Bamenda

Allereerst iedereen een ‘Happy Sunday’! Ik zit hier nu beneden te typen terwijl iedereen aan het voorbereiden is voor een Bakossimeeting. De gospelmuziek staat vanaf vanmorgen 7 uur al aan. Dus dat is iedere zondag ‘heerlijk’ wakker worden. Maar vandaag vond ik het niet zo erg WANT ik heb voor twee weken te typen!

Ik zal beginnen met vorige week, de week van 23 januari. In de kliniek was het weer heel rustig dus me wat bezig gehouden met de stichting. Het is toch best veel werk om alles bij te houden. Ben op het moment hard bezig met het maken van een voorlichtingsprogramma over Hiv/Aids, hygiëne en zelfbescherming welke we in enkele weken gaan geven in de afgelegen dorpen. Mike houd zich bezig met de route die we gaan volgen. Daarnaast krijg ik van alle kanten hulp voor mijn stichting. Zo stond een vriend van mij, Marco (hij werkt in Kumba maar komt zelf uit Italië), ineens voor mijn neus dinsdag om me mee te nemen naar Mah Di’s Orphanage. Hij wist de weg niet maar had verschillende dingen voor hen. Toen we daar aan kwamen had hij super veel brandhout en rijst voor het weeshuis. Zo mooi! Ik heb die week t-shirts besteld met ons logo erop maar toen die vrijdag aankwamen was het een grote teleurstelling. Het blijkt toch wel dat ze hier de materialen er niet voor hebben om het mooi te krijgen. Helaas…. Dan misschien toch maar via Nederland.
Vorige week was ook de week van mijn oor. Ik ben nog maar een paar weken in Kumba maar de oorpijn in mijn linkeroor was weer begonnen. Die woensdag naar Douala gegaan naar de KNO arts maar dat verhaal zal ik jullie besparen. Ik kwam er iig met een doffer gehoor naar buiten. Het is afgelopen week pas dat mijn gehoor wat terug gekomen is.
De reden dat ik nu pas een verhaal op internet zet is omdat ik naar Bamenda ben geweest en daar geen internet had. Dus hier mijn geweldige Bamenda verhaal!:

Zaterdag 28-01
Eric en ik vertrokken rond 10 uur richting Bamenda. De reis duurde 7 uur waarvan de helft van de tijd op een verschrikkelijke hobbelige zandpad. Zo nu en dan kwam er een verkoper ingestapt die dan een half uur ging praten over een crème of een nieuw traditioneel medicijn. Zo’n trip is een hele belevenis. Rond 5 uur kwamen we aan in Bamenda. Bamenda ligt in de bergen en is dus normaal kouder dan Kumba. Echter voelde het hier ook warm aan. Daarnaast is de lucht er heel droog en dat merk je aan droge lippen en keelpijn. We zijn naar de oom en tante van Eric gegaan waar we deze dagen zouden vernachten. Het zijn geweldige mensen. De tante is ontzettend nieuwsgierig en de oom is echt een schat. Hij ziet niet meer zo veel maar is wel erg slim en mankeert niks aan z’n oren. We hadden meteen een klik; hij is altijd een verpleegkundige geweest en is dus erg zorgzaam. Ja we hadden het wel getroffen om bij hen te mogen logeren.

Zondag 29-01
Deze dag zijn we naar de top van een berg gegaan om Bamenda van bovenaf te zien. Het was erg mooi maar lang hebben we het niet volgehouden want het was een bloedhete dag. Dus zijn we beneden wat gaan drinken. Ik zag een groep blanken mensen en dat ziet er voor mij ook zo raar uit. Ik voel me niet meer blank dus als ik dan blanken zie word ik er even aan herinnert dat ik ook zo’n kleur heb. Zo vreemd. De rest van de dag gerust en ’s avonds de stad in gegaan om wat te eten. In Bamenda heb je een leuk straatje waar je vlees kunt kopen. Dit kan overal in Kameroen maar je hebt plekken waar je merkt dat het populair is. Zoals in deze straat. Je gaat dan naar zo’n standje en vraagt bijvoorbeeld Soja voor 500 cfa (dat is 75 cent). Ze nemen dan een lap vlees waar ze kleine stukjes vanaf snijden. Ze doen het op een stuk papier, doen er uien bij, maggi en sambal op en dan word het dichtgevouwen. Dit neem je dan mee naar een terrasje en samen met een grote fles drinken eet je het op. Klinkt misschien allemaal heel raar maar het is zo lekker.

