donderdag. Donderdag hadden we namelijk een hernia operatie bij een jongetje van 6 jaar. Omdat ik dit wel heel interessant vond en omdat ik moest assisteren had ik de dokter gevraagd of dat ik foto's mocht maken. En dat zijn hele gave foto's geworden! De operatie duurde niet lang want alles verliep goed. Ik vind het assisteren echt heel leuk worden omdat ik nu ook weet wat mijn taken zijn en wat ik verwachten kan. Verder is het die dag niet druk geweest en zijn we rond 2 uur met de dokter richting de Timber Compagny gegaan, dit is een transportbedrijf van hout, waar ook een verpleegkundige werkt vanuit de Ejed Clinic. Maar hier was niet veel te doen en dus zijn we na een half uur ook weer vertrokken.
Vrijdag was het een ontzettend rustige dag want de dokter was er weer niet en dus komen de mensen ook niet. Dit maakte dat ik die dag wat klusjes heb gedaan waar normaal geen tijd of zin voor is. Zo heb ik een hoop spullen gesteriliseerd, watjes gemaakt en de handschoenen gewassen en gepoederd. Ja, de handschoenen worden hier hergebruikt. Verder hebben ik en Marion heel de Female Ward gepoetst, en dat was hoog nodig. Op de bedden zat zo'n grote laag stof dat het poetsen er zelfs leuk op werd. Je zag namelijk per minuut de Ward opklaren. We zijn er ongeveer 2 uur mee bezig geweest en het resultaat mag er zijn. Af en toe moest ik wat halen in de nursingspost en dan zag ik alle collega's maar wat zitten rondkijken en dat irriteert me wel af en toe. Dus wat een rustige dag voor ons zou worden hebben we zelf goed gevuld en dat gaf wel een voldoening!
Verder hebben Marion en Ik met de Dokter plannen gemaakt over het besteden van het geld, hoe en wat. En als het goed is gaat het aankomende week van start.

Naast werk heb ik ook nog heel veel gedaan waardoor ik gewoon geen tijd heb gehad rustig te gaan zitten. Woensdag ben ik na het werk met Marion en Michael, die werkt in de lab, naar de markt geweest om zeep, brood en snoep te kopen want we zouden naar het weeshuis gaan. Ik wist totaal niet wat ik ervan moest verwachten en ben er dan ook zonder ideeën naartoe gegaan. Eenmaal bij het weeshuis aangekomen werd ik overmanteld door gevoelens. Het was een klein huisje met 15 weeskinderen en 1 vrouw die voor ze zorgt. Het waren weeskinderen van echt alle leeftijden. Een klein manneke kwam meteen op ons af en was totaal niet bang voor ons. Hij vroeg heel stoer aan mij of hij de tas met spullen moest dragen. Echt geweldig. Echter het huis was schokkend, heel klein en weinig materiaal. Maar de kinderen waren allemaal zo vrolijk! Echter was er een jongen ziek en die lag op bed. We hebben in het weeshuisje vlug wat foto's gemaakt en geknuffeld met de kleinste voordat we, na 15 minuten, weer gingen. Ze gingen net eten maar vonden het niet erg om het even aan de kant te schuiven voor ons. Na een gebed van een van de kinderen ben ik met gemengde gevoelens weer naar huis gegaan. Wat ik hier heb gezien heeft me echt aan het denken gezet. Ik wil er dan ook vlug weer naartoe en er iets voor doen voordat ik naar Nederland vertrek. Heel mooi om te zien was toen de vrouw met ons mee naar de auto liep, alle kindjes begonnen te janken. Heel snoezig! Die vrouw, die verdient echt alle respect!!

Vrijdag heeft een vriend van ons, Emanuel, ons meegenomen voor een tochtje door Kumba met de okada, de scooter. Ik heb ontzettend genoten van deze tocht wat het heeft me hele andere kanten van Kumba laten zien. Zo zijn we naar de rubberplantage, een school/kerk, wat vrienden en de treinstation geweest. De treinstation was me toch een avontuur. Het was een heel klein, achterstallig en lelijk treinstation waar ieder dag ongeveer 4 locomotieven langskomen. Het is overigens ook de enigste treinstation hier in Kumba. Natuurlijk wilde ik hier foto's van maken maar toen kwam er een bewaker na me toe die mijn camera wilde hebben! Dat was natuurlijk paniek. Hij wilde het niet terug geven en ik moest eerst mee naar zijn kantoor. Gelukkig was Emanuel erbij want hij praatte alleen maar Frans. Wat bleek nou.. We hadden hem permissie moeten vragen om foto's te kunnen maken. Hij wilde onze paspoort zien maar die had ik natuurlijk weer niet bij, gelukkig Emanuel wel. De bewaker schreef wat en ineens was het goed en mochten we foto's maken. Maar je begrijpt wel, dan hoeft het voor mij niet meer. Ik was allang blij dat ik mijn camera terug had!

Verder deze week wat vrienden bezocht en dinsdag en donderdag naar de Salsa les geweest. Vind het enorm leuk en donderdag hebben we Rock&Roll geleerd. Leuk om ook een andere dans te leren.

Het is nu maandag en het bericht staat er nu pas op omdat ik dit weekend naar Limbe ben geweest. Het is ongeveer 2 en een half uur van Kumba vandaan en het ligt aan de zee. Zaterdag zijn we om half 8 in ochtend vertrokken met de bus richting Buea waar we over zouden stappen voor de richting Limbe. Alfred is samen met ons mee gegaan om ons te vergezellen. Eigenlijk zou zijn neef ook mee gaan maar die heeft ons laten zitten. Onderweg op de autoplaats stond een kist met daarin honden gepropt, echt heel schokkend was dat. Om half 11 kwamen we op plaats van bestemming aan: Atlantic Beach Hotel. Mooi hotel met een mooi uitzicht op zee. Toen we de spullen gedropt hadden gingen we wat rondwandelen. Op het strand was de plaatselijke bevolking bezig met de vissersboten uit het water te halen, de vissen te sorteren en schoonmaken etc. Heel erg gaaf om te zien. Hierna zijn we met de taxi naar een ander gedeelte gegaan om daar heerlijk te zwemmen, liggen en bakken. Maar schijn bedriegt! Je kon er niet op het zwarte zand liggen omdat dat blijkbaar heel vies is, en daarnaast kwam de zon niet echt door. Maar al met al heb ik er toch enorm van genoten. 's Avonds lekker geroosterde vis met plantain gegeten in een restaurant aan zee. Daarna zijn we rond half 12 richting de Palace Nightclub gegaan. Het was best groot en ook heel druk. Volgens mij is het hier mode, hoe korter het rokje hoe beter. Ik heb echt mijn ogen uitgekeken. Het was wel heel erg gezellig, heel de avond afrikaanse muziek! De volgende dag uitgeslapen en naar een grote tuin geweest. Heel erg mooi en we hebben dan ook heel veel foto's gemaakt. En pap, extra veel vogelfoto's ;). Nadat we in de tuin wat rond hadden gestruind waren we alle drie moe en zijn we rond 5 uur met de bus richting Kumba gegaan. Met 19 man zaten we in een klein busje gepropt, echt verschrikkelijk.

Weer een volle maar erg leuke week gehad dus! Heb vooral dit weekend veel aan thuis moeten denken, want jullie vieren nu allemaal lekker carnaval! Heerlijk! Allemaal nog veel plezier en drink er maar een op mij!

Liefs, Ntube xx