Belangrijk Bericht!
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
14 April 2012 | Kameroen, Kumba
Waar is de rust? Dat is een goeie vraag! Ik heb geen tijd gehad om hierover na te denken, zo druk als dat ik het had. In het begin van de week heb ik mijn witte uniform voor een paar uurtjes aangehad. Maar na 3 uur op een stoel gezeten te hebben, besloot ik maar in mijn ‘eigen kantoortje’, boven in de kliniek, te gaan werken aan mijn stichting. Dan merk ik toch wel dat het Hollandse nog wel in me zit; papierwerk papierwerk papierwerk. Hier kijken ze me raar aan als ze me een notule van een meeting zien uittypen of een maandelijkse uitgavenoverzicht zien uitprinten. Ik ben er echter de hele week mee zoet geweest en dus is mijn uniform de tas niet meer uitgeweest.
Afgelopen donderdag hadden we weer een Outreach Programma, en ik kan wel zeggen dat dat de meest succesvolle tot nu toe is geweest. Deze keer was 3/corners Bekondo aan de beurt. Aangezien we van de vorige keren hebben geleerd dat het niet nodig is te vroeg te komen zijn we rond 2 uur vertrokken met een okada. Gelukkig had het die ochtend geregend en dus was de weg er naar toe niet al te stoffig. De trip naar Bekondo duurde ongeveer een uur. Ik kreeg weer helemaal het mamfe trip gevoel terug. We kwamen namelijk door hele begroeide stukken waar je echt het jungle gevoel kreeg en de weg was erg slecht. In Bekondo aangekomen kon ik al meteen merken dat we op de goede tijd kwamen, het dorp was erg levendig. De plek die Terence die week al uit had gezocht was een punt waar de weg in 2 wegen splitst, genaamd 3/corners. Het was een strategisch punt en dat was al snel te merken aan de populatie die erop af kwam. Dit is onze derde Outreach Programma en er begint nu al echt routine in te komen. Iedereen weet zijn taak waardoor de boel vlot verloopt. Ik en Michael bereidde de plek voor door middel van het ophangen van de spandoek en voorlichtingsbladen. Zackary en Terence zorgden voor de kinderen en voor de zitplaatsen. Het verliep vloeiend waardoor het er ook professioneel uitzag. Zackary en Terence startte het voorlichtingsprogramma samen met een dramastuk over een leraar en een student. Zackary speelde een slechte student met als boodschap dat het altijd goed is om op te letten in de klas. De kinderen vonden het prachtig! Na deze introductie was het aan mij en Michael om voorlichting te geven. We speelden veel in op de kinderen en gebruikte ze bij onze uitleg. Zackary werd wederom gebruikt bij de stukjes drama om de kinderen nog een beter beeld te geven. Na de gehele voorlichting was het tijd voor de vragenronde. De vragenronde was nu beter georganiseerd dan vorige keren want we waren er allemaal bij betrokken en het was meer georganiseerd. De vorige keren waren de kinderen niet te houden maar deze keer bleven ze mooi zitten en staken ze hun vinger op als ze een antwoord wisten. Aan het eind van de dag kozen we een man uit om snoepjes uit te delen die we mee hadden genomen zodat wij nooit de schuldige zijn als er iemand iets niet heeft gehad. Ondertussen hebben wij de spullen opgeruimd en konden we vertrekken. We hadden nog wat lol gemaakt met de kinderen voordat we echt definitief vertrokken. De kinderen zwaaiden ons met een grote glimlach uit.
Ik wil graag even de aandacht voor het volgende: gedurende de dag van het Outreach Programma heb ik twee kinderen ontmoet die zeer ernstig ziek zijn.
* Er was een meisje die ik opmerkte in de groep kinderen toen ik zag dat ze niet mee kon klappen. Toen ik ging kijken wat er was zag ik dat ze ontstekingen aan haar handen heeft en toen ik verder keek zag ik dat het over haar gehele lichaam aanwezig is. Met een brok in mijn keel ben ik met haar naar haar ouders gegaan. Na met hen gepraat te hebben over de situatie, heb ik besloten dat de stichting dit meisje gaat helpen. Ik heb haar ouders transportgeld gegeven en ze gevraagd de volgende dag naar het ziekenhuis te komen. Wij zijn verantwoordelijk voor de kosten. Gisteren zijn ze inderdaad naar het ziekenhuis gekomen en de dokter heeft haar een crème en antibioticatabletten voorgeschreven. Gelukkig kan ze deze behandeling thuis nemen en we zullen haar over 10 dagen weer zien.
