Extreme North

Ik ben helemaal opgeknapt; geen malaria of oorpijn meer (even afkloppen). Dit maakte dat ik en Eric eindelijk aan onze reis naar het noorden konden beginnen.

Maandag 27-02 was het dan zo ver. Om half 5 in de morgen namen we de bus naar Douala. Om 7 uur kwamen we in Douala aan om vervolgens onze reis voort te zetten richting Yaoundé. Daar kwamen we om 2 uur aan. Tot 6 uur wat rond gezworven daar om uiteindelijk de trein om half 7 te nemen. De trein was beter dan ik verwacht had. We hadden een kamer met 4 bedden dus deelde we het met een koppel meer. We hadden ook een zitplaats kunnen hebben maar om nou een reis van 14 uur lang te zitten leek me niet zo’n goed idee. De reis was dan ook slapend vlug gegaan.

Dinsdag 28-02 kwamen we ’s ochtends om 8 uur aan in Ngaoundere. Het leek wel of ik in een totaal andere wereld terecht kwam! Maar ik had geen tijd om erover na te denken want we moesten meteen met een bus richting Maroua, de hoofdstad. De reis was namelijk weer 8 uur en we moesten voor het donker daar zijn. Nachttravelling is erg gevaarlijk vanwege de ‘coupé la route’. Dit is een groep mensen die met geweld hele bussen legen roven. Er gaan verschrikkelijke verhalen rond dus dat maakt je wel om te gaan gedurende de dag. Onderweg naar Maroua kwam ik er pas achter hoe heet en droog het noorden is. We hadden de raam open omdat we opgepropt zaten in de bus en het enorm heet was. Echter hielp het niet want de lucht die in je gezicht waait is zo droog dat je ogen ervan pijn doen. Zelfs mijn lippen branden er van! De natuur in het noorden is zo anders dan wat ik gewend ben hier in het westen. Het is hier zo droog dat er maar weinig groen te zien is. De huizen zijn rond en gemaakt van grond en de daken van stro. De mensen zijn voornamelijk moslims. Dat is ook de reden dat je overal vlees kunt vinden. Dat is hun grootste inkomst. Onderweg had ik mijn eerste meat portie gehad en meteen daarop had ik moeite in de bus. Mijn darmen reageerde meteen op het vlees en moest de bus laten stoppen om vervolgens naar de wc (lees: gat in de grond) te rennen. Oh.. Ik moest toch wat voorzichtiger zijn hier met het eten. Overal zijn vliegen, zelfs op de gezichten van de kindjes. Het is een primitief gebeuren.
Tegen de avond waren we in Maroua en het zag er mooi en verzorgd uit. We hadden gegeten in een restaurant en daar werd me duidelijk dat het noorden erg toeristisch is; zoveel blanken.

Woensdag 29-02 was voor ons de dag om Maroua te bekennen. We zijn eerst naar Artissana gegaan, dit is een markt en heeft ook een museum. De markt was enorm groot en er was echt vanalles te vinden. Als je de handgemaakte spullen ziet dan zie je dat alles is gemaakt van leer. Na de markt de museum in geweest waar eigenlijk niks te zien was. De man die daarna binnenkwam wilde dat we er ook nog voor zouden betalen. Mooi niet! Dan merk je wel dat ze echt gewend zijn aan toeristen. Beetje jammer. Gedurende de dag begonnen mijn lippen echt pijn te doen. Het is zo droog dat je het gevoel hebt dat je ze steeds nat moet maken waardoor ze nog droger worden. Een ramp was het. Na de markt richting Magema gegaan; een plek waar ze leer verwerken. De plek stonk verschrikkelijk want ze droogde daar de huiden van dieren. Jammer genoeg moesten we ook hier weer langs de chief die geld wilde. Wat dat betreft heeft het beetje toerisme het al enorm verpest. De man vond het geld dat we gaven niet genoeg dus zijn we vertrokken. We vonden een okadaman die ons wel naar wat plekken wilde brengen. We kwamen terecht in een straatje waar geen toerist te zien was. Eindelijk! Het was een plek waar kinderen van leer, schoenen maken. Kinderen zijn heel creatief hier. In die straat veel foto’s gemaakt van de kids. Daarna nog wat door de hoofdstraat gelopen maar dan zie je wel hoe primitief ze leven. Er zijn veel kinderen die smeken om geld en veel straatkinderen.

