Volwassen worden in Kumba

Met mijn gezondheid gaat het wonder boven wonder erg goed! De misselijkheid die ik nog dagen gevoeld heb was te wijten aan de Flagyl. Gelukkig was deze kuur donderdag afgelopen en slik ik nu alleen nog medicijnen tegen de Typhoid. Ik voel me echt een stuk beter. Maandag en Dinsdag ben ik niet gaan werken omdat ik echt even bij moest tanken. Woensdag ben ik weer begonnen in de kliniek en dat begon meteen lekker. Een operatie, het verwijderen van de appendix bij een jong meisje. Ik heb geobserveerd omdat ik niet in staat was te assisteren omdat ik me toen nog niet 100 procent voelde. Marion heeft toen geassisteerd en dat is haar goed afgegaan. Ik was wel blij toen de operatie, anderhalf uur later, afgelopen was want ik voelde me nog duf. Niet veel meer gedaan die woensdag en ben dan ook om 12 uur alweer naar huis gegaan omdat ik kapot was. Donderdag wel een gewone werkdag meegemaakt en deze was indrukwekkend. Er is een meisje opgenomen met Anorexia, malaria en een te laag hb-gehalte. Hier in Kameroen word gesproken van Anorexia als iemand loss of appetite heeft dus dat diegene niet kan eten. Het gaat hier dus niet om het geestelijke deel van anorexia. Het meisje moet behandeld worden in een ander ziekenhuis maar dat kan pas als haar Hb-gehalte op peil is. Het meisje heeft bloedgroep A+ en ik ook. Ik wilde me, aangezien geen van de familie matchte, opgeven als donor en dus om haar bloed te geven, een halve liter maar. Echter mocht ik van Mickey, de laborant, niet omdat ik nog niet helemaal beter was en het me dus heet slap zou maken. Ik baalde hier enorm van en ben naar Marion gegaan met het verhaal. Marion heeft O+ en kon dus ook bloed afgeven. Uiteindelijk heeft Marion het gedaan. Het was wel heel spannend omdat heel de kliniek er ineens bij betrokken was. Iedereen wilde weten wat Marion ging doen. Ik ben heel de tijd bij Marion gebleven en gelukkig is alles goed verlopen. De Hb-gehalte van het meisje is goed gestegen. Vrijdag op het werk zag ze er dan ook al wat beter uit, ze kon al wat meer. Toch vind ik het nog steeds heel schokkend om haar zo te zien en dat doet me dan ook wel veel. Verder was er die vrijdag niet veel te doen en dus zijn Marion en ik al vroeg naar huis gegaan voor de voorbereidingen van ons feest van zaterdags! Echter waren er nog geen boodschappen gedaan waardoor we dus niet veel hebben kunnen doen op vrijdag dan alleen eiersalade maken.

Zaterdag was het dan de grote dag van het feest. Een verjaardagsfeest van mij en Marion! Die dag druk bezig geweest met het regelen van het drinken, eten en entertainment. We hebben die dag koude schotel gemaakt en gelukkig is die meteen goed gelukt! Verder heel veel snacks geregeld, zoals: Chin chin, Plantain chips, Peanuts, Dognuts, Popcorn en Cake. Niet veel kunnen rusten die dag want om 4uur waren we klaar met koken en om 5 uur moesten we ons nest alweer uit om ons klaar te maken. Verder hebben we heel de woonkamer versierd op zn Nederlands; veel slingers en ballonnen. Heerlijk thuis gevoel was dat. Het enigste verschil was dat ik ze nu voor mezelf aan het ophangen was terwijl het anders gedaan word. Om 6 uur zou het feest beginnen. Natuurlijk kwamen de eerste pas om half 7 en die bleven buiten staan. Tja.. Wat moet je dan doen. Ik wist echt niet wat hier normaal was. Uiteindelijk ze mee naar binnen genomen en wat snacks aangeboden. De MC (Master of Ceremonie) was Gilbert en hij moest het feest openen. Echter wilde hij wachten tot iedereen er was en dat was pas om half 9!! En dan nog niets eens alle mensen die uitgenodigd waren waren er maar ook onuitgenodigde gasten. Er kwam ook een stel meisjes binnen die we allemaal niet kenden maar dat bleken onze buren te zijn, tja die kun je dan niet wegsturen. Maar goed, dus om half 9 werd het feest officieel geopend. Na een gebed met zijn alle konden we gaan eten. We hadden koude schotel, eiersalade, kip, vis en dodo. Gelukkig vond de merendeel van de feestgangers de Nederlandse gerechten wel lekker. Dat was wel een opluchting want anders zouden we denk ik niet genoeg eten hebben. Nadat iedereen gegeten had moesten wij 2e naar het midden komen en begon iedereen voor ons Happy Birthday te zingen. Heel erg leuk! Minder leuk was dat we zelf ook een zinnetje moesten zingen. Maar al met al een ontzettend leuk idee. Na het zingen was het tijd voor de cadeautjes. Van de Ejed Clinic heb ik een jurk gekregen en van Gilbert en Esther een mooie stof om een jurk van te laten maken. Echt een verassing dus! Na de cadeautjes moesten ik en Marion de openingsdans doen met een toegewezen persoon. Ik moest de dans doen met Louise; de opticien van de Kliniek. Het was enorm gezellig en ineens stond iedereen te dansen. Het maakt hier niet uit hoe je danst en hoeveel je danst, als je maar danst. Ik heb echt genoten van de avond en heb dan ook heerlijk gedanst en gekletst. Gome was een goede dj. Om 11 uur wilde we het feest laten stoppen omdat ik naar de Nightclub wilden om daar om 12 uur mijn verjaardag te vieren. Om 11 uur zaten er nog mensen dus heb ik iedereen die mee wilde bij elkaar geraapt en zijn we gegaan, want anders zou ik te laat zijn. Samen met Aaron, Arnold, Mickey, Alfred, Clovis, Emanuel en Marion zijn we naar de Nightclub gegaan. Ik was er net om 5 voor 12 binnen dus nog net op tijd om te proosten op mijn verjaardag. Ik moet zeggen dat ik het heel vreemd vind om nu in een ander land mijn verjaardag te vieren. Het voelt niet zo dat ik jarig ben. In de Nightclub hebben we wat gedanst en om 4 uur lag ik weer in mijn bedje. Vanmorgen er pas om 10 uur op mn gemakje uitgekomen en wat gerelaxt. Net samen met de Dokter en Marion wezen zwemmen in een zwembad. Heerlijk maar toch vreemd. Ik mis de cadeautjes en de gezelligheid van bezoek. Voel me best wel niet jarig! Haha.

Nu ga ik nog even verder 'feestvieren' en morgen weer aan het werk!

Liefs van Ntube die nu 21 jaar is! Ik mag me nu fort volwassen noemen :)