Maandag 30-01
De dag van Menchum Falls (een groot waterval). We vertrokken om 10 uur met de taxi naar Foumbot, vanuit daar met de okada (de scooter) richting Menchum Falls. De trip op de okada duurde ongeveer 2 uur en dat op een stoffige weg. Onderweg merkte je dan ook dat alles meer en meer onder de stof kwam te zitten. En dan kwam er af en toe een wagen langs gereden met flink wat vaart, voor hun was dat een spelletje, waardoor de stof nog meer opwaaiden. Maar het was wel mooi om de trip zo mee te maken want het landschap is super mooi. Er is wel enorm veel armoede. Ik vond het wel apart dat je dat ineens een waarschuwingsborg ziet met daarop ‘school’. Menchum Falls ligt op de weg dus we hoefden geen rare dingen te doen om er te komen. De waterval is enorm mooi maar aangezien het het droogseizoen is was het niet op zijn groots. Maar ik vond het zo al indrukwekkend. Aangezien het een hete dag was wilde we wat gaan drinken. Echter was er niks in de buurt van een winkeltje ofzo. En dus nam de okadaman en een man die toevallig in de buurt was ons mee naar een plek waar je water kon drinken uit de berg. We moesten er alleen wel een berg voor afdalen. Het was stijl en dus moest ik wel wat geholpen worden wilde ik niet naar beneden storten. Dus Eric nam me op zijn rug en rende zo naar beneden alsof het niks was. Beneden was het ontzettend mooi. Om het water uit de berg te drinken moesten we op handen en voeten met je neus het water in. Geweldig! Van zulke momenten geniet ik enorm, het pure leven. Na wat afgekoeld te zijn vertrokken we weer richting boven. Boven op de berg aangekomen wilde de man die ons had geholpen er natuurlijk wel iets aan overhouden. Zo irritant. Je kunt niks van iemand vragen zonder dat ze er geld voor vragen. Maar we hebben het afgehouden en zijn vertrokken met een zwaai. Aangezien het nog vroeg in de middag was zijn we op ons gemak met dezelfde okadaman terug gegaan. Aangezien Eric pas een nieuwe dvd heeft is hij ook in Bamenda om deze te verkopen. Dus onderweg stopte we af en toe om zijn dvd te promoten. Maar eigenlijk hoeft dat niet eens want de mensen komen op hem af zonder dat hij ook maar iets doet. Hij keek er zelf van op dat in deze afgelegen dorpjes de mensen hem kennen. Terwijl hij een praatje maakte met de mensen keek ik rond in het dorp. En heb wat mooie foto’s gemaakt van de kindjes daar. Terug in Bamenda waren we allebei helemaal op en ik daarbij ook nog eens verbrand. Maar het was een geslaagde dag!

Dinsdag 31-01
Deze dag zijn we vertrokken richting Nyen Village, Mbengwi. Dit is het dorpje waar de vader van Eric vandaan komt en nog familie van hem woont. Het dorpje was een uur van de stad af en zag er heel primitief uit. We zouden er een nacht blijven overnachten bij zijn oom en tante. Daar aangekomen nam zijn oom ons meteen mee naar de markt want daar was zijn vrouw aan het werk. De man liep heel trots met ons rond: iemand die bekend is bij iedereen en een blanke. Hahaha, naja, we hebben hem die trots maar even gegeven. Het dorpje is van de Bameta tribe. Heel typerend voor deze tribe (stam) zijn de felle kleuren die ze overal voor gebruiken. Zo zijn er manden die gekleurde details hebben, daar ben ik helemaal weg van. Ja, het is een mooi cultuurtje. Echter jammer dat het zo primitief is. Er werd dan ook regelmatig van ons verwacht dat we mensen drinken gaven of direct geld. Dat kan me dan wel boos maken maar aan de andere kant snap ik ze ook wel want Eric is bekend en ik ben blank dus ze kunnen het natuurlijk altijd proberen. Na de markt zijn ik, Eric en een andere oom naar het ouderlijk huis gegaan. In dit huis heeft Eric’s vader met broers en zussen en zijn opa en oma gewoond. Het huis is nu niet meer bewoonbaar maar nog wel steeds van de familie. Ook liggen daar achter het huis familieleden begraven, waaronder Eric’s vader. Eric was er al lang niet meer geweest dus het was heel emotioneel. Daarna ook nog even in het huis geweest. De vleermuizen vlogen ons om de oren. De oom vermoorde er eentje en deed hem in een plastic tas; het zou lekker vlees zijn. Ja, je maakt hier de gekste dingen mee. Hierna terug naar het huis gegaan waar we de nacht zouden doorbrengen. Er is een heel mooi riviertje achter het huis waar ze zich altijd doen wassen. ’s Avonds kwamen er nog wat familieleden langs om met ons te praten EN natuurlijk (!) voor een fles drinken. En toen kwam het moment dat we moesten gaan slapen. Het bed dat we aangewezen kregen had wat verrassingen. Er had blijkbaar iemand in geslapen die nog in bed plast en die plekken zaten er nog vers in. Nou, ik kan veel hebben maar ik ga toch echt niet in iemands zeik slapen. En dus werd mijn bed de bank. ;)