* Het tweede geval is Ebane Mary van 8 jaar. Aan het einde van het Outreach Programma dag kwam ze naar me toe met de vraag of ik haar alsjeblieft kon helpen. Het meisje heeft uitslag over haar gehele lichaam. Echter is haar linker hand het ergst; het is gezwollen en heeft ontstekingen. Zo erg dat ze haar hand niet kan bewegen omdat de vingers aan elkaar geplakt zijn van de pus. Ze moet haar hand dan ook steeds met haar andere hand vasthouden. Toen ik haar zag kreeg ik tranen in mijn ogen. Ook haar kon ik niet zo achterlaten en ik sprak met haar hetzelfde af. Gisteren kwam ze in het ziekenhuis en zelfs de dokter schrok er van. Tot nu toe weten we nog niet wat ze heeft. We denken aan scabiës, ook wel schurft genoemd, maar dat komt normaal niet in het gezicht voor. Daarnaast denken we ook aan psoriasis, maar dat komt normaal maar op een bepaalde plek voor. Dus het is voor ons nog een raadsel. Ze is opgenomen in het ziekenhuis en we wassen haar nu iedere dag met speciaal water en smeren haar in met crème. Daarnaast is haar ook antibiotica voorgeschreven en vitaminepillen. Ik heb haar vandaag gezien en er is al een grote vooruitgang. De uitslag is verminderd en de ontstekingen zijn aan het indrogen. Echter zal haar behandeling nog lang duren. De ouders kunnen de kosten niet betalen en daarom zal Stichting Needs For Children hier verantwoordelijk voor zijn.
De stichting heeft ervoor gekozen om deze kinderen te helpen. De kosten kunnen echter enorm oplopen wat ons zal doen moeten beslissen om enkele dorpen voor het Outreach Programma achterwegen te laten. We zijn ervan bewust dat we zulke casussen nog veel meer tegen kunnen komen en daar zullen we onze verantwoordelijk voor nemen. Want een kind hoort een kind te kunnen zijn en niet altijd in pijn te leven.
Ik wil jullie om jullie hulp vragen om ons te helpen bij het helpen van deze kinderen!! Alle kleine beetjes maakt voor deze kinderen een groot verschil!!
Alvast heel erg bedankt!
Liefs,
Kim Ntube
Ps. Mijn verhaal staat er vandaag al op omdat ik morgen vertrek naar Yaoundé om mijn stichting in te schrijven en dus officieel te maken hier in Kameroen.
Afgelopen donderdag hadden we weer een Outreach Programma, en ik kan wel zeggen dat dat de meest succesvolle tot nu toe is geweest. Deze keer was 3/corners Bekondo aan de beurt. Aangezien we van de vorige keren hebben geleerd dat het niet nodig is te vroeg te komen zijn we rond 2 uur vertrokken met een okada. Gelukkig had het die ochtend geregend en dus was de weg er naar toe niet al te stoffig. De trip naar Bekondo duurde ongeveer een uur. Ik kreeg weer helemaal het mamfe trip gevoel terug. We kwamen namelijk door hele begroeide stukken waar je echt het jungle gevoel kreeg en de weg was erg slecht. In Bekondo aangekomen kon ik al meteen merken dat we op de goede tijd kwamen, het dorp was erg levendig. De plek die Terence die week al uit had gezocht was een punt waar de weg in 2 wegen splitst, genaamd 3/corners. Het was een strategisch punt en dat was al snel te merken aan de populatie die erop af kwam. Dit is onze derde Outreach Programma en er begint nu al echt routine in te komen. Iedereen weet zijn taak waardoor de boel vlot verloopt. Ik en Michael bereidde de plek voor door middel van het ophangen van de spandoek en voorlichtingsbladen. Zackary en Terence zorgden voor de kinderen en voor de zitplaatsen. Het verliep vloeiend waardoor het er ook professioneel uitzag. Zackary en Terence startte het voorlichtingsprogramma samen met een dramastuk over een leraar en een student. Zackary speelde een slechte student met als boodschap dat het altijd goed is om op te letten in de klas. De kinderen vonden het prachtig! Na deze introductie was het aan mij en Michael om voorlichting te geven. We speelden veel in op de kinderen en gebruikte ze bij onze uitleg. Zackary werd wederom gebruikt bij de stukjes drama om de kinderen nog een beter beeld te geven. Na de gehele voorlichting was het tijd voor de vragenronde. De vragenronde was nu beter georganiseerd dan vorige keren want we waren er allemaal bij betrokken en het was meer georganiseerd. De vorige keren waren de kinderen niet te houden maar deze keer bleven ze mooi zitten en staken ze hun vinger op als ze een antwoord wisten. Aan het eind van de dag kozen we een man uit om snoepjes uit te delen die we mee hadden genomen zodat wij nooit de schuldige zijn als er iemand iets niet heeft gehad. Ondertussen hebben wij de spullen opgeruimd en konden we vertrekken. We hadden nog wat lol gemaakt met de kinderen voordat we echt definitief vertrokken. De kinderen zwaaiden ons met een grote glimlach uit.
