Er valt niks te plannen hier!

Onverwachts toch een verhaaltje van mij aangezien ik niet heb kunnen vertrekken richting Wazaa Parc. Er is namelijk wat anders op mijn pad gekomen.. Malaria!

In het begin van de week was daar echter nog niks van te merken. Ik ben die maandag voor ‘Rendez Vous’ naar Douala geweest bij dezelfde dokter als vorige week. Echter was hij deze week wat minder aardig. Net zoals vorige week begon hij met het schoonmaken van mijn linkeroor. Maar nu wilde hij de rechteroor ook schoon gaan maken terwijl daar niks mis mee is. Dus dat weigerde ik. Zegt hij: ‘ben je een dokter ofzo. Hoezo zeg jij mij wat ik moet doen.’ Nou.. op zo’n moment kook ik van woede. Toen hij klaar was schreef hij mij weer medicatie voor; voor de jeuk. Dus ik vroeg waarom hij niks voor de candida voorschrijft. Zegt hij: ‘nee, ik denk niet dat dat het is.’ Ik ben vertrokken en ik zal er ook niet meer terugkomen. Ik neem de medicatie voor de jeuk niet maar heb nu iets tegen candida gekocht. Daarmee ga ik vandaag beginnen want ik voel de jeuk weer in erg mate opkomen. Dus dat was weer mijn oorverhaal.

Dinsdag begon voor mij mijn werkweek. Er was genoeg te doen in de kliniek dus we hebben niet stil gezeten. Zo hebben we de operatiekamer moeten voorbereiden want de volgende dag zouden we twee operaties hebben. Ondertussen was Bridgit bezig met het schoonmaken van slakken en die heeft me toen uitgelegd hoe ik mijn favoriete maaltijd moet maken. Het schoonmaken van de slakken is heel ranzig. Je kneed de slakken zodat het slijm vrijkomt en de slijm spaar je op om het vervolgens weg te gooien. Daarna was je de slakken zodat het goed schoon is. En dan is het klaar om te koken of frituren. Erg lekker! Naast de kookles natuurlijk ook patiënten geholpen ;). Tijdens het werk kregen we het nieuws dat er een man in het water was gevonden naast de kliniek. In Kumba houden de mensen zo van praten dat het verhaal rond ging dat de man/jongen neergestoken was op 11 februari en nu lag te rotten in het water. Er stonden vele mensen bij het water waar het lijk lag, ze houden hier wel van sensatie. De man lag op zijn buik in het water en zijn lichaam was opgezwollen. Hij was niet goed te zien want er lagen planten en gras over hem heen. Er hing geen geur dus naar mijn mening was deze moord nog niet zo lang geleden. Ach.. mensen houden hier van praten. Deze moord is echter niet de enigste hier in Kumba; er word hier wel vaker iemand vermoord. Zo is mijn favoriete pub New Mexico gesloten sinds Valentijnsdag nadat er een jongen was neergestoken. De jongen was nog maar 13 jaar en dat is wel heel triest.

Woensdag heb ik moeten assisteren bij twee operaties:
1. Het verwijderen van een knobbel uit de borst van een jong meisje.
Deze operatie heb ik samen gedaan met Dr. Asonganyi. Dit is de dokter die in onze kliniek ook de echo’s doet. Hij werkt in de overheidsziekenhuis maar doet daarnaast wat privé zaakjes in onze kliniek. Het is een fijne dokter om mee samen te werken. Hij geeft veel complimenten en legt goed uit wat hij allemaal doet. Hij was helemaal weg van onze operatiekamer en zei dat het er een stuk beter uit ziet dan in het overheidsziekenhuis. Zo’n compliment hebben we nodig! De operatie ging wel een beetje lomp. Er werd een snee gemaakt bij de tepel zodat de litteken straks niet echt zichtbaar is. Vervolgens werd het gezwel verwijdert door het met de vinger los te maken van omliggend weefsel. Er kwam een best grote bal uit. Daarna moesten we een Drain plaatsen zodat het vocht en bloed eruit kan. We moesten daarvoor een opening maken aan de onderkant van de borst (dit zodat ook dit litteken straks niet zichtbaar zou zijn). Er moest dus een gang gemaakt worden van de opening waar het gezwel zat naar de onderkant van de borst. Dat ging best wel met geweld en daar heb ik af en toe toch van weggekeken. Het eindresultaat zag er netjes uit. Het gezwel word nu opgestuurd naar Yaoundé voor onderzoek of het kwaadaardig of goedaardig is.
2. Appendicectomy, het verwijderen van de blinde darm.
Deze wel samen met onze eigen dokter gedaan en dat ging allemaal heel vloeiend. Deze operatie is een routineklus en was dan ook in 45 minuten gedaan.

Donderdag heb ik na het werk mijn tas gepakt voor mijn trip naar het Noorden! Toen ik klaar was ging ik beneden bij de rest zitten terwijl ik wachtte op Eric, die me op zou halen. Echter kreeg ik het ineens heel koud, rillingen, hoofdpijn en pijn in mijn gewrichten. Ik wist al meteen hoe ver het was: Malaria. Ik belde de dokter en die zou voor mij de medicijnen tegen malaria klaarleggen. Toen Eric me thuis ophaalden gingen we langs de kliniek om de medicijnen op te halen. Echter ging het helemaal niet goed met me en moest ik opgenomen worden. Ik had 39 graden koorts en was niet echt bij kennis. Ik kreeg medicijnen tegen de koorts, misselijkheid en malaria. Ik heb achteraf van Eric gehoord dat ik er nogal langs heb gepraat. Na 4 uurtjes in bed te hebben gelegen ging het weer beter en ben ik mee naar Eric’s huis gegaan. We zouden namelijk die nacht al om 4 uur vertrekken met de bus naar Yaoundé om er op tijd de trein te hebben naar het noorden. Toen we in de bus zaten ging het echter helemaal niet goed. Na een uur onderweg geweest te zijn moesten we stoppen en zijn we terug naar Kumba gegaan, meteen naar de kliniek. Daar ben ik meteen opgenomen en moest ik aan het infuus. Echter reageerde ik op de infuusnaalden. Mijn hand en arm zwol op en de vloeistof brandden. Ze hebben me 6 keer geprikt zonder goed resultaat en hebben het toen moeten stoppen. Heb dus alleen wat gerust en mijn medicijnen geslikt. Diezelfde dag was ik weer thuis.

De hele zaterdag gerust en het gaat weer beter met me. Vanmorgen mijn laatste dose genomen dus de malaria moet nu weg zijn. Vannacht gaan Eric en ik het nogmaals proberen om richting het Noorden te vertrekken….

Heel veel liefs,
Kim Ntube

ps. Ik hoor van mijn ouders dat veel mensen mijn verhalen lezen. Ik zou het leuk vinden als je een reactie plaatst zodat ik weet dat je het leest en zodat het me nog meer motiveert om er iedere week een verhaaltje op te zetten!