Woensdag 01-02
Ongeacht de bank had ik toch goed geslapen. Echter moest ik dus wel verplicht om half 7 op, toen de zon opkwam, want iedereen was al in de huiskamer bezig. Na me opgefrist te hebben in het riviertje zijn we richting het dorpje Kai gegaan want daar zou een weeshuis zijn. Daar aangekomen bleek het een weeshuis te zijn die opgericht was door een organisatie. Dit is niet het doel van stichting Needs For Children en dus kon ik niks voor hen betekenen. Het weeshuis had ook alles wat een mens nodig heeft. Het zag er goed uit. Dus wat met de kinderen gespeeld en ze ballonnen gegeven en toen zijn we weer gegaan. Ik had kleding bij maar besloot toen dat het beter is de kleding weg te geven aan willekeurige kinderen waarvan ik vind dat ze het kunnen gebruiken. Dus de kleding weer terug naar Bamenda genomen. De familieleden vroegen bij ons vertrek uit Nyen natuurlijk wel wanneer we weer terug kwamen…. Terug in Bamenda nog wat gerelaxt en vroeg gaan slapen.

Donderdag 02-02
Deze dag niet veel gedaan. Laat opgestaan en in de stad wat rond gelopen. Killishi gekocht, dit is gedroogd vlees met hete kruiden; een specialiteit van de moslims. Verder thuis vooral met de familie gekletst.

Vrijdag 03-02
Deze dag hebben ik en Eric ons ingezet voor stichting Needs For Children. De meegenomen kleding en mutsjes zouden we vandaag gaan uitdelen. We hebben bewust gekeken naar welke kinderen. Het is namelijk niet goed om midden in een dorpje te staan en het uit te delen want uiteindelijk zullen de spullen op zijn en sommige kinderen nog niks hebben. Dus zijn we zelf naar de families toe gegaan. Het was een heerlijke dag, we hebben ouders en hun kinderen zo blij gemaakt. Het zijn ook mooie foto’s geworden. De spullen zijn goed terecht gekomen! En ik ben gezegend! Waarom? Ik zal het verhaal vertellen. Ik was bij een familie waar ik het baby’tje een mutsje gaf en een gebreid truitje. Ik nam het kindje op mijn schoot en speelde er wat mee. Op een gegeven moment werd het heel warm tussen mijn benen, tot mijn voeten toe. Ik was dus ondergepiest! Zegt de moeder: She has blessed you! Naja, zo zullen we het maar zien dan ;)
Rond 10 uur in de avond vertrokken ik en Eric weer richting Kumba. We kozen voor de nachttrip omdat we dan nog een weekend hadden. Het was een ongemakkelijke trip; de stoelen zaten niet fijn en het was niet mogelijk om lekker te slapen. Daarnaast hing er een verschrikkelijke geur in de bus van al het etenswaren wat de mensen mee namen. We hadden onderweg één stop op een plek waar je ‘soja’ kon eten en je benen kon strekken. Het komt regelmatig voor dat iemand niet op tijd terug is in de bus, of de bus niet meer kan vinden, en de bus zonder die persoon vertrekt. Zo ook bij ons! Wachten kon de buschauffeur niet dus vertrokken we zonder de man. Onderweg belde de man Eric om te zeggen dat ze goed op zijn spullen moesten letten, blijkbaar had hij inkopen gedaan in Bamenda. Hopen voor hem dat zijn spullen er nog waren toen hij kwam. Eric was verbaast dat de man hem belde want hij kende hem niet maar de man heeft Eric natuurlijk herkend en via een dvd hem gebeld. Grappig. We waren rond 6 uur in de ochtend terug in Kumba.

Maria Grazia heeft me gemist want ze is het hele weekend al niet bij me weg te slaan. Echt schattig. Kumba is nog hetzelfde al viel me gister wel op dat er wat huizen weg zijn. Het is namelijk zo dat Kumba meer aantrekkelijker gemaakt moet worden omdat het centraal ligt en dus moeten houten huizen aan de straatkant weg. Er zijn er al heel veel omgehaald. Zelfs mijn favoriete drinktentje ‘Bamboo’.

Ik laat het hier nu bij want de meeting begint zo. Ondertussen zullen de foto’s downloaden. Kijk gerust morgen nog een keer op de site want ik heb veel foto’s en het zal wel een dag duren voordat ze er allemaal opstaan.

Liefs,
Kim Ntube

Ps. Pap en mam.. Bedankt voor het pakketje :) En verder iedereen heel erg bedankt voor het bijhouden van mijn site en de berichtjes! Doet me goed!