Een regenachtige maar geslaagde Mountain Race

De week begon druk in de kliniek! Amina was ivm een cursus niet op het werk en dus lag de verantwoordelijkheid volledig bij mij. Was wel weer even wennen maar alles liep op rolletjes. Voornamelijk veel Malaria en Typhoid patiënten. Er was één klein meisje opgenomen met malaria en die moest aan het infuus. Via infuus krijgen patiënten met Malaria Quinine toegediend welke 4 uur duurt. Het meisje kreeg vanwege een hoge WBC (White Blood Cells) ook nog een IV (Intra-Veneus) injectie genaamd Ceftriaxone. Deze injectie kan heel pijnlijk zijn maar het meisje gaf geen kik; ik heb nog nooit zo’n moedig klein meisje gezien. Haar vader was bij haar maar die zat steeds buiten dus heb ik er grotendeels bij gezeten.

Dinsdag kon ik niet naar het werk want ik werd in Douala verwacht. Deze dag zou de uitslag van de kweek er zijn en mijn afspraak met de KNO arts. Na flink wat tegenslagen met het vervoer naar Douala toe kwam ik uiteindelijk rond 3 uur aan. De uitslag van de kweek gaf aan dat er Candida Albicans is gevonden. Dit kan de reden zijn dat de oorontsteking steeds weer terug komt. Eerlijk gezegd was ik op dat moment wel een beetje opgelucht: eindelijk wist ik wat me zo bezig hield. Met de labuitslag werd ik doorgestuurd naar een KNO arts, een andere als de vorige keren. Toen ik daar aankwam keek ik mijn ogen uit. Het zag er heel netjes en europeaans uit. Ik werd gescreend en vervolgens mocht ik door naar de dokter. Die maakten mijn oren leeg en schreef me medicijnen voor. Toen ik zag wat hij opschreef zakte de moed weer in mijn schoenen: antibiotica! Ik weet dat antibiotica niet voorgeschreven word bij een schimmelinfectie en dus vroeg ik zijn reden. Zijn reden: ‘Ik denk niet dat het candida is. Lijkt me onwaarschijnlijk. Laten we maar gewoon een behandeling doen voor bacteriële infectie’. Daar zat ik dan! Uiteindelijk stond ik met een onvoldaan gevoel buiten de kliniek. Ik slik nu toch de antibiotica tabletten en gebruik de antibiotica oordruppels. Dit om te zorgen dat mijn oren vrij van infectie zijn en dan zie ik de KNO arts morgen weer. Dan ga ik vragen of hij me een behandeling kan voorschrijven voor de Candida Albicans. Ook al heb ik het wel of niet, beter iets meer behandelen dan te weinig en er volgende week weer mee zitten, toch?

Woensdag stond in het teken van het terugreizen naar Kumba. De public transport hier is altijd een avontuur. Je kunt een bus nemen die op het punt staat te vertrekken en jezelf erbij frotten of een bus nemen waarvoor je eerst een kaartje moet kopen. Bij dit laatste weet je dan alleen nooit wanneer zo’n bus vol zit en kun je dus goed uren wachten. Daarnaast is het altijd een strijd om de plaatsen. Men reserveert de plaatsen door er een tas of tissue op te leggen. Maar heel sneaky pikken andere mensen die dan weer in. Ja, het is een geweldig spelletje. Echter als je dan eenmaal in de bus zit dan gaat het wel snel (tenzij je een klapband of verloren koffers onderweg hebt). Onderweg word je geëntertaind door mensen die vanalles willen verkopen. Van traditionele middeltjes tot Chinese producten. Ja, de Chinees krijgt een steeds grotere invloed hier in Kameroen.

Donderdag en Vrijdag waren weer de gewone werkdagen van half 8 tot half 3. Ik kom dan om 3 uur thuis en eet warm. Daarna ga ik thuis wat doen of naar vrienden. Echter word het hier om half 7 – 7 uur al donker dus dan zorg ik dat ik weer thuis ben. Ik verveel me thuis nooit want Maria Grazia houd me wel bezig. Ik heb haar het liedje ‘in de manenschijn’ geleerd en dat zingt ze toch best goed in het Nederlands!

Gisteren ben ik naar Buea gegaan want het was de Buea Mountain Race; The Race of Hope. Het is de hele week al regenachtig maar gisteren was het echt noodweer. Ik kon dus niet heel vroeg vertrekken wat ervoor zorgde dat ik de start gemist had. Toen ik aankwam kwamen de eerste hardlopers al binnen bij de finish. Ik keek mijn ogen uit naar het publiek; zoveel blanke mensen. Blijkbaar heeft er ook een Nederlander meegelopen met de race want dat werd daarna op het podium genoemd. Verder waren er veel blanken die een campagne hielden tegen Hiv/Aids. Ik was er die dag voornamelijk omdat Eric (Zackary) moest optreden. Echter had ik de pech dat hij pas als laatst was en dat maakte de dag wel heeeeel lang. Ze hadden hem als laatste geplaatst omdat ze wisten dat het publiek dan zou blijven. Ze hebben voorheen ervaren dat mensen na het optreden van Zackary vertrokken en de artiesten daarna een klein publiekje over hadden. De hele show was leuk geweest en ik ben weer veel bekenden tegen gekomen.

Vandaag wat gerelaxt en bij een meeting geweest ter ere van een overledenen. Ik heb de man niet gekend maar als je in de buurt bent moet je toch even meedoen. Op zo’n meeting staat het eten centraal. Zo erg! De tijd dat ik er was heb ik alleen maar mensen om me heen zien eten en drinken.

Stichting Needs For Children
Deze week krijgen we te horen welke documenten we nodig hebben voor het officieel maken van de stichting. Het toilettenproject en het outreachprogramma zullen in Maart van start gaan. Hierbij wil ik ook even iedereen heel erg bedanken voor de donaties en spulletjes!

Dat was mijn verhaal voor deze week weer! Volgende week staat er geen bericht op want aankomende week ga ik naar het noorden, naar het Wazaa Parc.


Hopelijk heeft iedereen een fijne Valentijn gehad :)

Liefs,
Kim Ntube

Ps. Deze week alleen foto’s van de Mountain Race want mijn camera is kapot :(