Donderdag 01-03 zijn we heel de dag op pad geweest met een okada (taxiscooter) die ons naar Tourou en Rhumsiki bracht. ’s Ochtends was het fris dus ik had een shirt aan met lange mouwen. Die heb ik echter heel de dag aangehad vanwege de hitte. Met deze zon verbrand je levend als je niet uitkijkt. De trip naar Tourou is ongeveer 3 uur en meestal word die afgelegd met een bus maar wij wilde echt van alles om ons heen genieten en stoppen waar we wilden. We moesten er dus wel iets voor over hebben. De landschappen welke we passeerden waren geweldig! Van een groot vlakte, naar stenen bergen naar een berglandschap. Zo mooi. Ik ging steeds meer begrijpen hoe de mensen hier leven. Je ziet vaak 3 of 4 ronde huisjes bij elkaar met een omheining. Dat is één familie. Zo apart. Verder houden ze veel ezels en geiten. Onderweg gingen we over bruggen maar het grappige was dat er geen water te zien was, zo droog!! Ze moeten het hebben van putten. Na 3 uur waren we in Tourou, op deze dag was daar een traditionele markt. Het typische van daar is dat de oude vrouwen met calabash op hun hoofd rondlopen en hun neus gepierst met een lang metaal staafje. Ook hier merk je weer dat het heel toeristisch is. Er waren veel blanken. Daarnaast moest je de traditionele vrouwen eerst betalen voordat ze op de foto gingen. En die ‘stomme’ toeristen doen het ook nog. Ik heb het niet gedaan maar gewoon sneaky een foto genomen. Vanuit Tourou is het nog maar 30 minuten en dan ben je in Nigeria. We zagen dan ook verschillende soorten papieren geld. We zijn niet lang gebleven want we wilden ook nog naar Rhumsiki en dat was ook nog eens 4 uur met de okada. Onderweg natuurlijk nog wat problemen gehad met de okada maar alles kon worden gefixt. De Rhumsiki Vallei, een bergachtig gebied bezaaid door de kernen van uitgestorven vulkanen, vormt een klein gebied van de vulkanisch gesteente, zoals trachiet en ryoliet. Er was niemand te zien wat het nog specialer maakte. Het was super mooi! Echter konden we ook hier niet lang blijven omdat we voor het donker terug in Maroua moesten zijn. Terug in Maroua waren we allebei helemaal kapot en ik daarbij ook nog een flink verbrand op de plekken wat zichtbaar was voor de zon, zoals mijn nek en voet! Op tijd slapen was er niet bij want we ontmoetten een Duits koppel die vrijwilligers werk doen en twee Nederlandse vrienden die op rondreis zijn. Daarmee raakten we aan de praat en het werd een interessante avond. Ze stelden veel vragen aan Eric over de cultuur hier in Kameroen en we discussieerden erover. Ik denk dat ze geen betere uitleg konden krijgen dan die van Eric want het was een heel open gesprek. We lagen pas tegen 1 uur in bed.

Vrijdag 02-03 waren we alweer vroeg op want we zouden met het Duits koppel naar Wazaa Park gaan, dit om de kosten te drukken. Je kunt namelijk alleen Wazaa Park in met een eigen gehuurde auto en dat maakt de kosten wel hoog. Uiteindelijk hadden we een pick up kunnen regelen met chauffeur. De pick up had als voordeel dat je in het park achter op de auto kunt staan. Vanuit Maroua was het ruim 3 uur naar Wazaa Park. Aangekomen bij het Wazaa Park hebben we wat gerust in het hotel, een rond traditioneel huisje. Tegen 4 uur zijn we het park in gegaan. Al vlug zagen we een giraf. Geweldig!! Eric keek zijn ogen uit want voor hem was het echt de eerste keer om een giraf in het echt te zien. Echt prachtig om zijn reactie te zien. We hadden die avond veel geluk met het zien van vele giraffen. Ze waren er met hele groepen en we hebben dan ook mooie foto’s kunnen maken. Verder waren er veel antilopen en dieren waarvan ik de naam niet eens weet. Het was een mooie avond! We eindigde de avond met het zien van de giraffen drinkend bij het water. Fantastisch.

