Belangrijk Bericht!

Waar is de rust? Dat is een goeie vraag! Ik heb geen tijd gehad om hierover na te denken, zo druk als dat ik het had. In het begin van de week heb ik mijn witte uniform voor een paar uurtjes aangehad. Maar na 3 uur op een stoel gezeten te hebben, besloot ik maar in mijn ‘eigen kantoortje’, boven in de kliniek, te gaan werken aan mijn stichting. Dan merk ik toch wel dat het Hollandse nog wel in me zit; papierwerk papierwerk papierwerk. Hier kijken ze me raar aan als ze me een notule van een meeting zien uittypen of een maandelijkse uitgavenoverzicht zien uitprinten. Ik ben er echter de hele week mee zoet geweest en dus is mijn uniform de tas niet meer uitgeweest.

Afgelopen donderdag hadden we weer een Outreach Programma, en ik kan wel zeggen dat dat de meest succesvolle tot nu toe is geweest. Deze keer was 3/corners Bekondo aan de beurt. Aangezien we van de vorige keren hebben geleerd dat het niet nodig is te vroeg te komen zijn we rond 2 uur vertrokken met een okada. Gelukkig had het die ochtend geregend en dus was de weg er naar toe niet al te stoffig. De trip naar Bekondo duurde ongeveer een uur. Ik kreeg weer helemaal het mamfe trip gevoel terug. We kwamen namelijk door hele begroeide stukken waar je echt het jungle gevoel kreeg en de weg was erg slecht. In Bekondo aangekomen kon ik al meteen merken dat we op de goede tijd kwamen, het dorp was erg levendig. De plek die Terence die week al uit had gezocht was een punt waar de weg in 2 wegen splitst, genaamd 3/corners. Het was een strategisch punt en dat was al snel te merken aan de populatie die erop af kwam. Dit is onze derde Outreach Programma en er begint nu al echt routine in te komen. Iedereen weet zijn taak waardoor de boel vlot verloopt. Ik en Michael bereidde de plek voor door middel van het ophangen van de spandoek en voorlichtingsbladen. Zackary en Terence zorgden voor de kinderen en voor de zitplaatsen. Het verliep vloeiend waardoor het er ook professioneel uitzag. Zackary en Terence startte het voorlichtingsprogramma samen met een dramastuk over een leraar en een student. Zackary speelde een slechte student met als boodschap dat het altijd goed is om op te letten in de klas. De kinderen vonden het prachtig! Na deze introductie was het aan mij en Michael om voorlichting te geven. We speelden veel in op de kinderen en gebruikte ze bij onze uitleg. Zackary werd wederom gebruikt bij de stukjes drama om de kinderen nog een beter beeld te geven. Na de gehele voorlichting was het tijd voor de vragenronde. De vragenronde was nu beter georganiseerd dan vorige keren want we waren er allemaal bij betrokken en het was meer georganiseerd. De vorige keren waren de kinderen niet te houden maar deze keer bleven ze mooi zitten en staken ze hun vinger op als ze een antwoord wisten. Aan het eind van de dag kozen we een man uit om snoepjes uit te delen die we mee hadden genomen zodat wij nooit de schuldige zijn als er iemand iets niet heeft gehad. Ondertussen hebben wij de spullen opgeruimd en konden we vertrekken. We hadden nog wat lol gemaakt met de kinderen voordat we echt definitief vertrokken. De kinderen zwaaiden ons met een grote glimlach uit.

Ik wil graag even de aandacht voor het volgende: gedurende de dag van het Outreach Programma heb ik twee kinderen ontmoet die zeer ernstig ziek zijn.
* Er was een meisje die ik opmerkte in de groep kinderen toen ik zag dat ze niet mee kon klappen. Toen ik ging kijken wat er was zag ik dat ze ontstekingen aan haar handen heeft en toen ik verder keek zag ik dat het over haar gehele lichaam aanwezig is. Met een brok in mijn keel ben ik met haar naar haar ouders gegaan. Na met hen gepraat te hebben over de situatie, heb ik besloten dat de stichting dit meisje gaat helpen. Ik heb haar ouders transportgeld gegeven en ze gevraagd de volgende dag naar het ziekenhuis te komen. Wij zijn verantwoordelijk voor de kosten. Gisteren zijn ze inderdaad naar het ziekenhuis gekomen en de dokter heeft haar een crème en antibioticatabletten voorgeschreven. Gelukkig kan ze deze behandeling thuis nemen en we zullen haar over 10 dagen weer zien.
* Het tweede geval is Ebane Mary van 8 jaar. Aan het einde van het Outreach Programma dag kwam ze naar me toe met de vraag of ik haar alsjeblieft kon helpen. Het meisje heeft uitslag over haar gehele lichaam. Echter is haar linker hand het ergst; het is gezwollen en heeft ontstekingen. Zo erg dat ze haar hand niet kan bewegen omdat de vingers aan elkaar geplakt zijn van de pus. Ze moet haar hand dan ook steeds met haar andere hand vasthouden. Toen ik haar zag kreeg ik tranen in mijn ogen. Ook haar kon ik niet zo achterlaten en ik sprak met haar hetzelfde af. Gisteren kwam ze in het ziekenhuis en zelfs de dokter schrok er van. Tot nu toe weten we nog niet wat ze heeft. We denken aan scabiës, ook wel schurft genoemd, maar dat komt normaal niet in het gezicht voor. Daarnaast denken we ook aan psoriasis, maar dat komt normaal maar op een bepaalde plek voor. Dus het is voor ons nog een raadsel. Ze is opgenomen in het ziekenhuis en we wassen haar nu iedere dag met speciaal water en smeren haar in met crème. Daarnaast is haar ook antibiotica voorgeschreven en vitaminepillen. Ik heb haar vandaag gezien en er is al een grote vooruitgang. De uitslag is verminderd en de ontstekingen zijn aan het indrogen. Echter zal haar behandeling nog lang duren. De ouders kunnen de kosten niet betalen en daarom zal Stichting Needs For Children hier verantwoordelijk voor zijn.

De stichting heeft ervoor gekozen om deze kinderen te helpen. De kosten kunnen echter enorm oplopen wat ons zal doen moeten beslissen om enkele dorpen voor het Outreach Programma achterwegen te laten. We zijn ervan bewust dat we zulke casussen nog veel meer tegen kunnen komen en daar zullen we onze verantwoordelijk voor nemen. Want een kind hoort een kind te kunnen zijn en niet altijd in pijn te leven.

Ik wil jullie om jullie hulp vragen om ons te helpen bij het helpen van deze kinderen!! Alle kleine beetjes maakt voor deze kinderen een groot verschil!!

Alvast heel erg bedankt!

Liefs,
Kim Ntube

Ps. Mijn verhaal staat er vandaag al op omdat ik morgen vertrek naar Yaoundé om mijn stichting in te schrijven en dus officieel te maken hier in Kameroen.