Ik wil graag even de aandacht voor het volgende: gedurende de dag van het Outreach Programma heb ik twee kinderen ontmoet die zeer ernstig ziek zijn.
* Er was een meisje die ik opmerkte in de groep kinderen toen ik zag dat ze niet mee kon klappen. Toen ik ging kijken wat er was zag ik dat ze ontstekingen aan haar handen heeft en toen ik verder keek zag ik dat het over haar gehele lichaam aanwezig is. Met een brok in mijn keel ben ik met haar naar haar ouders gegaan. Na met hen gepraat te hebben over de situatie, heb ik besloten dat de stichting dit meisje gaat helpen. Ik heb haar ouders transportgeld gegeven en ze gevraagd de volgende dag naar het ziekenhuis te komen. Wij zijn verantwoordelijk voor de kosten. Gisteren zijn ze inderdaad naar het ziekenhuis gekomen en de dokter heeft haar een crème en antibioticatabletten voorgeschreven. Gelukkig kan ze deze behandeling thuis nemen en we zullen haar over 10 dagen weer zien.
* Het tweede geval is Ebane Mary van 8 jaar. Aan het einde van het Outreach Programma dag kwam ze naar me toe met de vraag of ik haar alsjeblieft kon helpen. Het meisje heeft uitslag over haar gehele lichaam. Echter is haar linker hand het ergst; het is gezwollen en heeft ontstekingen. Zo erg dat ze haar hand niet kan bewegen omdat de vingers aan elkaar geplakt zijn van de pus. Ze moet haar hand dan ook steeds met haar andere hand vasthouden. Toen ik haar zag kreeg ik tranen in mijn ogen. Ook haar kon ik niet zo achterlaten en ik sprak met haar hetzelfde af. Gisteren kwam ze in het ziekenhuis en zelfs de dokter schrok er van. Tot nu toe weten we nog niet wat ze heeft. We denken aan scabiës, ook wel schurft genoemd, maar dat komt normaal niet in het gezicht voor. Daarnaast denken we ook aan psoriasis, maar dat komt normaal maar op een bepaalde plek voor. Dus het is voor ons nog een raadsel. Ze is opgenomen in het ziekenhuis en we wassen haar nu iedere dag met speciaal water en smeren haar in met crème. Daarnaast is haar ook antibiotica voorgeschreven en vitaminepillen. Ik heb haar vandaag gezien en er is al een grote vooruitgang. De uitslag is verminderd en de ontstekingen zijn aan het indrogen. Echter zal haar behandeling nog lang duren. De ouders kunnen de kosten niet betalen en daarom zal Stichting Needs For Children hier verantwoordelijk voor zijn.
De stichting heeft ervoor gekozen om deze kinderen te helpen. De kosten kunnen echter enorm oplopen wat ons zal doen moeten beslissen om enkele dorpen voor het Outreach Programma achterwegen te laten. We zijn ervan bewust dat we zulke casussen nog veel meer tegen kunnen komen en daar zullen we onze verantwoordelijk voor nemen. Want een kind hoort een kind te kunnen zijn en niet altijd in pijn te leven.
Ik wil jullie om jullie hulp vragen om ons te helpen bij het helpen van deze kinderen!! Alle kleine beetjes maakt voor deze kinderen een groot verschil!!
Alvast heel erg bedankt!
Liefs,
Kim Ntube
Ps. Mijn verhaal staat er vandaag al op omdat ik morgen vertrek naar Yaoundé om mijn stichting in te schrijven en dus officieel te maken hier in Kameroen.
-
15 April 2012 - 07:47
Carla En Cees:
hoi kim
je hebt weer een indrukwekkend verslag geschreven
geweldig dat jij met jou stichting kinderen kan helpen waarvan de ouders het zelf niet kunnen betalen.
wat hebben wij in Nederland toch een luxe en wij klagen nog.
weer veel succes de komende week
groetjes Carla en Cees -
15 April 2012 - 08:46
Pa :
Hè Wimke
Zelfs ik krijg een brok in mijn keel als ik het lees.
Kim je belde ons om te vragen of het een goed idee is om die 2 kinderen te helpen maar je weet Kim alles wat je doet staan wij voor 100 procent achter ,daar is tenslotte de stichting ook voor.