Zaterdag 03-03 vertrokken we, na een hete moeizame nacht, al om 6 uur. Al vlug vonden we voetstappen van een leeuw en die hebben we gevolgd. Helaas de leeuw niet gevonden. Wel kwamen giraffen, antilopen en vele vogels ons begroeten. Wazaa Park is een ware paradijs voor vogelliefhebbers! Wazaa Park is erg groot en grenst aan de grens van Chad. In de buurt van Chad is waar de olifanten te vinden zijn maar dat is heel ver. Echter kwamen we onderweg uitwerpselen van olifanten tegen die van de dag ervoor waren. We hadden dus kans ze te vinden. Bij de olifantendrinkplaats aangekomen zagen we geen olifanten en dat was dus pech hebben voor ons. Verder die dag wel enorm genoten van alles wat we wel zagen. Ik vond het het reizen waard!! Die zaterdag zijn we weer terug gegaan naar Maroua. Waar we helaas een hele zoektocht hebben moeten doen naar een slaapplaats. Het was weekend en dus was alles vol.

Zondag 04-03 zijn we vertrokken terug naar Ngaoundere om daar te overnachten.

Maandag 05-03 zijn we erg vroeg naar het treinstation gegaan om een kaartje te kopen. De rest van de dag nog wat rondgezworven in Ngaoundere. Ik heb nog nooit zoveel moskees in één plaats gezien. Wat souvenirs gekocht in de markt welke gemaakt zijn van leer. Echter stinken die wel enorm dus die liggen nu te stinken in mijn kamer hier in Kumba, haha. Ook nog vlug Clichi (gedroogd vlees) gekocht voor mijn familie in Kumba en Amina. Tegen half 7 vertrok de trein terug naar Yaoundé.

Dinsdag 06-03 werd ik wakker en werd ik verrast door de natuur! Eindelijk weer wat groen! Ik moet zeggen dat ik de natuur en de klimaat hier in het westen nu wel mee waardeer. Ik ben aangekomen met flink wat verbrand huid en Eric met blaren op zijn lippen. In Yaoundé werd ik er ook meteen weer aan herinnert dat ik met iemand bekends ben want Zackary werd weer regelmatig geroepen. Het vinden van een bus naar Kumba was wat moeizaam. In de park rent iedereen op je af van de verschillende bedrijven en het is dan moeilijk wat te kiezen. Dus langs verschillende bussen gelopen om te zien welke het volst was en zo zou vertrokken. Echter was het zo chaotisch om ons heen dat ik het even niet meer zag zitten. Op dat moment komt er een jongen op Eric afgelopen en zegt: “give me your Phone else i will make sure you will not travel”. Ik raakte in paniek maar Eric deed heel cool en schudde hem af. Later vertelde Eric mij dat dieven precies weten wanneer ze moeten toeschieten. De jongen had blijkbaar gezien dat we het even niet meer wisten en schoot toe, echter had hij niet door dat Eric gewoon uit Kameroen komt en die spelletjes kent. Gelukkig zijn we uiteindelijk veilig terug in Kumba gekomen!

Sinds ik terug ben in Kumba heb ik het druk druk druk druk. Zowiezo druk met Maria want die heeft me gemist, maar daarnaast ook met werk. Ik kon woensdag meteen aan het werk want moest assisteren bij een hernia operatie. Donderdag 8 maart was het Womensday! Een dag voor de vrouwen om te vieren. Echter moest ik werken want ik had WEER een operatie om bij te assisteren, ditmaal appendicectomy. Ach.. zo blijf je wel bezig. Na de operatie heb ik me nog goed vermaakt. Ben er nu echt achtergekomen hoe de rolverdeling zit met womensday. Op deze dag hoort de man het huishouden te doen en de vrouw hoort zich te laten verwennen. Echter is het de vrouw die de man ’s avonds mee uit neemt en betaald. Dit om de vrouw ook een dag die macht te geven. Ik ben die avond naar Juliet gegaan, degene die mijn kleren maakt, want ze heeft een nieuw offlicence geopend (dat is een plek waar je wat kunt drinken). Ik had Eric mee uit genomen en het was erg gezellig!

Gisteren was ik uit samen met Victorine en een vriendin van haar. Die vriendin van haar ging even bellen een eindje verder op. Op een gegeven moment hoorde we een kort geschreeuw maar niemand deed iets. Toen die vriendin even later terug kwam vertelde ze dat er een jongen op haar af kwam en zei: ‘give me you Phone else i make sure u will never talk again’. Ohoh.. dieven zijn hier overal en het is dus flink uitkijken!

Sorry voor mijn lang verhaal maar ik kon niks weglaten. Ik wil namelijk open schrijven over hoe Kameroen in elkaar steekt en wat ik allemaal mee maak. Ik heb het nog steeds naar mijn zin en kijk nu uit naar het uitvoeren van mijn projecten voor de Stichting Needs For Children.

Heel veel liefs,
Kim Ntube

Ps. Heel erg bedankt voor alle reacties bij het vorige verhaal!! :)