We zijn zo trots als we de foto's bekijken je doet het toch maar.
Overal waar we komen zeggen ze tegen ons dat ze het zo knap van jou vinden dat je dit doet.
Er zijn hier ook heel veel mensen bezig voor jou om spullen te verzamelen voor te verkopen op de vlooienmarkt , die wil ik trouwens bij deze heel erg bedanken van ons.
Nou Kim doe je ding en we horen weer van je.
Grt een hele trotse pa xxx -
16 April 2012 - 06:36
Mariëll:
Lieve Kim,
Pfffffffff,ik had het verhaal al gehoord zaterdag van je mam op het feest van Hans & Miranda!
Maar als ik dan die foto`s erbij zie,pffffffff.....vreselijk dat zo`n mooie kindjes dat mee moeten maken!!Goed dat je daar dan het geld aan besteed!!
Je doet het goed hoor!!
Maak er weer een mooie week van!
Liefs,Mariëll XX
En je ouders mogen met recht heel trots op je zijn!! -
17 April 2012 - 05:22
Anke:
Hey meis,
Super mooi verhaal!
Ooo Wat zullen die mensen blij zijn met jou!
Ze worden gewoon geholpen uit het niets...Zal voor veel mensen een droom zijn.
Ik ben benieuwd hoe het met ze afloopt..En of ze beter kunnen worden.
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen maar wat ben ik trots op jou!
Doe het maar eens even..Iemand op jou leeftijd.. Echt knap! :D:D:D
Succes weer met de komende week!
Kuz
-
17 April 2012 - 08:38
Ruud:
hee Kim,
Ik ben behoorlijk onder de indruk van je verhaal, wat jij daar allemaal mee maakt moet je maar mee om kunnen gaan, ben ook enorm trots op je dat jou dat helemaal lukt:)! wel triest dat de ouders hun kind niet naar het ziekenhuis kunnen brengen vanwegen financiele problemen, goed dat je hun steunt!
Kus
-
17 April 2012 - 15:15
Anneke:
Lieve Kim,
Wat een mooi verhaal! Je hebt een goede keuze gemaakt om deze kinderen mee te nemen naar het ziekenhuis! Wat erg om te lezen dat daar voor de ouders simpelweg geen geld voor is.
Kim, je doet fantantisch werk daar! En ik ben trots op je! Vind het super knap meid wat je daar allemaal bereikt met je stichting!! Ga zo door!!
XX -
18 April 2012 - 11:41
Irma:
Heey meis,
Wat ben je toch ontzettend goed bezig
Ik vind het echt knap van je dat je je zo inzet voor deze kinderen.
Ook mooi om te zien dat jullie zo'n betrokkenheid bij de kinderen oproepen!
Je hebt weer prachtig werk verricht en zal echt iets betekenen voor deze kinderen, ze hebben een goede aan jou :)
Xxxjesss
-
18 April 2012 - 17:26
Adri:
Hoi Kim,
wat een verhaal, begrijp dat je die kinderen niet zomaar kan en mag negeren, dit gaat je aan het hart!
De stichting is er om de kinderen te helpen en dat is precies wat jij doet en waar je voor staat, dus ga ervoor!
Ieder kind dat geholpen wordt is er één en daar gaat het om, gelukkig is er bij Ebane Mary al een kleine vooruitgang dat geeft hoop.
Kim,petje af voor wat jij allemaal presteert succes verder.
Groetjes Adri. -
18 April 2012 - 19:48
Hannie Methorst:
Ha Kim,
Als ik je verhaal lees en de foto's zie, krijg ik kippenvel maar denk ik tegelijkertijd dat die mensen en kinderen die jij helpt hetzelfde overkomt als dat je hier een prijs hebt in de staatsloterij!!
Ik ga proberen om je te helpen via St Joris, daar kennen veel mensen je en ik ga proberen nog meer reclame voor je stichting te maken!
Ga zo door, het is fantastisch!
Oma heeft vorige week nog een kaarsje voor je aangestoken en ze krijgt lichtjes in haar ogen als ik je naam noem. Ook liefs van haar!! -
19 April 2012 - 07:06
Suzanne ( Videotheek:
woow kim
zo zie je maar dat je stichting het niet voor niets doet ! Dat er echt kindjes zijn die je zo goed kan helpen ! en ook voor ons is dat erg mooi om te lezen !
G zeker zo door.. en hou ook zeker je hollandse mentaliteit !! Haha die vinden ze daar misschien niet leuk maar die werkt wel het beste !!
groetjes suzanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
